Moja śliczna ciemnowłosa, ukochana ma Bubeńko,
jakże cierpię ja w te dni gdy między nami jest ciemność ...
gdy coś dzieje się takiego czego nie potrafię zrozumieć
i gdy dotrzeć w żaden sposób ja do Ciebie nie umiem ...

Och mój skarbie Ty najdroższy, ukochane me Ty dziewczę ...
czasem mówię straszne słowa, których wcale mówić nie chcę
i kłócimy się bez przerwy tak, nie mogąc tego przestać
a ja staram się tak bardzo i na więcej mnie już nie stać ...

Wiem, że ciężko my oboje dosyć mamy na razie,
lecz kochając się we dwoje radę dać możemy razem ...
Proszę, ufaj mi kochanie, że ja daję z siebie wszystko
i to dla nas jest staranie się o naszą wspólną przyszłość.

Wiele razy krzyczałam Ci w twarz jak bardzo Cię kocham
Jak bardzo chcę Cie mieć ,
Ale Ty nie chciałeś mnie ..
Odrzuciłeś
Więc odeszłam w cień byś mnie już nie dostrzegł
A Ty ....
Nie przeszkadzało Ci to ..
miałam żal ,ale i tak Cię kochałam mimo bólu i mego Cierpienia tak bardzo Kochałam ...
Byłam w stanie oddać wszystko..Chciałam byś był

Ale wiesz ?
Lata mijały szybko .Dorosłam .
Chcesz być ? A ja już nie ...
Smakuje to tak jak smakowało mi ?

Mam ochotę Ci wszystko to w końcu Ci wykrzyczeć ,ale pewnie nie zrozumiesz ..

łatwo byłoby mi to w końcu powiedzieć ,bo to już za mną ..
A nie jak wtedy trzymałam to w sobie milcząc ...Krzycząc w duszy ..

Wolna/.

Gdzie miłość ?
Szukałam wszędzie ..
i pod kamieniem,
i na niebie ,
i na rosie ,
i w liściach ,
i w wodzie
i przy papierosie .
Gdzie więc miłość ?
Gdzie schowana ?
W czyich oczach ujrzę ją ?

Wszyscy gdzieś uparcie pędzą, śpieszą się
Odmierzają czas, liczą dni i godziny
Ganiają za cieniami, wiatrem, złudzeniami
Zostawiają ślady w piasku, niepewne
Biegną w różnych kierunkach
Po dzieci do szkoły
Po chleb do piekarni
Po mleko do sklepu
I list nadać na poczcie
I nigdy nie są na miejscu
Choćby miejsca właściwego
Na mapie szukali
- nie znajdą –
Nigdy, tam, gdzie są
- nie są u celu
Choćby krzyczeli i klęli
Choćby i w miejscu stali
Wiercili się i w złości tupali
Choćby się nie zgadzali
Zawsze są w drodze

gdzies tam
schowałam złudzenia,
Zamknęłam je szczelnie
w małym pudełku

Nie jesteś
nie ma cie
Jesteś tylko tym
co we mnie po Tobie zostało..

Małe czarne
puste w środku
kamienie

Można Cię oglądać zawsze i wszędzie.
Można Ci mówić wszystko, ale Ty i tak nic nie odpowiesz.
Można krzyczeć, skakać, śmiać się z Ciebie.
A Ty i tak stoisz jak słup.

Kim Ty jesteś żeby mnie tak ignorować?

Posągiem kobieto, posągiem.

Miało być pięknie.
miało być cudnie.
Wyszło jak zawsze.
Szaro i nudnie.
W dodatku trudno,
jest się pogodzić.
Kiedy uczucie
od nas odchodzi

Serce poszarpane całe jakby przez bestie z zębami wielkimi
Serce pokłute jakby przez zbrodniarza, nożami ostrymi
Serce umierające w ciemnościach głębokich męczone przez chorobę
Serce stygnące twardym jak skała się staje, oziębłym jak lód
Myśl w labiryncie krąży bez wyjścia, myśli zagubiona głodna i spragniona
Myśl z której życie pomału wzbija się w niebo, wzlatuje przez wiatr miotane
Myśl tak cierpką z którą nie da się żyć, osaczającą z każdej strony, biedny umysł przygnębiony
Myśl jak pustelnik samotną i opuszczoną przez życie gnębioną
Bo Ty jesteś bestią z wielkimi zębami, to Ty pokłułaś słów ostrymi nożami
Bo ty jak choroba męczysz, Bo teraz nawet Ty skały nie rozbijesz
Bo Ty drzwi do labiryntu otworzyłaś, to nadziei pozbawiłaś
Bo Ty słowa tak cierpkie przez gardło przepuściłaś
Bo Ty myśl rozsądku pozbawiłaś

Szepty, czułe słowa. W jego ramionach wtulona.
Wciąż marzę o Tobie mój miły.
Przybądź i zabierz mnie tam gdzie będzie cisza,
spokój i dwa nasze ciała rozgrzane.
Niech trwa ta chwila nie dzień, a wieki.
Kochać Cię chcę i z Tobą przez życie chcę biec.

Nie liczę, że z tych kilku słów
wyczytasz żal płynący z serca.
Nie liczę, że dojrzysz wśród starannie dobranych frazesów
choć kroplę z moich łez.
Nie liczę też, że mój talent pisarski
pozwoli Ci wejść w moją skórę.
Wiem jak trudno jest zrozumieć,
ale w mojej wierze liczę tylko na jedno :
nie rań już ni więcej ni bardziej.

Co mam zrobić by być z tobą
Chyba naprawdę zacząć być sobą
Muszę zwalczyć swe lęki
Żeby nie czuć tej udręki
Nie cierpię podchodów
Zupełnie jak bym się uczył pierwszych kroków
Chce być z tobą moja miła
Nie chce by ta miłość mnie zraniła
Nie będę przed tobą klękać
Ani też wiecznie czekać
To kiedyś skończyć się musi
Ale ta miłość tak bardzo kusi.

Błysk Twoich oczu światłem moich dni
Nikt Twej obecności nie zabierze mi
Będziesz w mym sercu teraz i na zawsze
Przy Tobie wszystko wydaje się jasne

Nic już nie zmieni biegu mego życia
Przed Tobą nie mam nic do ukrycia
Jesteś wspaniały sam o tym wiesz
Dla Ciebie jest ten krótki wiersz.

Jak ciepły wiosenny poranek
Skroplony zimną rosą
Tak ja czekam na Twe słowa
Które w beztroski czas znowu mnie poniosą

Będziemy wtedy znowu
Mieli swoje plany
Będziemy wtedy znowu
W sobie zakochani

Aż nadejdzie nagle wrzesień
Chłodny, bezlitosny
Będziemy wtedy znowu
Czekać na powiew wiosny

Historia lubi swe koło zataczać
Będziemy wtedy znowu
Z kolejną wiosną
Do naszych serc wracać.

***
dla Niego.

ogłuszyła mnie melodia zwątpienia
szarpiąc po cichu sumienie
zamglone myśli
zamglone słowa
zamglone spojrzenia
upojone strachem

szukam po omacku
dłonią niecierpliwą
nie znajduję nic
oprócz cienia

i się cholera popieprzyło
byłaś wczoraj
piliśmy wino
mówiłaś że kochasz
a dzisiaj

wielki kac

wczoraj byłaś piękną damą
za tobą tabuny szalały
lecz wybrałaś własnie mnie [...]