Zeszyt Smutek, Nadzieja, Szczęście , asiaxd

Dokąd iść Panie gdy
każda ze ścieżek
za trudną lub za łatwą się zdaje.

Na co czekać Panie jeśli
brak dziś pewności
czy czasu stanie

Ile łez Panie potrzeba by
napełnić ocean
którego wody mogą z grzechu obmyć

A ile radości Panie
zamyka granice
tego, co każdemu przez Ciebie ofiarowane

niegodna miłości
wiecznie skłucona ze szczęściem
zmierzam ku przeznaczeniu
by stoczyć sięw dół
ku wiecznej ciemności

Czekając na śmierć
mija dzień za dniem,
gdzie jedynie sen jest wybawieniem.
W okowach losu jestem uwięziona,
a w mojej głowie wieczna burza hula.

Same zakazy i ograniczenia słysząc do okoła.
Ludzie niszczą mój niewinnych marzeń świat.

I przez nich znów
mija dzień za dniem
czekając na śmierć.

18.05.2011

Narastający dźwięk budzika irytująco drażnił jej uszy. Odruchowo sięgnęła po telefon, włączając wibrację. Nie zwróciła uwagi na nieduże, palące się nieustannie niebieskie światełko. Przewróciła się na drugi bok, natychmiast zasypiając.
Obudził ją głośny krzyk i poczucie, że już dawno powinna być na nogach. Pospiesznie poderwała się z łóżka, nie zwracając uwagi na telefon. Szybciej niż zwykle ubrała się i zbiegła na dół. Nawet nie poczuła smaku śniadania, z przerażeniem patrząc na wiszący w kuchni zegarek. Jego wskazówki nieubłaganie przesuwały się w przód, wskazując za dwadzieścia ósmą. Przeklęła cicho pod nosem, kierując się do łazienki. Nie zdążyła nałożyć choćby najlżejszego makijażu, spiesznie myjąc jedynie zęby. Przed zbiegnięciem na dół, zahaczyła jedynie o swój pokój, zabierając z fotela wcześniej przygotowaną torbę z [...]

Nie polegaj za bardzo na kimkolwiek w tym Ziemskim świecie ponieważ nawet Twój własny cień opuszcza Ciebie gdy jesteś w ciemności

Zgubiłam płaszcz
W ten dzień gdy padało

Miałam mokrą twarz
Lecz to nie przeszkadzało

Nawet suchej nitki
Deszcz nie pozostawił

On poznał mnie na nowo
Nie spodziewał się tego

Że pod płaszczem
Kryję coś takiego

Jak naga prawda wyszłam dzisiaj z domu
Tylko w sukience nie mówiąc nikomu

Odkryłam rąbek siebie
Czas by mnie poznali

Bo kiedy byłam w płaszczu zbyt często plotkowali

Miłość jest jak trucizna. Najpierw nie czujesz nic nadzwyczajnego, później zaczynasz się dziwnie zachowywać, następnie wariujesz doszczętnie niszcząc twoje dawne życie... aż w końcu ci przechodzi i uchodzisz z życiem – niekiedy.

Kiedy ktoś podstępnie i za wszelką cenę chce zaistnieć w Twoim życiu nie dopuszczaj go zbyt blisko. Zniknie on równie szybko jak się pojawił, odbierając to co w Tobie najlepsze.

Czujesz, że dasz radę, że się nie rozkleisz, a jak przyjdzie co do czego to płaczesz jak dziecko.

Czasem tak się zastanawiam...
Łatwo Ci było przejść na aktualny tryb życia, w którym nie ma mnie? Bo mnie wciąż jest trudno...

Jeśli coś w Twoim życiu pęka, łzy ciekną po policzkach
Wiedz...
Że nadszedł czas, by założyć na powrót maskę obojętności.