pięknie nierealistyczne.

I racja, życie jest zbyt krótkie , aby się zajmować tylko jedną 'dziedziną".

Smutni też kochają, nawet czasem bardziej.

A mnie się wydaje, że to właśnie śmierć - wybrana dobrowolnie i całkiem świadomie - jest dowodem największej Odwagi - odwagi pomyślenia o Sobie Samym, o swoich potrzebach ... zakrawa na egoizm? nie do końca .... chodzi mi o Ludzi, którzy całe życie myślą o Innych, o tym by to właśnie Innym było dobrze a sami .... zatapiają i gubią się w sobie nie znajdując nawet cienia zrozumienia w ludzkich osądach i ocenach...

Świetnie powiedziane :)

tez jakos nie potrafie sie okreslic Olu... Trudno zdecydowac. Milosc powinna byc pewna... ale czy bez wahan?

Że też ludzie się przed nim kłaniają i przepraszają za wszystko(takiemu egoistycznemu władcy?).

... w sumie to samo słowo "ateizm" nawet nie sugeruje nieistnienia Boga... to po prostu życie bez potrzeby myślenia o nim, bez potrzeby zwracania się z prośbami... to rodzaj samodzielności w życiu doczesnym... to jak z sąsiadem... czy muszę go od razu zabijać, by żyć bez jego obecności w życiu i myślach?... chyba nie!...
... oprócz tego, że ateista zostaje sam na sam ze swoimi czynami... czy to dobrymi, czy grzesznymi, jest też druga strona tego medalu... cokolwiek robi, to wierzy w słuszność swoich czynów... nie kieruje nim strach przed piekłem, ani pożądanie nagrody w niebie... a przecież strach i pożądanie to raczej niskie pobudki...
... powołanie? - czy Bóg wybiera kogoś na ateistę? - czy ateista może być miły Bogu... hmmm, może tak... jako władcy dworu, kogo byście wybrali?... mistrza kucharskiego, który całymi dniami próbuje Wam "wliźć bez mydła" w pewien otwór, podczas gdy dwór głoduje?... czy raczej niedouczonego kuchcika, który pichci byle co, ale jednak karmi dwór?...

;-)

Czasem trudno zaakceptować wady, i nie tak łatwo kochać człowieka takim jaki jest. Poza tym nasze wyobrażenia są udoskonalone. Bardzo rzadko, może nawet nigdy; przechodzą w realizm.