pytam
czy potrafię się zatrzymać
swoim nogom zabrać drogę
dłoniom dotyk

i znów
czy potrafię na chwilę umrzeć
bo zabrać to co prawdziwe
to jak zabrać życie

nie odpowiem sobie
ja to wiem

umrzeć można na całe życie

Nawet noc śpi
pod pochyloną na wietrze latarnią

Między porozrywanymi chmurami gwiazdy
lęgną się świecąc jak przez durszlak
nocna lampka

Życie to kreślony na kolanie wiersz
obraz sennych marzeń w zlewie
których jeszcze nikt nie pozmywał

Za oknem pijaka śpiew
i lepki świt
w koce się pozawijał

Dla Hani

Marka