Zeszyt życie, azle

Woal na krosnach czasu utkany
rzuca cień na chwile minione…
widne wiecznie pozostaną rany
trwając w pamięci nie poproszone

Radość i piękno czasu przeszłego
nostalgia broni od zapomnienia
tuląc grymas bólu doznanego…
marzeń piórem pisząc pragnienia

O każdą przyszłość kiedyś się upomni
pamiętnika życia, któraś z pustych kart
Więc teraz niech pamięć nie zapomni…
że, zapis bez miłości… nie jest nic wart.

To, co zabija Cię powoli, boli bardziej.
Umierająca dusza krzyczy najdonośniejszą ciszą.

Pamiętaj, życie jest tylko jedno i pomimo różnych dziwnych myśli, które siedzą w Twoim umyśle warto je przeżyć do końca. Zawsze może się zdarzyć coś, co sprawi, iż Twoje życie nabierze więcej barw...

Tylko człowiek mądry, nigdy nie przestaje się dziwić. Dla ludzi głupich jest to zbyt trudne, przyzwyczajeni do szarości dnia nie zauważają kolorów, jakie daje świat.

Nikt nie może cofnąć się w czasie i napisać nowego początku, ale każdy może zacząć od dzisiaj i dopisać nowe zakończenie.