Deszczowe perły
po twarzy płyną

lustrzane ulice
jak dusze ludzkie

pukają bezgłośnie
w objęciach mroku

szukając miejsc
na spoczynek ...

23.10.2020
Malusia_035

W gabinecie dojrzałych myśli
Stoją trzy drzewa i ptak
Zaglądam do nich czasem
W zależności od pogody

W dębie czuć jesień

Zapomniana już dawno zieleń
Usycha jak moja dusza
Zupełnie jak liście
Pałętające się pod moimi stopami [...]

Kropla rosy
Spadła na me serce
Z Twoich oczu

Obumarło

By ziarno głęboko schowane
Mogło wykiełkować
I wydać owoce miłości

Życie to nie film
Nikt nie złapie za ramię
By szepnąć zostań

Głupia sznurówka powiedziała to
Czego Ty nie potrafiłaś
Ona się dla nas rozerwała
I zginęła na marne
Bo kto słucha takich znaków

Naiwność jest jak tunel
W którym wciąż ogląda się wstecz

A buty
Są po to by iść
W rytm zamykanych wrót
I serc

Pamiętam się
Silną jak nić pajęcza
Ostrą jak brzeg kartki
Żarliwą jak ostatnia zapałka

Chciałam być domem, listem i ratunkiem
Draśnięta o własną otchłań

Przypadły mi w udziale
Oprzęd, testament i pogorzelisko

kobiety w mojej rodzinie
nie pochodzą z Francji
a szykownie znoszą życiowe wybiegi

krochmalone fartuchy babci
do pola i w gości
na jutrznię i nieszpory
kruszeją
im trudniej znaki z góry
wypatrzeć przez kurzą ślepotę
[...]

Pozwólmy odpocząć słowom
tylko słuchać ciszy
wnosić ulotność
na progach chmur
wdychać każde zamyślenie
rozbudzać duszy granie
zostawiać ślady dłoni
tam gdzie jeszcze
nie było ich razem

20.08.2019
Malusia_035

Tworzę obrazy na twe podobieństwo
gdzieś na zakręcie
wypalonej codzienność

mielizna myśli
emocjonalny bałagan w głowie
trąca duszę w zawieszenie

tak bez końca [...]

Nadchodzi wieczór
tragarz tęsknot

garnitur słów pięknych
bryluje Księżyc

ciało niebieskie
od pawia dumniejsza

cóż ja mogę dodać od siebie
by ująć cię (choćby za rękę)

kwiecie tarniny
żonkili naręcze

cóż ja mogę dodać od siebie, Księżyc
od Narcyza piękniejsza?

Spotkałem się ze śmiercią,
na łące, w połowie drogi.
Nie miała kosy i oczodołów,
nie dostałem palpitacji serca,
była piękna, jak u Malczewskiego,
z twarzą anioła, kogoś kochanego,
oczy miała spokojne, oczy samego Boga.
I gdy uklękłem żeby zamknęła moje,
jak sen wracający wcześnie o świcie
ona mi je otworzyła, i zobaczyłem życie.

noc rzuca monetą
ulatują barwy
wsiąkając w zapach księżycowego kwiatu

jesteś blisko
dalekiego
budzisz by wyszeptać że chcesz
zasnąć
we mnie

niczym zmęczony kamień
czekam
trzymając się niebieskiego światła

daleko w czasie
na który nie natrafiła
żadna z dróg

za drzewa
które się zielenią
za czterolistną
koniczynę
i krzew forsycji
co cieszy oczy
za mlecze które
zakwitły w nocy
za kwiaty białe
i te różowe
co majestem
okryły
drzew korony
za całej wiosny
tak piękną postać
dziękuję Panie

Panie dziękuję
za moje oczy
które to wszystko
mogą zobaczyć

Za moim domem rosną góry
zaglądają mi do okien gdy śnię
wtedy wyciągam dłonie
i obmywam twarz księżycowi
z moich grzechów i marzeń
a on tylko wykrzywia uśmiech
jak stary Gazda
- jesce cie wiater nie wykołysoł
na te miłość co wyrośnie tu na hali

Sen mokrego poniedziałku

w moim ogródecku
zielona stoi studzienka
pójdzze dziewce ku mnie
to cie wodom oblejem
twoje krasne lica i warkoce długie
na spaniu i we dnie zawse przy mnie som
- dziewce na te słowa złapało za ceber
anim sie obejzoł, miłości nabrało :
w twoje serce chlup! kochanecku mój!

bądź moim światłem
które rozjaśnia mroki
dni ciemnych
gdy brak odwagi

bądź mym pragnieniem
które napełnia
serce tęsknotą
miłości spełnionej

niech ciepłe spojrzenie [...]

Nie rozmawiamy o miłości
Nasze dusze nie potrzebują słyszeć „kocham”
A jednak za każdym razem umieram i spalam się w pył
Czując twoje skrzyła rozkładane na mym ramieniu

Umiem rozmawiać z tobą bez słów
Tak pięknie można to czynić
Zachować w sercu spojrzenie oczu
I duszy skrawek czuć w swojej dłoni

Każde twe słowo w myślach kreślone
Jak dłutem wyryte na skroni
Nie zginie
A jeśli miałbym kiedyś ogłuchnąć…
Niech spłonę!
I Bóg jeden niech wtedy ochroni...