Zeszyt pisze się , Gosiaczek34

Możesz jej serce wyrzucić daleko
zostawić za sobą
lecz ono gdziekolwiek upadnie
wciąż pachnie Tobą

Co Ty możesz
najwyżej wpaść we wiosenną trawę
otulić się w dłonie
włosy upiąć w słońce

potańczyć pod drzewami
zwilżyć usta rosą
czuć pod stopami ranek

najwyżej być kwiatem

bez nazwy

Strzępki nadziei i tęsknoty
szukały mnie w Twoich myślach
od zawsze było dla nas za późno

podświadomie rozumieliśmy, że wszystko jest skończone

Gdybym napisał
że jesteś mi gwiazda polarna
byłby to banał?

Ja specjalnie nie śpię!
a mógłbym tak pięknie śnić...
że jesteś mi
gwiazda polarna...

Uchylę okno
i po cichu w niebo spojrzę
wyobrażę sobie
gwiazda polarna
że to ty

Bo nie chcę już tylko śnić...

Nie dłonie Ci daję
co garną do siebie,

nie pieszczoty,
co chwilą ulotną będą,

nie świty, co marzną
nocy czekaniem,
nie łzy, o troski moje,

nie mury, co dzielą od świata,
nie przestrzeń ust
zamkniętych,

nie słowa obietnicą
z wiatru utkaną,
nie serce na pół podzielone.

Na piersi Twej rozum mój składam
i wiarę wtuloną w Twe oczy zielone

W ramionach moich Cię
zmieszczę

i wiesz, że mogę wszystko...
znieść

jeszcze

Tęsknię za tobą
jak liść za delikatną gałązką
spadając samotnie

tęsknię za tobą
jak gruda ziemi za lazurem nieba
jak ścięty kwiat
za wolnością rozkosznego ogrodu

za każdym razem
gdy całujesz moje dzień dobry
szumią tamte fale naszego lata
i piasek dotyka stóp

za wyrazem oczu tęsknie

świtem zbudzone domy
szepcą moją tęsnotę niebu
horyzont wzmacnia echo moich kroków

idę...
naprzekór losowi, idę tam
gdzie noc zamyka mnie w tobie

idę, bo za tobą tęsknię

nie potrzeba mi kochać Cię
jeszcze bardziej
mówisz,
że ja to zbyt wiele

i wtulasz się ciszą zieloną
w moje dłonie
nawet wtedy, kiedy mnie
nie ma

ze snów samotnych zrodzona
modlitwą wyszeptana
uchwycona obłokiem
płyniesz
radosną myślą mojego czynu

jak nie kochać Ciebie więcej mam
jeśli boję się

że mi życia dla Ciebie
zabraknie

tam dokąd idę
trzeba łatwo i pewnie
słowa stawiać

oszukać kochane dłonie
że nie

a potem oczy szarpać na strzępy
gdy spopiela się dzień
krzyk gasić
jak papieros

a jeśli nic ponad to

choć bzdura tak myśleć
wiem

tam dokąd idę
adres to rozsypany alfabet
od b do z

i stół pusty i sen

Gdybyś tylko chciał..
Uwiodłabym cię mym kuszeniem
Szepcząc cichutko piękne słowa
Spełniła każde twe marzenie

Gdybyś tylko chciał...
Na ustach dałabym ci słodycz
Zaprowadziła do bram raju
Tam pozwoliła siebie zdobyć

Gdybyś tylko chciał...
Zwiewnie przed tobą bym tańczyła
W sukience bliskiej memu ciału
Która by z mgły utkana była

Gdybyś tylko chciał...
Do moich marzeń bym zabrała
Mostem pożądań ..szczęść krainą
Może bym nawet pokochała

Gdybyś tylko chciał..
Lecz ty wciąż milczysz jak zaklęty
Niczego nie chcesz..nic nie pragniesz
Mój książę z pięknej bajki wzięty.

Poprosiłam anioła
By pod skrzydła mnie schronił
Żeby czuwał nade mną
Od złych myśli wybronił

Niechaj w swej anielskości
Pieczę trzyma nade mną
Jasnym światłem będzie
I rozproszy złą ciemność

Niech do snu ukołysze
W miękkiej piór swojej bieli
By nikt ze snu błogiego
Zbudzić mnie nie ośmielił

Zasnę wtedy cichutko
Słodkim snem tak spokojna
Anioł będzie mi szeptał
Jesteś teraz już wolna.

jesteśmy niczym wschód i zachód słońca
zbyt blisko, by udawać że się nie znamy
zbyt daleko, by ogrzać się miłością
co zrobić, żebyśmy nie musieli się ciągle łączyć i dzielić
jakbyśmy byli skrzydłami świątynnej bramy