Oczy patrzą inaczej
jakby z drugiej strony
lustra
czas zatrzymany
zblakł im
w światłociemność
zdziwione twarze
gotowe nie widzieć
usta grymasem skupienia
wciąż pozują uśmiech
policzki jakby nieobecne
zawstydzone w bladość
włosy ugładzone
dawno umarłą ręką
w nie modną już modę
wszystko czeka
zaskoczone
ze już po wszystkim
pstryk
i świat zamknięty
na śmierć
w starej fotografii
tak długo nagle
że naprawdę.

Mniej tęskno mi do Ciebie
gdy mam Cię obok siebie.
W Twych ramionach
zatopić się muszę
me serce, mą duszę.
Gdzie ciemność zła i pusta
ja widzę Twoje usta.
Serce moje się raduje
i za wszystko Ci DZIĘKUJĘ......

Okrutny w słowach
jeszcze okrutniejszy w czynach
cóż ci uczyniłam?
przecież się nie zmieniłam.

Księżyc
promieniście dokładnie
masuje moje ciało w pełni
pięćdziesiąt +dermo kipi
przygotowania do nocy poety.

Metafory tłuste obleśne
rozpuściły jadaczki
każda chce
by ją umieścić na pierwszej stronie.
[...]

Nie odchodź... Zostań,
zostań w moim świecie,
bo brakuje w nim kredek,
ludzie pozabierali wszystkie barwy,
oprócz czerni i bieli,
a ty zostań w nim,
podziel się kolorami, a dam ci najpiękniejsze obrazy szczęścia i miłości.
Dam ci dzieci, które nie będą znały kolorów jak czerń i biel, i ochronimy je przed złym światem malowanym czernią i bielą.

Uczcijmy ten czas, który płynie za nami.
Słowa utkane, przekazane oczami.
Usta, co grają serenady na skórze.
I te pachnące na parapecie róże...

Uczcijmy ten czas, mierzony oddechami.
Mierzony biciem serc co płynie wraz z nami.
Niech stanie na chwilę okrutna klepsydra.
A to co minęło odrośnie jak hydra...

Uczcijmy ten czas, który płynie przed nami.
Niech się nie spieszy, radujmy sie chwilami.
Otoczmy nawzajem niezniszalną siłą.
Wszak prawdziwe miłości nigdy nie giną!

28.01.2021/00:10