Zeszyt Prozą pisane., AlexWolf

Czasem w naszym życiu pojawiają się ludzie, którzy przewracają je do góry nogami. Bywa tak, że na początku niczym szczególnym się nie wyróżniają. Ot kolejny znajomy, czy znajoma. Jednak niespodziewanie, coś się zmienia. Wyróżnia się. Pojawiają się chwile warte zapamiętania. Jednak z czasem, coś się psuje, tak jak to w życiu bywa. Trzeba wtedy użyć "elementów naprawczych" . Tylko co jeśli to nie pomaga? Czasem nie zwraca się na to uwagi. Czasem nie słucha się dobrych rad innych. Czasem pojawia się niezwykła słabość. Czasem wspomnienia wygrywają. Czasem kogoś brakuje. Czasem...

Nie pytaj się mnie Mamo
Jak było i jak jest
Nie pytaj się mnie Mamo
Jak się czuję, lecz
Co czuję
Nie płacz, nie krzycz
Słuchaj
W sercu ukołysz mnie swoim
Uczucia, to pewna nić
Nie pytaj się o jutro
Ja wiem
to będzie tylko futro

Będę Cię pamiętać, nawet gdy Ty o mnie zapomnisz.
Będę się do Ciebie tulić, nawet gdy będziesz daleko.
Pocałuję Cię, nie czując smaku Twoich ust.
Będziesz żył w moim sercu, mimo że ja w Twoim już dawno umarłam.
Będę stać obok Ciebie, nawet gdy nie będziesz mnie widział.
Poczekam, nie wiedząc czy to ma sens.
Będę w miejscu, w którym mnie zostawiłeś. Gdybyś tylko się odwrócił...

Zamykam się na kłódkę
Wylewając atrament
Gubię po drodze kartki
Potykając się o czas
Gubię kluczyk

Gdzie są drzwi?

Pragnienie...Tak Cię nazwę...Byś zawsze był przy mnie...Szum mi w głowie...Nawilżaj usta...Śpiewaj do snu...Pokazuj drogę...Bądź w każdej kropli deszczu...Zbieraj z policzków łzy szczęścia...A ja będę tylko cichutko pragnąć...

Może to zbyt egoistyczne, pozbawione wstydu i przeciw wszystkim zasadom moralnym, ale czy mógłbyś patrzeć na mnie już zawsze tym wzrokiem przepełnionym czułością? Czy mógłbyś troszczyć się o mnie i chować w ramionach w czasie burzy? Czy mógłbyś wciąż rozmawiać o wszystkim, milczeć i znów rozmawiać? Czy dałbyś odkrywać się co dzień na nowo? Czy mógłbyś już zawsze całować mnie tak delikatnie? Oglądać ze mną filmy, upijać się, trzeźwieć, śmiać się, żegnać dnie, witać wschody słońca, słuchać muzyki, tańczyć, dzielić się tym, co ważne i błahe, przeżywać wspólnie? Może to zbyt egoistyczne, pozbawione wstydu i przeciw wszystkim zasadom moralnym, ale czy mógłbyś być już zawsze?

Umarłem... Umarłem po trzech dniach męki, na jakimś brudnym łóżku polowym, leżąc w zakrwawionej pościeli, daleko od domu. Przez te trzy dni nie myślałem wiele. Ludzie krzątali się wokół mnie co jakiś czas zmieniając kroplówki, zegar na ścianie rytmicznie tykał, każda minuta przybliżała mnie do śmierci...
Był taki jeden, siwy konował. Jego najbardziej pamiętam. Zmarszczki w kącikach oczu nadawały jego twarzy posępny wygląd, to on przekazał mi tę „straszną” informację. Był trochę zdziwiony, że przyjąłem to tak bez emocji. Jestem w końcu żołnierzem. Człowiekiem, który musi być gotowy na śmierć w każdej możliwej chwili.
Jest wojna. Samoloty co rusz bombardują bezbronne miasta. Nikt z nas tak naprawdę nie wiedział o co i z kim walczymy. Straciłem już wielu towarzyszy w [...]

Każdy powinien znać swoje miejsce. Moje jest pośród pomiętych kartek, rozlanego atramentu i bladego światła świtu. Moje miejsce to samotność. Nie ta wśród ludzi, ale ta wewnętrzna samotność. Wiesz... Lubię być sama. Lubię pić zimną kawę i płakać.

Jakoś łatwiej mi kochać nocami... dzienne światło psuje chwile, tępi zmysły, odziera z bezpieczeczeństwa intymność. W dzień szept nie ma większego sensu- i tak ktoś go usłyszy, a oddechy nie parują już z ust do ust.

Wichura za oknem, białym puchem prószy. A my tak oddaleni od siebie, chłodem oddzieleni. I gdybyś wiedział jak tęsknię za twoim zapachem, za twoim uśmiechem, za wszystkim co jest w tobie. Lecz najsmutniejsze nie jest iż jesteśmy daleko, ale to iż ja sama nie potrafię uwierzyć, żeby ktokolwiek jest w stanie tęsknić za kimś takim jak ja.

Dziękuję Tobie za pokłady wiary i cierpliwości, które we mnie wtłaczasz. Nawet gdy moja irytacja sięga zenitu, ty cicho posyłasz ku mnie leniwy wiatr, który studzi mój gniew. Dziękuję Ci za to, że pomimo tego jak wiele błędów popełniam, ty cierpliwie pokazujesz mi je i pomagasz mi wykreślić je z mojego skoroszytu. Dziękuję Ci, za twoje niekończące się pokłady łaski… za to, że gdy moja wiara upada ty ją naprawiasz jednym skinięciem. Amen.