Zeszyt ulubione, umieram.cicho.żyjąc

Pozwól odejść mi,
z powietrzem.
Pozwól odejść mi,
na wieczność.
Zabierz rękę,
nie podawaj jej więcej.
Czuję się źle,
nie chcę czuć się tak więcej.
Nie chcę,
nigdy więcej.

gęste włosy
do pasa

po kręgosłupie spływają

każdy
wpomnieniem
o Tobie
pachnie

a jesli kiedyś wypadną?

Ten nagły, bezpodstawny napływ negatywnych myśli w głowie, wszystko traci sens, a ty uświadamiasz sobie, że to prawda.

Siedzę i płaczę.
Nad tym, czego nie ma,
a raczej czego nigdy nie było.
Leżę i myślę.
O tym, czego pragnęłam,
a raczej czego wciąż pragnę.
Wstaję i umieram.
Bo kiedyś tęskniłam,
ale już nie tęsknię.

Nie ma za czym.

To chore, gdy ktoś trzyma Twoje serce w rękach, wie o tym i nie chce go wziąć na własność.

mojemu M.

W końcu -

gorycz zabliźniła rany,
z których latami... boleśnie
sączyły się limfa i krew.

W końcu -

prochem stał się człowiek,
gdy wielki pożar minionych lat
spopielił w nim ducha.