Patrz Europo.

Tu, gdzie żelazo kują charaktery,
ziemia studzi spracowane dłonie.
Gdzie Patria to stan nieustannie szczery
I wciąż modlitwa płynie na dnia koniec.

Tutaj rośnie wraz z dębu drzewem
Półcieniem malowana brzęcząca lipa,
Z nich wypływa miłość z uczciwym gniewem,
Kiedy u ciebie po sercach stypa.

Pochyl więc głowę nad historii kartą,
Policz ile już stawali Tobie w potrzebie,
I spróbuj z nich czerpać, bo naprawdę warto,
To właśnie oni wciąż ratują ciebie.

Nie pleć mądrości lisim urzędem,
A zwyczajnie doceń zwyczajność taką,
I szczerze podaruj im konia z rzędem,
Bo każdy dziś widzi, jak to być Polakiem.

Quid Quidem

aromatyczny poranek
powolne opadanie na jawie
patrząc nadal snom w oczy

otoczeni porcelaną
słodko mglistą tajemnicą
mentalnie skraplani

o świcie wyglądamy
jak kawa z mlekiem

smakując sobie
każdego poranka

wiatr
który z mojej duszy strącił mgły

nigdy już nie powieje

i nie otworzy się serce
jak różany pąk

bo choć pamiętam ogrody
koniczyn stulistnych

skąd gwiazdom spadającym
drogę chciałem wskazać

powrotną w niebo

słońce ostygło
a księżyc zgasł

dni już tylko są
i moje pójścia do przodu
nie pozbierały się do drogi

jak boży palec
chwalę się zaledwie paznokciem
że coś jeszcze zadrapię

ale ja nie umiem zostawiać
nawet śladów
- ciało poza grawitacją -
nie unoszę się
wyczekując nazajutrz

Nieugięta moc
Do pamięci włamuje
Ani śni zasnąć

Krystyna A.Sz.21.02.2017r.

Noc wypełnił sen
Ptaki rozśpiewały świt
Szczęściem nasze dni