Zeszyt zaczarowany pamiętnik, lolita*

Bóg siedzi na słońcu i przygląda się ludziom. Jednych obdarza życiodajnym ciepłem, innych opala do granicy bólu.

I zatańczę boso w mojej małej koronkowej sukience. A Ty, jakby za szybą, nie będziesz mógł oderwać oczu, nie będziesz mógł dotknąć, nie będziesz mógł odejść. I może pęknie Ci serce.

-Umarł panu kotek? - zapytało dziecko staruszka, siedzącego na ławeczce.
-Słucham? Nie umarł mi kotek. Czemu pytasz?
-Bo jest pan smutny.
-Dzień był po prostu smutny - odparł mężczyzna.
-Dzień nie może być smutny. Chyba, że umarł panu kotek. Umarł, więc panu kotek?

niby nie pamięta, ale wspomnienia wracają.
niby to skończone, ale nie raz myśli czy nie zadzwonić, napisać.
niby nie chce go znać, a tak naprawdę ze wszystkich sił chciałaby go zobaczyć.
niby go nie kocha... a jednak zastanawia się nad tym...