Bywają rzeczy
i rzeczywistości
w zasięgu zmysłów
choć nieoczywiste
i nie zobaczysz ich
bez cienia nocy
i cienia wątpliwości

ot - serce anielskie
dobroć nadludzka
i obecność cicha
jasność ukryta
w słonecznych promieniach

a gdy noc ciemna
z białej mgły utkane
anielskie serce
- wyraźny drogowskaz

między wiatrem a żaglem ostatni rejs
na przekór kalendarzom
w cichym jeziorze odbija się lato

las czerwieni się w jesiennej melancholii
kilka zdjęć zrobię później
przecież
nie zostawiłaś mi kluczy
ptaki wędrowne
czekają na wycieraczce

nie widziałem jej - twarzy
jeszcze jej nie znam
czuję nieuchwytny oddech
spragniony

- tęsknię

stęskniony umysł
oczy
usta
sięgam po twoje listy niebieskie -
uciekam - czytając
błądzę myślami
wspominam
rozszarpany

sentymentalne daty
jak dobrze,że te kartki
twym zapachem
zapisane

czytam
dziękując,że je mam

wiem
jesteś gdzieś
czekałem na znak
długo
nagle przeszłaś obok
został zapach
dłonie zaciśnięte
oczy rozwarte nadzieją

potrzebna Jesteś jak tlen

będzie łatwiej
fragment stóp zmienić
zabraknie

siebie otarcie
tracę niesłychanych wrażeń
zabraknie snów

zbieram świat
fragmenty słów
nie będzie łatwiej

Odwrócił się nagle
żeby ukryć łzy - niech nie patrzy
jego płacz, łagodny i cichy
wychodził z serca
wylewał się jak woda
którą zburzyla tamę
kochał ją, może za bardzo
pragnął za mocno
złamał się jak gałązka
z której odfrunął ptak

Synowi.

sposób '
znasz delikatność - tą
spotykasz na każdym kroku
czas, drogę, sposób

opuszkami po kręgosłupie
w najciemniejszą noc
wszystko pozostaje
choć upływa klepsydra

usta '
lodem muśnięte
a przecież wiosna
rozsypuje nas
ciepłym gestem
drżeniem zamykasz
w niewiarygodny za - szept

spojrzenie '
zostawiam
spadających słów
które wypowiedziane
kreślą się w oczach
zachłannie
poczuj jak smakuję
waniliowym wyrazem
wymieszaną zmieszaniem
nieznanych doznań
może cynamonem
niedocenionym w smaku
przygryzieniem migdałowym
pachnę wyobraźnią
rozwieszona w magii
zaistnieniem

dotykałem miłość
szeleściła folią

na przekór poezji
zadawałem się ze wszechświatem

samotnością komety
zataczałem koła bezdomnego losu
poraniony krawędziami dusz
nie zwątpiłem w zbawienie
[...]

nie żal słów
powołanych do wiersza
gdy myśli marzną w przestrzeni
snem o nieśmiertelności

ta droga choć z wiatrem
wiedzie pod słońce
z sercem na dłoni
zmęczonych oczu

a jedno westchnienie
nad tysiąc oddechów
nadaje im smak

była jak wiosna
której ciepły podmuch
poderwał spódniczkę
a usta składały
w życzliwy uśmiech

spojrzenia zakwitły
a lekkość dłoni
z polotem klonu
zasiały dreszcze
bliskości marzeń

morelowy dekolt
o zapachu jeziora
jak ścieżka leśna
i jej pobocza
do nich wiodąca

zderzyłem się z przeszłością
miała twardszy łeb
zataczała się w pamięci
wpatrzona w gwiazdę

łakomy dzień
wykarmił samotność nocy
z wróżb własnych
podopijał fusy
przygaszając jaskrawe sumienia
napotykanych twarzy

winy jak kry lodu
pozwalają zachwianym myślom
przejść na drugą stronę

Śpiewały tłumy
'Ty wyzwoliłeś nas Panie'
wspólnie kołysząc się
'abba ojcze'
marzeniem o wolności

a gdy nadeszła
zadali sobie trud
niezgodnych serc konary
zaczerwieniły koniuszki mchu
.. [...]

moje milczenie zaprzyjaźniło się z ciszą
spacerują po macierzach
ulicach pełnych ust
i wokół komina

wysłałem Ci ciąg listów
w myślach
szczerych, niekontrolowanych
odpisz lub porwij na kawałki