zagubiony w jesiennym tłumie
oczekiwał zmiany światła
gasnacy blask oczu
drżące dłonie
tylko tyle zostało
człowiekowi z ulicy

rozklekotany wózek dzieciecy
dla niego pełen skarbów
dla przechodnia pełen śmieci
[...]

patrzę na człowieka
widzę w nim anioła
czuwa nad innymi
podpowiada słowa

ochrania, zabiega
na skrzydłach unosi
tu powie: " przepraszam"
tam z dołka podnosi

obojętność mu obca
nie odmówi, gdy trzeba
wątpliwości nie ma
że zesłany z nieba

obudzony w nocy
otworzy, nie zwleka
znacie te anioły
o twarzy człowieka?
A. S.

...jak powiew wiosny, świeży.
Zapach lata, odurzający.
Jesienią, porywający.
Zimą, otulający pierzynką
puszystego snu.

Od tylu lat.
Szaloną miłością.

Jesteś.

Odłożona na półkę
zapisałam Cię w pamięci
odczytuję każdy gest
jak myśl przewodnią

Zakurzył się grzbiet
twardej oprawy
z gęsiej skórki

Tytuł ze złota
pali jak szkarłatna litera

Leżę jak broszurka
lub ulotka minionej promocji
Czekam, aż ktoś mnie podpali
aby dać trochę ciepła

Moje niebo czasem się pochyla
nie zawsze jest równe niebieskie
zmienia kolor jak morze przed burzą
smutkiem gubi deszczu łezkę...

moje niebo często spada
kawałkami szkła rozbite o ziemię
zbieram okruchy dnia delikatnie
cierpliwie własne życie otulam w nadzieję

moje niebo delikatne lecz umie
zatrzymać się i otrząsnąć po burzy
czasem szare pogniecione i brudne
tęczę umie zobaczyć w kałuży

moje niebo czasem jak serce
zbiera każde odłamek dobra
mogę wstać i pójść do przodu
bez łez podziękować za jutro
nieść szeptem modlitwę do Boga...

Anita Steciuk

namalowałaś niebo
powstały gwiazdy
w drzwiach chwili
kot czmychnął
po mlecznej drodze