Zeszyt różniaste :), entuzjastka

Jesteśmy malarzami własnego życia.
Od nas zależy czy nasz obraz będzie budzącym podziw arcydziełem, nieudaną reprodukcją a może zwykłym obrazkiem namalowanym ręką dziecka i wypełnionym kolorami najprawdziwszych uczuć.

Mawiają, że miłość zabija. Ja bym raczej powiedziała, że to ludzie zabijają miłość. A potem sami dobijają się w samotności myślami i tęsknotą za czymś co już nie istnieje, za czymś co unicestwili.

Można wybaczyć, ale nie zapomnieć. Tam na dnie serca zawsze pozostaje permanentna rysa, której w żaden sposób nie jesteśmy w stanie usunąć. Ta rysa to wspomnienia...

Błąd niektórych ludzi polega na tym, że nie mówią jasno o swoich uczuciach, gromadzą je w sobie, nie dzielą się nimi z innymi, a potem biadolą w samotności, że nikt ich nie kocha. Zakładają maskę z wyrysowanym uśmiechem i błądzą po szarych uliczkach codzienności udając, że wszystko jest dobrze i tak trwają w nieustającym cierpieniu, które sami sobie zgotowali.

Jak kobieta widzi, że ktoś jest smutny, to nie mówi mu nigdy „jesteś smutny”. Tak głupio postępuje tylko mężczyzna. Kobieta udaje, że wcale nie widzi smutku – i jest weselsza, milsza, piękniejsza niż zwykle. Wtedy smutek mija.

Ludzie są dziwni. Powiecie im, że istnieje 934 527 841 765 gwiazd we wszechświecie - uwierzą wam na słowo. Gdy natomiast ustawicie na ławce w parku tabliczkę z napisem "świeżo malowane", wówczas każdy przechodzeń sprawdzi to własnym palcem.

Najlepszym przyjacielem jest ten, kto nie pytając o powód smutku, potrafi sprawić, że znów wraca radość.