Zeszyt Treściwe, sprajtka

Cena jaką płaci się za poszukiwanie własnej natury zmierzającej do wolności, to skazanie się na pewną nieuchwytność i niezrozumienie. Na pierwszy rzut oka zawsze będzie ona budziła wycofanie, lęk, a niekiedy agresję ze strony osób trzecich. Nieznane - które prezentujemy nietypowym zachowaniem z zasady będzie budziło lęk. Curie Skłodowska powiedziała, że nie należy się niczego bać, tylko to zrozumieć. Czas na zrozumienie czegoś lub kogoś wymaga pokonania własnego lęku przed czymś obcym. Nasza społeczna - wspólna - natura opiera się na zbiorowości i dążeniu do pewnego ujednolicenia z innymi osobami, stąd też wszelkie przejawy innowacyjnego zachowania, palą w nas lampki, które budzą podejrzenia. Nieznane wymaga od nas wejścia na niepewny grunt, dlatego też bezpieczniej jest się wycofać, chociażby z uwagi [...]

[...] miękka substancja silniejsza jest od twardej, woda zwycięża skałę, miłość zwycięża przemoc.

Już o sobie nie pomyślę, że jestem głupia. To podważyłam, uważam, że jestem mądrą osobą. Mądrą na swój własny użytek, na skalę mojego życia.

Impertynent to człowiek, który mówi nam rzeczy niebędące kompromisem między tym, co chciałby powiedzieć, a tym, co chcielibyśmy od niego usłyszeć.

Inteligencja odzwyczaiła cię od uczciwości.
Żyjesz między nimi, ale jak za szkłem matowym albo pod maską.
Ich widzisz jasno i wyraźnie. Oni ciebie — tylko w części.
I wiesz o tym. Że jest taka część ciebie — zachowania, słowa, uczucia, myśli — która dla innych pozostaje niewidoczna.
Inteligencja to rodzaj czapki niewidki.
Bo nawet jak cię widzą — myślą, że widzą co innego, niż widzą. Tyle, co potrafią pomyśleć i zrobić sami.
A ty się poruszasz za tą zasłoną. Robisz dzikie miny i pokazujesz im wała. (Nie widzą).
Tak zwane sytuacje towarzyskie: wbijesz szpilę, oczernisz, poniżysz, spowodujesz zdradę i cierpienie — bezkarnie, bezwinnie.
Bardziej inteligentni od początku żyją w nieustannym teście moralności: jak się Iks zachowa, gdy nikt Iksa nie widział, nikt nie słyszał, nikt się nie dowiedział. Etyka bogów.

Przeciętny człowiek nie jest specjalnie ciekaw świata. Ot, żyje, musi jakoś się z tym faktem uporać, im będzie go to kosztowało mniej wysiłku- tym lepiej. A przecież poznawanie świata zakłada wysiłek, i to wielki, pochłaniający człowieka. Większość ludzi raczej rozwija w sobie zdolności przeciwne, zdolność, aby patrząc- nie widzieć, aby słuchając- nie słyszeć.

Dobry to człowiek, który nie ukrywa siedzącego w nim zwierzęcia. A taki, co usiłuje udawać dobrego, jest wręcz niebezpieczny. Najgroźniejsi są ci, którzy sami głęboko wierzą, że są dobrzy. Odrażający, ohydny przestępca może zamordować jednego człowieka, dziesięciu, stu, ale nigdy nie zabija milionów. Miliony mordują ci, którzy mają się za samą dobroć.