Rzucałem ja słowa na wiatr; i wytrącały one owoce miłości - niedojrzałe jeszcze, ledwo wstydem zarumienione - z gałęzi jej dłoni; i pękały owoce miłości z każdym uderzeniem serca o ziemię; i pękałem ze śmiechu.
Gdzieś – Nie lubię.
Nigdzie – Na miarę moich mozliwości.
Wracał. Każdego roku o tej samej porze wracał do mnie. W mojej głowie, w moich myślach, w moim sercu. Wracał nieustannie każdego dnia. A ja? Wypalałam swoją pamięć o nim, chciałam ją zniszczyć. Tylko jak zniszczyć wspomnienia, które są ciągle żywe?
W ciszy nocy wyciągam swój kuferek marzeń, wkładam kolejne do spełnienia, dziś znów zrobiło się w nim wolne miejsce.
Onkologia
Onkologia
Metody to stare
Proste skuteczne
Podebrać na zawiść
Ustawić wstecznie
Podebrać tych chorych
I ich rodziny
W złość wyposażyć
Pomnożyć im winy [...]
Kadr pozamiejski
Tyle skrawków papieru
w pamięci
tyle milczenia
obłok roztarty po niebie
westchnieniem
a pod nogami
niecierpliwa ziemia
Tak jej na imię
Tęsknota
[...]
Nie istnieje tylko jedna przyszłość
Jeśli spojrzysz na przyszłość z teraźniejszości, zobaczysz że dzieli się, zmienia i biegnie różnymi ścieżkami.
Istnieją ścieżki do najróżniejszych przyszłości i każda przyszłość jest możliwa
Gdy już wybierzesz którą z tych ścieżek chcesz podążać
Wtedy wszystkie tę rozgałęzienia znikną i twoja przeszłość stanie się jedną drogą
Jedna ścieżka do tyłu i nieskończenie wiele do przodu.
Przyszłość zawsze jest nieznana i nieokreślona.
*****************************************************************
Dlaczego człowiek chce zrobić coś wielkiego? Dlaczego to robi i jak często dostrzega wielkość efektu? Jakie to uczucie mieć rację a jakie korzystać z tego co poza nią?
Troszeczkę kwiatów
Troszeczkę słońca świateł
Oto dzień pięknych
Szanuj bliźniego
Gdzieś w Beskidach wiodąc Los
Szanuję Zło
Które nas otacza
Które dotyka innych póki co
W nadziei że kiedyś
Kiedy przyjdzie po mnie
Okaże miłosierdzie
I dotknie mnie nie piekłem
A jedynie cierpieniem
Może nawet tylko smutkiem
Albo chciwością
Wyniosłością poniżeniem
Czy zwyczajnym złodziejstwem
Chamstwem i wykształceniem
Zaprzęgniętym w system
Lub otumanionym ideologią
Modlę się więc
Nie pozostaje nic innego na zło
Ono było jest i będzie
W nas
Kiedy kobieta milczy
Oczy! Ach te oczy!
Wzrok przykuty do głębi duszy.
Chwila w milczeniu a tak wymowna.
Poraził blask, przeszły ciarki, oblał rumieniec, w gardle wielka klucha.
Niepohamowana radość a zarazem zawstydzenie.
Miłe uczucie przeplata się ze zmieszaniem.
Niewinne spojrzenie jest bezwstydne, bo o trzy sekundy za długie.
Sytuacja odtwarzana co noc przed zaśnięciem, tylko po to by nie zapomnieć tego spojrzenia.
Daje impuls na dzień następny, by odnaleźć te oczy.
Może warto...
A jak nie warto, to chcę wiedzieć.
By nigdy nie żałować.
''Nigdy nie jest za późno'' -
ważne, czy ułożymy puzzle w obraz...
Krystyna Anna Szklarczyk
15.02.2020r./ 21:30
Fronty
diagnoza: człowiek zaburzony
patrzyłem często w promienne strony
lecz sam promieniowałem głównie
rozpadem osobowości
kłębiły się we mnie chmury
chodziłem spięty ponury
kilka razy straciłem kontrolę
myśli słowa działania
były niczym grzmoty wyładowania
dziś nie czekam na tęczę po burzy
chcę się napić z kałuży
i zobaczyć w niej rozpogodzenia
naszego istnienia
Dobry wieczór!
Płoche myśli też da się oswoić. Rzadko mówią o tym książki, gdzie słowo wymawiane poprzez mnogość postaci jest wyważone stosownie do ciężaru, który będą w stanie udźwignąć. Na stronie Cytaty.info uczymy się małego cudu, zamiany myśli w słowa. Nieustannie mamy świadomość tego, że można to robić lepiej. Gdyby było inaczej, przewracanie kolejnej strony nie miałoby sensu. Ubieranie myśli w słowa jest zatem treningiem.
Poniżej prezentujemy teksty dzisiejszego dnia.
Tekst dnia 17 lutego 2020 roku
Pieniądz nie ma za grosz wrażliwości...
Tekst dnia 17 lutego 2020 roku
Jeżeli mówimy o drugich to, co się nam podoba, usłyszymy o sobie to, co boli.
Herr Guardiola
Marti Perarnau
Wybrana
Naomi Novik
Nowo dodane teksty
Gdyby tylko owoc Twoich przemyśleń zechciał się skrystalizować w postaci aforyzmu, wiersza, opowiadania lub felietonu, pisz.
W przeciwnym razie godnie milcz.
Użytkownicy online (razem 4)
• ok. pół godziny temu
• ok. pół godziny temu
• ok. pół godziny temu
• ok. pół godziny temu
• ok. pół godziny temu
• ok. godzinę temu
• ok. godzinę temu
• ok. godzinę temu
• ok. godzinę temu
• ok. godzinę temu
Płakać idzie, nic więcej. Stracony naród. Stracone szanse. Małe, wąskie umysły. Będą czytać odmowy przyznania zasiłków przez ZUS, wyniki badań z zerową szansa na wyleczenie i broszurki hospicjów, a w tle będą lecieć Wiadomości TVP z nową czołówką i historyczny serial Nasi Piastowie.