to jest dyskretnie rozwiane
zapach łąki pragnienie ciszy
właśnie dopasowałem smak wina
i nie musisz się spieszyć

kilka stron z Paryża
reszta to obłoki z pobliskiej wioski
uniesione stodoły oparami bimbru
i mały Montmartre

z kocią łapką na gardle
i poduszką wybudzonej wiosny
gdy grzechy snu się czerwienią
śpiewam kwiatami w rytmie motyla
melodię paryskiej nocy

wybacz, że zbyt długo uczyłam się śmierci

- to Twój anioł rozwiał ją skrzydłami
wybacz, że chciałam być tylko chwilą

(nie)radości słońca i snem księżyca
wybacz, że za wcześnie zostawiłam Cię sobie...

i kilka niepewnych drgnięć serca
życie...

i znów kusisz mnie niepokojącym szeptem świtu

gdy budzisz moje sny nad ranem...

Oczekuję na deszcz
spadających kropli
utkanych błękitem

szeleszcząca tęsknota
odłamki wspomnień
spływają pod powieki
lśniąc ukojeniem ...

28.06.2022
Malusia_035

zamilknąć na nocnym niebie

zamilknąć
- pozwolić ciszy trwać

ona powie nam więcej
niż tysiąc
rozkrzyczanych gwiazd

pamiętasz

rwałeś dla mnie maliny
w pobliskim sadzie
ich słodycz poczuliśmy nagle

a potem

każdy owoc - wspólnie zrywany
smak malinowy
roztaczał nad nami

Przypominasz mi
barwnego motyla
który nieśmiało
siada na kwiatach

Tak Ty Skarbie
ukradkiem stałaś się
słodką trzpiotką
by rzucać czar

Pełny delikatności
zaplątany o nieufność
gdzie każdy uśmiech
to ulotna i piękna chwila...

24.06.2022

Śnie właśnie jak
roz­bierasz mo­je myśli
nieco ciasne , trochę zaśniedziałe
-po­woli, delikatnie,
naj­pierw spoglądasz
im w oczy,
przenikając na wskroś
by po chwili coś wielkiego
ofiarować ,
przeszłości to zabrać.
Uśmiechu czas [...]

lato zmyłką chłodu wpadło
wymiotło wspomnienia z traw
wywiewa stanowczo oczekiwanie na…

szaleje wiatrem po ogrodzie
łamie ostróżki szafirowe
i firletki amarantowe

usługuję mu
przenoszę kwiaty do domu
połamańce we flakony wstawiam [...]

Stoczyłeś bój o jej serce
wygrałeś wszystkie bitwy
największą - tę sam ze sobą
więc mów jej, mów...

jestem w domu...

...
dedykowane przyjaciołom
z Czech Republik & Poland

motyl u drzwi
lato rozłożyło skrzydła
wyjęłaś martwą pomadkę
usta milczały

jak grzesznicy drogą Dantego
przemierzamy zaświaty
- krąg za kręgiem

czy nicość nam pisana
bez-nadziejność i męki
wieczne

z nadzieją w sercu wyżej pędzimy
oczyszczenia pragniemy za nasze
- i nie nasze winy

skrzydła miłością napełniamy
wyżej i wyżej
lekkość sumienia jest z nami

- i sens istnienia na Ziemi

powiewem wiatru mnie rozpieszczasz
trzepotem skrzydeł motyli

ja przechwytuję twoje drżenie
by je zatrzymać
na chwilę chwili

choć pachniesz tak powabnie
istniejesz
- nie tylko dla mnie

Kochaj mnie za to
że jestem
wspominaj czule
że byłam
i pragnij więcej, bo będę

księżyc zawstydzony ukrył się za swoją poświatą
niebo błyszczy konstelacjami gwiazd
a w nozdrzach
- słodki aromat czerwcowego jaśminu

pachniesz świeżą trawą i mokrą ziemią
najpiękniejsza melodia świata
- twój oddech

opuszki palców na skórze
drżącej od rosy i chłodnego wiatru
kręta ścieżka westchnień

wskazujesz mi rozkosz

Nie muszę stawać w rzędzie
czarnowidzów by dojrzeć,
że tu świat jest zły.

Tylko diabelski, niebiański,
ponadludzki - to zbyt mało
by cokolwiek powiedzieć o całym,
że dla świętości jest ścianą.

Bezmiernie delikatne,
nieobliczalnie ciepłe
dłonie deszczu -
miliony zmyślonych komet,
pośród kwiatów
sypanych pod stopy
z bożej dłoni
spływają do ziemi.