Pamiętasz jak dnia mało i nocy nam było
Gdy w pajęczynie ukradkiem plątałaś me sny

I w hamaku rozpostartym miedzy ramionami
Kołysałaś się topiąc w oczach kolejne łzy

Z uśmiechem wtedy bujałaś w obłokach
Jak szalem tuliłaś chłód każdej duszy

I znów w zapomnienie uciekać się będę
By żar serca rozniecić a lód całkiem skruszyć

lubię, gdy jesteś
we mnie mocno

jak śmierć, co wchłania życie

śmiech i zachwyt

wchodząc sobie w słowo
otwierają właściwe oczy
nie nam
[...]

Rozszalałe stado

zgubiło ich prawo do bycia sobą

egoiści

na ich niewidzialnych chorągwiach
widniał czarny gołąb
z chmurką pełną wyrazów nad jego głową

krzyczeli

a słowa jak pociski
rozcinały serca

a ja
z zaszytymi wargami
biegłam
z gazą i plastrami w ręku

Biegnę.

Na policzkach łzy
kryształowe

Cii ..

Ciebie chcę
mieć przy twarzy

nie krople ciszy [...]

Gdybym tylko tak umiała
te chmury przegonić
w dal do gdzieś

nie byłoby żadnego wczoraj
i nocy bez gwiazd

jestem zawieszona wśród mgły
przecieram wciąż oczy
na nowo i znów

zapatrzone w dal rozmytą
rekwiem czynią dźwięki
dla myśli niechcianych

ku chwilom przeszłym
w dniach udręki

dłonie splątane bez krzyku
i oczy błękitem wyblakłe
a stygnąć nie chcą

i nagle ktoś jak Kopernik
w pojedynkę chce zapalić Księżyc

(Akt przedostatni
wydobyty z papierosowego dymu)

Dwoje pacjentów
psychicznie chorych
z wklęśniętymi oczami
jak denka butelek po soku malinowym
od wewnętrznej strony
nerwowo wciągają papierosy
w brunatnym kącie

Skurczeni w kokonie bólu
który wymaglowało życie
przyjmują pozycję embrionów
strzepując popiół z pożółkłych paznokci
do blaszanych popielniczek

Kobieta i mężczyzna
lat około sześćdziesiąt z wyglądu
podsumowało ich życie
chorobą
i wyrokiem losu

(Zdjęcie sytuacji z dnia 10 10 2012r)

tkwię w zakamarkach dni przeszłych
rzuconych pod łóżko
nie do wrócenia
jestem

głowa w papilotach myśli
kłujących od rana
noga jedna za oknem
donikąd

nic to dziś herbata
kotwicą

ulubiona

- zielona

Nie udźwigniesz życia
na motylich skrzydłach
nie pojmiesz krzyku świata
choć rozmawiasz z gwiazdami
a jednak u stóp Twoich
klęka król i żebrak
i ja - zgaszony człowiek
przychodzę czasem się ogrzać
pozwól mi z Tobą pomilczeć
Poezjo - Wielka Pani*

kochać, potrafię tylko
gdy bumerangiem wraca
miłość z prezentem
dla mnie - Tobą.

buduję mosty, byś
tylko do mnie dotarł.

powoli, długą drogą,
wytrwale.

wspinając się po
brzuchu gór,
co nieba sięgają,
kolosy.

a jak dotrzesz
będziemy szczęśliwi.
kocham, tęsknię,
idiocieję.

Nie wmówisz mi, że kochasz mnie
choć twoje oczy ładnie płoną
wiem czego chcesz, choć znamy się krótko
znam cię za dobrze, znamy się jak łyse konie
nie musisz mówić i lepiej nie mów
kto nauczył cię tak ładnie więzić usta
kto nauczył cię tak ładnie splatać dłonie

Do tanga podajesz słodkie mango i wino czerwone
zatańczmy tango romantycznie
kominek już w ogniu, rozgrzewa, płonie [...]

Zamknij mnie.

w pudle na dnie. Między.

zabawkami bawiłeś się,
Od dziecka różni cię tylko...

kilka lat minęło, A wciąż ta
sama. Mnie nic,
nie minęło.

Samotna, zamknij mnie w pudle na dnie.
Między zabawkami.

Bawiłeś się.
Od dziecka różni cię tylko kilka lat.

Minęło, a wciąż ta sama.
Mnie nic nie minęło.

Trudno jest odejść
gdy zostać powinienem
już nie dla ciebie.

nie przez
wiersze umrę
moja miła

lecz
z braku
twej miłości

która zaślepia
lewa komorę
serca [...]

czasami mi żal
chwil
tych straconych
nieprzeżytych

gdy słucham
Cohena

przychodzą myśli
że zgubiłem
cząstkę siebie [...]

Miałem kiedyś sen
-czysty-
Biały jak len
I nierzeczywisty

W tym śnie byłaś Ty
-zachwycająca-
Piękniejsza od łzy
I od słońca

Lecz jakiś wysoki mur [...]