Zeszyt Ulu, dooorotis

Mówimy, że ogranicza nas system. Do cholery, pokażcie mi go! Zapakujcie w karton i wyślijcie pocztą. Nie zrobicie tego, bo system jest jedynie wymówką na brak odwagi i koncepcji na własne życie. Sami się ograniczamy, ale jesteśmy na tyle dumni, że nie potrafimy przyznać się do najgorszego błędu w historii ludzkości - marnotrawienia własnego życia.

Przytulaj. Poczuj ciepło innego ciała, tak pełne życia, poczuj bijące serce i pomyśl wtedy, co będzie jak zabraknie tej osoby. Wtedy przytul jeszcze mocniej i niech ogarnie Cię życie. Przytulaj byle kogo, koleżankę, przyjaciółkę, mamę czy babcię.

Przytulaj kobiety do cholery, i nie udawaj takiego zatwardziałego armstronga fiutomiażdżyciela.

Wszystko minie.
Minie ślad po najsłodszym uśmiechu.
I człowiek w jednej sekundzie minie.
Gdy postawi stopę na minie.
Wszystko co złe minie.
Wszystko co dobre minie.

Mi nie.

[...] kochał ją tak bardzo i od dawna, że nie mógł już pojąć żadnego innego cierpienia, które nie zaczynałoby się od [niej].

Przysiądź na krawędzi
mego życia,
scałuj oddechem mą samotną
chwilę,
w zapomnieniu podaruj smak ust,
a ja obezwładniony Tobą
zabiorę Cię
w karainę miłosnej uczty.

I chcę doczekać dnia, gdy moja córka siądzie cała zapłakana i zapyta mnie: mamo, też ktoś ci kiedyś złamał serce? I ja wtedy z uśmiechem, opowiem o Tobie, a ona się rozchmurzy i powie: to u mnie nie jest aż tak źle.

Jestem sama w sobie
jak słodycz upieczonego ciasta
i gorycz po niespełnionej miłości.

Z uśmiechem na twarzy,
która nie ma wyrazu
przywitam dzień,
który się skończył.

Sercem z kamienia
umiłuję świat cały
jak bliskość Twoją
gdy jesteś daleko.

Zapomnę pamiętać
Nieme wołanie.
Nocą zgaszę księżyc
i słońce zapalę.

Stojąc zatańczę.
Milcząc zaśpiewam.
Karcąc pochwalę.
Wszystko co będzie
nie będąc wcale.