Zeszyt Zwrotnica..., Karin2225

Chciałaś mieć tylko przyjemność.
Być może wziął Cię jakiś bydlak.
I stało się życie.
„Twój wybór” mówią więc decydujesz.
Za dwoje.
Ono jest niewinne ale przegrywa w sądzie
bo tylko Ty masz głos.
Dzieci i ryby go nie mają.
Zapada wyrok „zgodnie z prawem”
„Twoim"
Bo sędzia ma zawsze rację!

Tam za drzwiami pracują.
Dzień i noc…
„lekarze” z licencją na „zabieg”.
Kureta do „łyżeczkowania”,
kleszcze i pompa próżniowa.
Słyszysz buczenie „dojarki życia”?
Ktoś właśnie dokonuje „pro choice”
Bo sędzia ma zawsze rację!

Nie płacz…
„To” nie jest życie!
„Mylisz się Ty i Twój Bóg”
„To” tylko „produkty zapłodnienia”!
Za kwiaty i modlitwę pójdziesz do więzienia.
Tak napisali w prawie i sędzia tak powiedział.
Bo sędzia ma zawsze rację!

Trzeba tylko pamiętać o wszystkich „częściach”.
Trzeba tylko umieć zliczyć do czterech.
jeden – dwie ręce,
dwa – dwie nogi,
trzy – korpus,
cztery – głowa
"Żeby nic nie zostało w środku"
Dalej liczyć nie trzeba.
Pieniądze liczą się same.
Nawet jak się pomylisz, to ofiary już nie.
Bo sędzia ma zawsze rację!

A potem już tylko śmietnik i pustka.
Czyż nie tak kończą wszystkie róże?
Czy dlatego życie nie jest nimi usłane?
Co innego niebo
gdzie trafiają dusze
dzieci i aniołów które je ratują.
Tam wszystkie matki pachną swoimi dziećmi.
Bo tylko tam sędzia ma zawsze rację!

Dla Mary Wagner – styczeń 2015

czas to zły doradca...
spieszymy się ludzi kochać
bo jutro może ich już nie być
ale czy miłość polega na ilości...?
..jakość jest tu ważna...
gdy kochasz tak prawdziwie
to nie straszna jest ci śmierć
nie ma nic lepszego
jak odejść stąd
kochać i być kochanym
...na wieczność ........

00.05
15.01.2015.....moje ciche myśli ...

றiℓℓ...

Wypchani obojętnością
jak kukiełki w kącie
siedzimy w blasku telewizorów
liźnięci neonowym światłem
fluorescencją
morderstw w Polsacie
oniemiali z przyzwyczajenia

leje się krew
na innych kanałach
zbrodnie a w przerwie reklama
poprawiająca wzwód u samca

dziewięciu na dziesięciu mężczyzn
sobie to chwali
a po nich zmarszczona kobieta
zabezpiecza rodzinę przed pogrzebowymi wydatkami

herbata w szklance
ma pomarszczoną twarz
od rana

Usiadł na dworcu, ukrył zmęczoną
przeszłością twarz w brudnych dłoniach.
Wczoraj jeszcze delikatnych, dzisiaj
szukających ciepła.

Nie płacze już, czas wysuszył spojrzenie.
Koszula w sałatce z pomidorów, które znalazł.
To nic, że miekkie - i tak nie ma zębów,
więc wyssał, co najlepsze.

Stąd ma widok na dom. Tamten, gdzie dzieci
wesoło podskakiwały, łapały za rękę.
Zabrakło przytulenia, radości serc.
Zniszczył wszystko, alkohol zabrał miłość.

Widuję go codziennie, w tym samym miejscu,
jak wzrokiem śledzi rodzinę. Nie wiem,
co myśleć. Więc milczę.
Przy ławce zostawiam pomidory.

Na ławeczce w cieniu drzew
siedzi samotny mężczyzna.
Jest to ten moment,
w którym człowiek zaczyna rozważać....
Czy mogę się przysiąść?

Podchodzę nieśmiało,
pogrążam się w swoim świecie,
by nie przeszkadzać....

Słyszę głosy ptaków i samolotu...
Rozglądam się, by ujrzeć ptaszynę.
Mężczyzna podpowiada: "To Mig"
Nie potrafię zrozumieć.

W końcu dociera do mnie...
To samolot, lecący 10-15m nade mną.
Niewykrywalny?
Skądże... Słyszę go wyraźnie.

