Zeszyt złote myśli., nothingelsematters

Prawdziwa miłość jest raną. I tylko tak ją można odnaleźć w sobie, gdy czyjś ból boli człowieka jako jego ból.

Uczyła się. Także tego, by nie dziwić się za dużo i za dużo nie oczekiwać - bo wtedy rozczarowanie bywa mniej dotkliwe.

- Widzisz tą jasną gwiazdę?
- To księżyc.
Zaśmiał się. - Chodzi mi o tą. - Wskazał w odpowiednim kierunku. - I o tą.
- Co z nimi?
- Są jak my - stwierdził cicho. - Są bardzo blisko... - Wyciągnął dłoń i dwoma palcami odmierzył odległość pomiędzy świecącymi punktami na granatowej połaci nieba. - A zarazem bardzo daleko. - Wycofał rękę i westchnął cicho. - Nie mogą się do siebie zbliżyć.
- Ale mogą próbować - szepnęła i splotła ich palce razem.
- Gwiazdy nie mogą się do siebie przybliżyć.
- My na szczęście nie jesteśmy gwiazdami.

Bądź mi...
Bądź mi nieprzemijającym uśmiechem słońca
Bądź mi skarbem zamkniętych źrenic
Bądź mi czystym szczęściem i prawdą niewzburzoną, bez podwalin cierpienia.
Bez początku, bez końcu. Bądź mi.

Tam gdzie ulotni się krzyk, stój i złap go.
Wsiąkaj zapach każdej łzy, by uczucia nie przemijały mi.
Świeżością w bezdechu bądź.