Nie zawsze możesz mieć co chcesz, choć gonisz tak, że brak ci tchu.

W dzień, gdy najsilniejsza światła moc, ma miłość się ukrywa, bo jest sową. Nigdy, nigdy się nie dowiesz, jak wielki to ptak, bo w twym sercu gniazdo wije, wije wróbel.

Nikt nie chce kochać, wszyscy kochać boją się, a każdy chce być kochany.

Czas jest pająkiem, porosłam pajęczyną. Zniszcz ją, zniszcz.

Ja jestem z tych, co nakrywają głowy kołdrą; z tych, którym strach uniemożliwia oddychanie.

Nie chciałabym dołączyć do grona tych,
które się pasą tylko słów wspomnieniem.

Ty i ja – ofiary przedwcześnie odciętej pępowiny, mając lat dwadzieścia parę moczymy prześcieradła.

Bliskim mów, gdyby pytali, że chwilowo zmieniałam adres, że w niebie leczę duszę z silnego przedawkowania rzeczywistości.

A kiedy ona cię kochać przestanie, zobaczysz noc w środku dnia, czarne niebo zamiast gwiazd, zobaczysz wszystko to samo, co ja.

Miłość może nas pogrążyć w ogniu piekieł albo zabrać do bram raju - ale zawsze gdzieś nas prowadzi.

Gdy osiągnęła już wszystko, czego oczekiwała od życia, doszła do wniosku, że nie ma ono sensu, bo wszystkie dni były takie same. I postanowiła umrzeć.

Ciesz się każdą chwilą, abyś potem nigdy nie żałował, że utraciłeś młodość. Każdemu etapowi życia Pan przypisał właściwe mu niepokoje.