Jakoś tak mam od dzieciaka,
że chcę zrozumieć świat
więc podglądam szpaka
i jak pszczoła zapyla kwiat

Poszedłem więc do kościoła
gdzie ma mieszkać Bóg
wszak że ksiądz tam woła
kto nie chodzi ten Boży wróg

Usiadłem w wygodnej ławce [...]

Zimno
to kołyszące się na linie ryzyko
które nie ma pod sobą dna
żagiel to ster
umysł to krew
życie to połączenie
a wszystko szare ucina sobie drzemkę.

Człowiek próbuje wzbić się wysoko
do słońca
urozmaicać rutynowy dzień
dać mu wiatru w nogi
życiem rozsunąć ciemne zasłony.

miasto śpi na moich kolanach
za oknem zimny neon
kilka warstw śniegu
i spóźniona północ
bez wskazówek
pytań i odpowiedzi

przez puste perony
przeciska się wiatr

jeszcze zdążę
zdążyć
liczę samotne gwiazdy

w strefie pasażera
miejscówek brak

kroczy jasną doliną i ciemną stroną nocy
szuka pieńka na krótki odpoczynek
kamienia węgielnego na podbudowę siebie
idzie polami łąkami
jej stopy zarastają włoskami
idzie krągłymi pagórkami
wtapiając się kształtami
pachnie dojrzałymi ziołami
i obitymi ulęgałkami...
niziołka pragnie spotkać
przed którym się otworzy

i księga Tolkiena

W smugach deszczu niebo zapłakane
Ty i ja samotności ostatnie chwile
Czekamy na przypieczętowanie życia
Ty i ja nie wiemy co jutro przyniesie

Obietnice w ciemno przyrzeczone
Zaufanie na kredyt zaczerpnięte
Do spłacenia na raty nadzieje
Za szczęście w miłości bez skazy

Wiara na miarę zenitu potęgi
Trudno usłyszeć głos serca
W ryzach strachu wrzask emocji
Uciekamy od natrętnych myśli

Przyjaźń czasu inwestycją
Cierpliwość gwarantem trwałości
Uzupełnianie się w codzienności
Bezgraniczna wyrozumiałość

Jedną z najlepszych recept
Na udany związek małżeński
Bez wpadki i rozwodu
Po ślubie w przyszłości