Długo popełniałam błąd niekochania
Przypominałam sobie tylko ból
I to, że brakowało mi sił

Miłość mnie zabijała
Samotność była taka szlachetna
Serce takie ostygłe

I ja taka zimna.

Długo popełniałam grzech niekochania
I za długo czułam ten ból

Dzisiaj czuję tylko połowę
I wszystko jest tylko połową świata.

Wiem, że nie przyjdziesz.
Ale czekam.
Nie,
to nie ja.

To czeka moje serce.

Zwiedziłem całe niebo
i piekła połowę widziałem

wciąż nie znam odpowiedzi

gdzie rodzą się marzenia
nie ścinając głowy.

Żadne z nich nie są bliźniacze,
Żłobią intymne koryta na skórze.
Każda z nich niepowtarzalna,
Zdobi duszę swym bytem.
To nie słone krople z oczu,
a emocji pełen kieliszek...

połóż mi na sercu dłoń
i zatamuj ból
który bez ciebie
nie chce się zagoić

bo wszys­tko co we mnie
z tęskno­ty uwiędłe
zak­wi­ta

gdy z ziemi wstają mgły
i z sobą unoszą
skrzydła upadłe

po których spływają
nieotarte łzy

Dotykasz mojego serca
tak lekko
aż boję się oddychać
Tobą.

Szeptem wypowiadasz Moje imię
w oczach iskierki się palą

z głębin wydobywasz duszę
przeplatasz między palcami

owijasz
otulasz
ciepłem chronisz

składasz me skrzydła
potargane przez życie

przystanią mą jesteś
domem Dla mych rąk ...

Dziękuję :)

Kocha­ne­mu ... Nღ

8.01.2016
Malusia_035

bielusi w powietrzu wiruje
zanika blisko chodnika
na rabacie przebiśniegi
wychylają w czarnej ziemi

z zagajnika płynie skowronków śpiew
poranki jaśniejsze
myśli czyste krążą
wokół pięknej pory roku

choć ciepły luty czekamy maja
rozmysłem przyśpieszamy umykający czas
aż wiosenny deszcz
słońce i tęczy blask

Krystyna A. Sz. 04.02.2016r.
*

jesienne barwy
ponad ziemią unoszą
u stóp liść opadł

wspomnień w sercach szukamy
między złocistymi chryzantemami

K.A.Sz. 28.10.2015r.

Wypaliłam się na czyichś ustach
gdzieś przelały się chmury
a moje serce ma rdzawy kolor
od stęchłych wspomnień

łoża nie miłości

Nawet pamięć nie chce mnie mylić

i kroi serce ostrzem wspomnień

widzę cię tam, gdzie ciebie nie ma

słyszę jak pulsujesz w żyłach

kruszę w dłoniach twoje ciepło

może wystarczy mi do jutra

twojego niekochania

Noc rozsypała słodkie migdały twoich oczu

smukłymi palcami rozczesujesz mi sny

próbuję czerwonego wina, sam

dopijam ostatni łyk marzeń

właśnie

za oknem umarło nasze lato

pozostała myśl zamknięta
w ogniku modlitwy
zaciśnięte oczy szeptem tańczą
po przeszłości
i tylko łza czasami w sercu
kołysze emocje
jest zal i jest nadzieja na końcu
tej drogi

gdzie i tak wszyscy się spotkam

w źrenicach moich oczu
zgasły już łzy

lecz dusza mi oślepła
na błękit nieba

bo go nie widzę
w spojrzeniach aniołów

tylko pióra są niebieskie
ich skrzydlatych cieni

wiem że odkąd zamknąłeś powieki
śnię ci się

ale nim cię Bóg obudzi
twój grób to najcichsze

i najświętsze miejsce
na ziemi

jeden temat
tysiące myśli rozbieganych
nakręcają
rosą

chwilę wesoło
trzymały za słowo jak za dłoń

cud
czarująco złoci słońce w oczy

re/wizja/
rozluźnienie
złe moce odpędzone
zmielone na maksa

zapatrywanie w dobrą stronę
czas na nowe
uśmiech powraca

K.Sz. 01.11.2015r.