Miejsce dla Twoich myśli

rzygam tęcza krzyczy burza
-nie jest łatwo chwytać kolejny dzień
odrzekło słońce

za oknem świat, na wyciągnięcie ręki
tu cisza, odbija się od czterech ścian

wbija paznokcie, w nadgarstki, do krwi
myśli bledną, pod wyblakłą świadomością

w najczarniejszą noc, bez gwiazd
czai się cień, trudno złapać rytm

ból garbi plecy, zsyła na poniewierkę
tam gdzie szaleje wiatr, człowiek umiera

przyszedł czas, życie się rozsypało
brak paciorka różańca

Przy­pom­nij mi
dlacze­go pow­strzy­muję się
by trzy wredne litery wykreślić z alfabetu,

przypomnij mi również , że od­dycham
zatrutym powietrzem jak te trzy co
zepsuły bohaterom życiorysy,

zawsze mi przypominaj iż do skrótu tego
przymiotniki dodawać niczym ostrzeżenie
przed v-gazem lub cyklonem B,

nakaż mi też aby pełnymi słowami wskazać tych
co umysły mają frazesami przesiąknięte
lub ścieżkę życia usłaną nadpalonymi krucyfiksami
z fałszywym skrótem PIS...

czytając tę myśl,
miałam obraz kobiety
pięknem naznaczonej
,która odbiera wyniki
z historii na czas obecny
gdzie prawdopodobieństwo
iż urodzi dziecko
z jakąś poważną wadą
genetyczną o filozofii nazi pis,
jest jeden do sto...
faktycznie
z takim obrazem z tyłu głowy,
widząc Twoją myśl,
to by była bardzo smutna,
ale może i słuszna miłość
do nienarodzonych dzieci ....
bo jak kochać pismana
kiedy za lat parę
zostanie na szyi szrama
z obietnic i nienawiści dobrego pana...

W mojej bursztynowej szkatułce
wśród zapachu lasu
odziane w płótno historii na swojej półce
z wygrawerowanym imieniem stały drzwi czasu

tuż obok misternie tkane
przewiązane wstążką zapomnienia
wisiały arrasy z zastygłych róż
świadkowie upadków znane z imienia

w chwili wspomnień ,na sekund ułamki
wspomnij o bratniej krwi
czytając list śmierci
by godnie zamknąć oczy i zmarszczyć brwi.

- proszę daj mi nadzieję i czas
by zło nazwać po imieniu- PIS

Nie jesteśmy przestępcami
ochranialiśmy granicę
jak rodzinę , jak nasz dom
żal występuje na licach
gdyż myślalam iż prawo
a najbardziej sprawiedliwość
że ta fraza jest Twoja, moja Nasza
Ale nie
zawsze była niczyja,
umrze tak jak
dotąd żyła..
sama
sobie winna,
zapomniana
przez ludzki los
poktująca we włosienicy
rzucona na życia stos

łzy marzeń staczają się po dłoni.
bez emocji tak powoli
Patrzę na nie ze zdziwieniem
tworzą ścieżkę zwaną przeznaczeniem.
Przezroczyste są niczym kryształ,
delikatne dotykiem jedwabiu
wonne ,błogie i uczuciem brzemienne
niepozorne jak szelest słów twych
mimo że samotność narasta
natomiast nadzieja gaśnie.
To takie smutne, ale prawdziwe.
wszystko z czasem nam umyka
nawet kropla myśli, która znika.
zostaje iskra z życia
i ostatnia łza na licu...

ttps://drive.google.com/drive/folders/1o1oGslbiZKrNHsxfzWmtCNw4qsc9oIuU?usp=sharing

Jesteś zawsze
obok
stoisz ramię w ramie
ocierając róż
z policzka
kiedy czas skryje znamię ,

Czasem nawet przytrzymasz
mnie za dłoń
i rzekniesz dobrze , że jesteś
nosząc lato
we włosach
wpatrując sie w oczu toń

Miałem być tu gdzie jestem
na schodach losu
nie na marmurze, nie na atłasie
nie w hebanowym fotelu
lecz z tatuażem 16.12.2016

Obudziłem się w czasie równoległym
i mam nadal dwie ręce ,
dwoje oczu
także bije jedno serce.
Są tu dwa światy jak kobiety dwie,
jedna żalem wymoszczona
drugiej słowa łapię w lot.
Nie zauważyłem
jak ciemność mnie opuszcza
gdy pierwsze słońce wstaje
dławi złość gdy drugie czerwienią się
chyli na zachodzie .
Błądzę gdzieś w tym labiryncie
próbując znależć drogę
do jednej prawdy chociaż są dwie
nie wiem jeszcze gdzie znajduje się wyjście
do przestrzeni,której noc jest weną
a dzień królową.

GDZIE MOJA ZGUBA??? ...
myśli wciąż chuda
i blada od braku snu
matka jej z trudem

ranka czekając,
przeczucie złe mając,
że w końcu odnajdzie się [...]