Zeszyt Proza, alinka241x

Dawno nie widziałem tak smutnej dziewczyny. To nie był żal po odejściu bliskiej osoby. Jej bladość nie była wynikiem złamanego serca. Głębokie spojrzenie, w którym niemal tonęła, nie wydawało się być spowodowane problemami w rodzinie, złą przeszłością, chorobą czy drugą osobą. Jak więc miałem pomóc, nie wiedząc co sprawia, że rozsypuje się na coraz mniejsze kawałki. Pierwszy raz miałem otworzyć do kogoś usta i nie miałem bladego pojęcia jakie słowa powinienem wypowiedzieć jako pierwsze.
- Umiesz pływać?
- Nie.
- To nic dziwnego, że toniesz.
- Rzuć mi więc koło ratunkowe... – szepnęła.
Cisza rozpostarła się, zmieniając oboje rozbitków w kamienie. On nie wiedział jakim słowem mógłby wywołać na jej twarzy uśmiech, ona zaś wpatrywała się w niczym niezmąconą pustkę. [...]

Świetny dzień! Czekała na niego ponad osiem miesięcy. Z każdym kolejnym kilometrem czuła coraz większe ciepło, spływające po jej sercu jak miód po świeżej bułeczce. Znalezienie dla siebie czasu zawsze graniczyło z cudem, ale ten weekend miał być ich. Mróz na dworze trzymał już dłuższy czas, a śnieg co chwila dopruszał świeżą warstwę puchu. „Idealne warunki na weekend” - myślała dojeżdżając na miejsce. Parking pod schroniskiem był prawie pusty. Zatrzymała się jak najbliżej wejścia. Wyciągnęła z bagażnika torbę, deskę włożyła pod pachę i pomaszerowała do środka.
Stanęła przy recepcji czekając na kogoś, kto wręczy jej klucz. Miała nadzieję, że zdąży przygotować pokój przed przyjazdem Igora. Z zamyślenia wybił ją miękki, męski głos. Obróciła się. Przed oczami stanął jej wysoki mężczyzna, [...]

To nie jest szósty zmysł. Żadne z namaszczeń znachora, objawień ani żaden dar. Tak mocno i wyraźnie czułem to tylko raz… Bo tylko raz tak szaleńczo kochałem. Chciałbym umieć opisać to co dzieje się w głowie, w sercu i jak opętana staje się wtedy moja dusza. Lecz nie ma takich słów. Ciało w odrętwieniu poddaje się rzeczywistości. Naturalnie i nieruchomo podaję rękę, rozmawiam, śmieje się. Tak cholernie naturalnie! A wnętrzności wybuchają niszcząc wszystko dookoła. Chciałbym uciec, ocalić to co jeszcze nie jest zniszczone, lecz mogę tylko patrzeć jak ginie.
Wtedy już nie byliśmy parą, jednak to co nas łączyło mogliśmy zamknąć w cały wachlarz emocji i uczuć. Czytaliśmy siebie dłońmi, w oczach odbijały się nasze dusze. Tak niewiarygodnej przyjaźni nie [...]

Znasz mnie całkiem niedługo, a czuję jakbyś spacerował po mojej głowie od wielu już lat. Ludzie gadają coś o połówka pomarańczy, o karmie i szukaniu się przez stulecia. A czy ja cię szukałam? Czy ty szukałeś mnie? Słusznie przyznano mi prawo do ciebie? Pytania nie dają mi spokoju.
Stopy mocno oparłam o podłogę, ale nie czuję abym w tej chwili stabilnie stała. Cały świat kręci się w druga stronę. To miłość? Przecież znam to uczucie. Kiedyś chyba kochałam… Byłam zakochana. Ale to nie jest to uczucie. Nie eksploduję w środku. Żadne motyle, świerszcze i inne owady nie pełzają mi w brzuchu. Nie mam też tej dziecięcej radości, o którą tak łatwo. A jednak czuje się wyjątkowo. Otworzyłeś we mnie takie [...]

Kiedy przychodzi ten dzień świeci słońce, pada deszcz, śnieg… Dzień jest taki sam, jak każdy inny, a jednak staje się końcem świata i początkiem czegoś nowego. Czegoś, czego nikt nie chce zaczynać.
Znali się chyba całe życie, a przynajmniej mieli takie wrażenie. Czy życie po siedemdziesiątce może być nudne? Nie odczuwali tego w żaden sposób. Zimą jeździli na narty, latem wybierali morze. Do tego dochodziły przeróżne degustacje, bankiety i grille.
Ulubionym zajęciem była ucieczka od żon. Zamykali się wtedy w drewnianej chatce, stworzonej zdawałoby się właśnie do tego celu. Pośrodku stał stół zajmujący niemal całe pomieszczenie, wokół niego ustawiono ławki mieszczące jakieś siedem do ośmiu dorosłych osób. Na ścianach i półeczkach były zbierane trofea z podróży i otrzymywane upominki. Sprawiało [...]

- Nigdy bym cię nie skrzywdziła, przecież wiesz jak bardzo cię kocham.
- Nie czułem tego.
- A wycieczki? Niedziele, kiedy zawsze piekłam twoje ulubione ciasta.
- Nie pamiętam tego.
- Jak możesz nie pamiętać? Całą szkołę podstawową piekłam. Nawet do internatu ci dawałam.
- Nie wiem, nie pamiętam.
- Robiłam wszystko żebyś był szczęśliwy. Stawałam na głowie. Byłeś… Jesteś dla mnie wszystkim co mam. To dla ciebie tak długo wytrzymałam, chciałam abyś miał normalną rodzinę. Nie chciałam aby czegokolwiek ci zabrakło.
- Mamo zrozum, że ja nic nie pamiętam… Mam mgliste wspomnienia z zabaw z kolegami na dworze, ale moment, w którym otwieram drzwi do domu staje się zasłoną za którą wspomnień już nie ma. Piętnaście lat mojego życia [...]