Wiersze

Codziennie
kroisz się na kawałki.
Jak słodki torcik,
ostrym nożem rozcinasz
swoje nagie ciało.
Tu ręką, tam noga,
a dla ciebie wątroba.
Oko, ucho, usta,
Nerki obie, oba płuca.
Dzielisz pomiędzy wszystkie
spotkane kobiety

A serce też juz oddałeś.
Tylko komu dałeś, zapomniałeś.
Bo glowa też zostala
dawno już ofiarowana.

Zbieram okruchy,
Ochłapy twego
skrojonego ego.
I pięknam, I gładkam
po tych twoich ostatkach.
W brzuchu mi burczy.
Znowu się nie najadłam.

Jak silny jesteś, wie tylko czas.
Ten plugawy, który przegrał walkę,
gdy rzeczywistość raz po raz traciłeś.
Pokonać siebie to zwycięstwo.

Jak odważny jesteś, wie tylko świt.
Ten, który co rano budzi żółte oczy
i nakazuje walczyć z grozą rutyny.
Tak dzielnie grasz w jej dźwięki.

Jak delikatny jesteś, wie tylko wiatr
Ten, co muska cię codzień,
gdy biegniesz zamyślony.
Zawsze w dobrym kierunku.

Jak cierpliwy jesteś, wie tylko ogień.
Ten, co tli się zadziorną iskierką,
kiedy skupiony wymyślasz jak ideałem być. Prócz ciebie nikt nie jest.

przyjdź do mnie dziś
choćby we śnie
i spłyń na me ciało
wodospadem czułości

bądź motylem który
przysiądzie na mej piersi
ja będę ćmą która na oślep poleci
w kierunku najjaśniejszego światła

nieśmiało dotknę twoich skrzydeł
i będę dotykać ich tak długo
aż blady świt z zazdrości
odgryzie mi dłonie

~~~
MW

Wciąż mam przed oczami świat
zamknięty na klucz

i w oknie ludzkie nogi od kostek do kolan
to grube łydki sąsiadki z parteru
wieszały pranie

-pomiędzy komórkami
biegają zwierzątka mamo !

może mogłabym je przytulić [...]

Szkolny korytarz w końcu poznał twoje kroki.
Oczy kolegów odkryły z trudem twoją twarz,
A twarz miałaś wtedy piękną, czystą jak promień
Lata które dziś doceniam.

Dumnym wzrokiem odprowadzałem cię do klasy,
Zawistnym wzrokiem kąsały cię matki.

Zobaczcie alkoholiczkę -

Byłaś ślepa na świat, byłaś uśmiechem,
Jakby zamieszkało w tobie nieznane mi słońce.

Na sto dwadzieścia pięć wywiadówek
Nie było cię sto dwadzieścia cztery razy,
Dlatego tulę w pamięci tamtą ciebie

- Obecną we mnie z doskoku.

________________________________________
Bardzo osobisty wiersz o mojej matce.

Ja już od dawna nie wiem
co prawda,
nie trafiam w sedno.

wszystko mi jedno.

Zmięte wspomnienia
jak paragony
w kieszeniach bledną.

wszystko mi jedno. [...]

Unosisz ten gest
skrzydłami wędrującego ptaka
nie dziękuję za dziś
oraz granitowe okno wyobraźni
ranne rzeźby umierają w kamieniu
cieniem zatrzymując czas

ile niezamierzonych możliwości
rozmyją ludzkie łzy
tworząc wieczny chaos

Przy winie i wodzie dotykam Cię w milczeniu
ciszą kuszę ciało w nadziei na spełnienie
pozostało jeszcze kilka sekund
to nie wystarczy aby przebiec na drugą stronę
i upokorzyć konające myśli

piękno nie pyta o wiek
ale błądzi na płaszczyźnie grzechu

skoro już umiem
poukładać w dłoniach nasze zimne palce

wyciągnąć odrobinę bardziej własne paznokcie
by wydrapać z nas to co swędzi
mówiąc życia wtórności
że się dla Ciebie nie powtórzy

układam wargi z dala od zwyklych słów
by zostawić ślad na Twoim ciele
na którym rozpraszam się wraz ze światłem [...]

nocą powstają wiersze
te ostatnie i pierwsze
z grobów, kolan,
ze spania
budzą się do kochania.

powstają wiersze pijane
i ludziom w głowach kręcą
powstają wiersze niechciane
zabite niepamięcią.
[...]

Okropnie jest kochać
słowa
Proste drogi i nadzieje
że zaprowadzi nas to do celu

Tragicznie jest kosztować
wielu mis wypełnionych po brzegi

Gdybym tylko mogła zresetować
Twoja wizje wspólnej potrzeby

Przysięgam
- Nam - udałoby się zbudować
Dom z cegieł zamiast seksualnej potrzeby