Zeszyt Wieczne pióro, SARA/espérer

On był zbiegiem
Ona okolicznością.

Żyli długo, (nie) szczęśliwie, czasem
razem.

Jesteś jak drzewo przed naszym domem
zgubiłeś liście i drżysz
a ja codziennie myję okna
by być bliżej
- im bardziej napełniam oczy miłością
tym więcej we mnie miejsc
zimnych i pustych

codzienne sprawy przeszywam
ściegiem milczenia
i czekam cierpliwie aż zaszumisz czule
- pragnę...

Noc rozsypała słodkie migdały twoich oczu

smukłymi palcami rozczesujesz mi sny

próbuję czerwonego wina, sam

dopijam ostatni łyk marzeń

właśnie

za oknem umarło nasze lato

Życie to nie film
Nikt nie złapie za ramię
By szepnąć zostań

Głupia sznurówka powiedziała to
Czego Ty nie potrafiłaś
Ona się dla nas rozerwała
I zginęła na marne
Bo kto słucha takich znaków

Naiwność jest jak tunel
W którym wciąż ogląda się wstecz

A buty
Są po to by iść
W rytm zamykanych wrót
I serc

Cyklicznie ćwiczę
niepamięć,
by stać się mistrzem
jakim Ty jesteś.
Naucz mnie
tak pięknie zapominać.

Ja chcę być tego pewien,
że one o nas wiedzą,
że one są tam w niebie
i drogi nasze śledzą.

Dziś wznieś mnie na wyżyny
i chroń od zatracenia,
mój dobry i jedyny
Aniele Przeznaczenia.