Zeszyt ulubione, Sheeba

I love to drink the darkness from your lips.

[Uwielbiam spijać mrok z Twoich ust]

Czy wszystko pozostanie tak samo, kiedy mnie już nie będzie? Czy książki odwykną od dotyku moich rąk, czy suknie zapomną o zapachu mojego ciała? A ludzie? Przez chwilę będą mówić o mnie, będą dziwić się mojej śmierci – zapomną. Nie łudźmy się, przyjacielu, ludzie pogrzebią nas w pamięci równie szybko, jak pogrzebią w ziemi nasze ciała. Nasz ból, nasza miłość, wszystkie nasze pragnienia odejdą razem z nami i nie zostanie po nich nawet puste miejsce. Na ziemi nie ma pustych miejsc.

Czas wszystko zabiera, czy tego chcesz czy nie. Czas wszystko zabiera, czas wszystko znosi... A na końcu? Jest tylko ciemność. Czasami znajdujemy innych w tej ciemności, a czasami znów ich tam gubimy.

Tak jakoś czerwono dziś. Chyba dostałem mocno w łeb, wszędzie serca, miśki, badyle i inne pierdoły. Za czerwono tutaj. Idę wsadzić mordę w śnieg.

Nie sztuka płynąć z nurtem do przodu. Sztuką stanąć na nogi, podać rękę i ruszyć razem zwalczając swą siłą wszystkie problemy.

Nie chcę ideału. Chcę człowieka z rysami, wadami, bliznami. Z doświadczeniami. Żeby móc je zrozumieć, zaakceptować i pokochać.Niektóre wyeliminować. Człowieka jednocześnie identycznie postępującego ze mną i moimi niedoskonałościami.