"To ćwiczenia wojskowe [...]"
Ciekawe skąd on to wszystko wie...

"Walczyłem w Iraku.
Nie jesteś w stanie sobie tego wyobrazić:
Na ulicach... Zgwałcone kobiety i dzieci,
Ostatnie uśmiechy kumpli....

Jestem saperem,
prawie rok na wojnie...
Wycofano mnie podczas czwartej tury,
Teraz noga to kawał żelaza,
brak kości.

Rehabilitacja pomogła,
chodzę "normalnie", jak człowiek.
Są i te [...]

Maj. Droga do szkoły zapachniała mi bzami.
Obudziły się we mnie lata na trzepakach
Owce skaczące przez spaliny samolotów.
I trawa w budzi.
„Zostaw, tu chodzą psy”
A te złośliwe latające potwory,
Doprowadzały moje włosy do szału.

Sierpień. kilkadziesiąt lat po sierpniu.
Powstanie Warszawskie spędziłam na huśtawce.
I wcale nie pomyślałam o ludziach,
którzy podarowali mi moje owce
i huśtawkę. I wolność.
Mam jeszcze dziesięć lat.
Co stało się pierwszego sierpnia?

Wrzesień. Jesień mnie boli i cieszy.
Złote liście i ciemne kasztany
Przypominają o konikach z zapałek,
Które chwiały się na równinach dziecięcego parapetu.
Jestem już bardzo dorosłą osobą.
Tylko nie wiem, co chcę robić w życiu.
Panie Boże, spraw, żebym była szczęśliwa.

Październik. Znowu pada.
Jak wtedy.

Grudzień. Nie ma śniegu.
Mimo to święta były magiczne
Mimo magii złamałam rękę i serce.
Serce bardziej mnie boli.
I nie mam nadziei na jutro.
Boję się, Panie Boże,
Że nie chcesz mnie jako córki.

Styczeń. Nic się nie zmienia,
Boję się z Tobą rozmawiać.

Marzec. Jestem romantykiem.
Panie Boże czy bycie zakochanym to coś złego?
Recytuję wiersz. Pierwszy raz był dla mnie
Panie Boże, spraw, żeby nie stał się prawdą.

Marzec.
Jeśli nie zechcesz ze mną rozmawiać – zrozumiem to.
Prosiłam Cię kiedyś o szczęście. Czy to ty mi je dałeś?
Nie zabieraj go proszę.
Boję się samotności.
Nigdy nie byłam zakochana.

Maj. Zapachniało mi bzem...
Chyba już jestem stara.

Kiedy ptak żyje......zjada mrowki
Kiedy ptak umiera......mrówki zjadają ptaka
Z jednego drzewa można zrobić milion zapałek,
ale jedna zapałka może spalić milion drzew.
Okoliczności mogą się zmienić w jednej chwili.
Nie poniżaj nie krzywdź nikogo w życiu.
Możesz czuć się potężny dzisiaj,
ale czas jest potęzniejszy od Ciebie.

Nie odnalazłam autora tych słów, ponieważ wg mnie te słowa są warte zapamiętania
i przemyślenia, zapisałam.

Czasem się smucę, by mieć siłę na uśmiech.

Kotowi.

Świadomi swoich słabości, koncentrując się, mamy możliwości wydobyć z nich siłę...

Krystyna Sz. 12.01.2014r.

Gdyby kocie oczy to były szklane kule
czaiłaby się w nich przyszłość
To nic dziwnego
że byłby dom
a w nim...

Nie stal nierdzewna, a fajery żeliwne
podłoga z żywicznego drewna
dywan puchaty
ogień solidny, dębowy w kominku
imbirowe ciasteczko, zmarzniętym
kieliszek żytniówki na kminku.
Zima przybyła z daleka
dolewająca do miseczek mleka.

I ten starzec, co butami po śniegu skrzypi
strudzony przysiadłby na szybie.
Kiedy wiatr zimny przygania kolejne wieczory
on skostniałymi dłońmi maluje śnieżne wzory

I choinka zielona, już nie sama,
trzy kłębuszki włóczki.
Przy stole miejsce
dla większych i maluczkich.

Ciepło dookoła
a w nim
grzeje się spóźniona jemioła

Ludziom
poduszka, żeby przyłożyć głowę,
pocałować tych kochanych
przed słowem

dobranoc.

napisany wieki temu przez kobietkę, która potrafiła zaplatać warkocze kometom...

ps. Oglądał ktoś dzisiaj kometę Ison?