pamiętam swój pierwszy krok
który mnie do ciebie prowadził

i którym pójdę za tobą
aż na ostatni brzeg tęsknoty

skąd już widać niebo

i będę wierzyć
że istnieją aniołowie

niczym gwiazdy
strąceni na ziemie

przyjdź do mnie
nocą
gdy mrok
rozgości się
na dobre

przyjdź cicho
na palcach
tęsknoty

i usiądź obok
milczenien
bezsłownym
rytmem serca

i bądź
nim świt
obedrze mnie
ze złudzeń

Marzę, żeby uciec
daleko od wszelkich oczekiwań,
od głębin smutków,
przepastnych rozpaczy,

od złych spojrzeń
nijakich odbić w lustrze,
od znienawidzonych wyrazów
i od pytań bez odpowiedzi,

od kołtuńskich powiązań, [...]

gdy świat
jeszcze spał
łapałam deszcz
w dłonie

żeby serce
obmyć
z tęsknoty

Odeszła...
A Ty nadal chodzisz w te same miejsca
zmywasz ślady jej obecności
i chowasz do serca
jakbyś zbierał po niej pamiątki

Ty wiesz, że kiedyś wróci
i usiądzie obok
blisko
jeszcze bliżej

Twoja
nadzieja...

oto ja
mierzę dni w kroplach sił
na bezsiły rozkładam kruchą rozpacz

w szklanym domu
szczelnie zamkniętym pudełku
z którego wciąż nie mogę się wydostać

łodzią z wyobraźni
po szumiących falach moich myśli
rozbijam się o brzeg rzeczywistości

rozpalam ognisko
z mokrych kawałków drewna
milczę w niebo o ratunek

nocą jak księżyc
pozwalasz dostrzec
własny cień
przywracasz
stracone światło

tylko tu
nie czuję wstydu
za słowo miłość

tu
przy tobie
w sercu

nic nie zabieram na drogę ze sobą
prócz twoich wierszy
by je czytać w świetle księżyca

gwiazdy w głębi nocy
mapą niech będą mojego powrotu

nim jednak z trzaskiem coś we mnie pęknie
i tęsknota porani mą duszę

skrzydłem utkanym z błękitu nieba
ulecę w ciszę
po ostatnim uderzeniu serca

wypełnione po brzegi
Twoim imieniem usta
puchną – zagryzam

wypełnione po brzegi
Twoim ciałem dłonie
drżą – zaciskam

wypełnione po brzegi
Twoim widokiem oczy
pałają – zamykam [...]

bezsenność uczy mnie nocą
czytać z gwiazd

ale dla ciebie

wszystkie kolory anielskich skrzydeł
poukładam na niebie

tęczą barw

Przy zapomnianym mostku
gdzieś w lesie
nad wyschniętym strumieniem
spotkałem miłość
ona i ja
wtuleni w siebie
niewidoczni
z dala od blichtru miast
i ludzkich osądów
w namiętnym dotyku
chłonęliśmy skradzione chwile ...
a gdy nastała już noc
uwolniliśmy miłosny łańcuch rąk
i pod osłoną gwiazd
rozstaliśmy się
wracając do miejsc
w których zawsze dłuży się czas
właśnie tam
do nie swoich domów...

Pod powieki wciskam wspomnienia
we łzach zamykam tęsknotę

dłońmi okrywam serce
na ustach maluję uśmiech

nie rozdrapuję już starych ran
z nadzieją wyczekuję jutra ...

19.07.2015
Malusia_035

tak jak anioł
spokojnym
tuż obok być
nie zważając na deszcz
uśmiechać się łagodnie

niestrudzenie czuwać
i nie poznać nigdy
strachu przed zasypianiem

Choć widzę przyszłość swą
Szarą i smutną, rzadko wesołą
I nie ma tu Ciebie Kochana ma
To nie zmieniam przyszłości swej

Poniekąd to trudne i bolesne
Dla serca mego, co gra ze mną
W podchody i chowanego z Miłością
Przyjmuje przyszłość z całą swą podłością

Zadaje trudnych pytań wiele
Wszystkie bez odpowiedzi
Cały ten trud w jasną cholerę
To i tak nic nie zmienię

I Ty też nie pytaj mnie
O to- „Czy zmienię się?”
Może się zmienię?
Lecz nic o tym- Nie wiem?!

zbyteczne słowa
cisza owija w pomruki
sens dostrzegając

nie wylewam nadmiaru
choć pustych mogę posłać
nawet i krocie

skromnie tu
może bez przepychu
usłyszysz zrozumiesz

a ja pomilczę
mimo wszystko
czekając