pokochałem szept
który mi zdradził kształt twoich ust

i cień
który się tobą ucieleśnił

bym mógł pochwycić w ramiona
serce co w tobie płonie
ogniem który mnie pali

bo chociaż się kiedyś niebo
od ziemi oddali
a śmierć nas od życia oddzieli

pierwsza i ostatnia
miłość wierząca w sny

natchnieniem jest w muzykach
nieskończonością nadziei

gasną gwiazdy
mej duszy
milczące przyjaciółki
bez granic
lęku

zwierzam się im z dnia
grzesznych myśli
i snów niespokojnych nocy

nie pytają [...]

Gwiaździste niebo widzę
I srebrną tarczę Księżyca.
Sen spokój duszy przynosi
I to mnie w Nocy zachwyca.

Bo to jest czas na marzenia,
Czas to jest wyobraźni.
Dlatego z Nocą na zawsze
Chcę zostać w pięknej przyjaźni.

Tyle cierpienia w Twoim ciele
Wylewa się jak woda w rwącym potoku
Tyle zmartwień w Twojej głowie
Ile gorzkich łez przelanych
Tyle smutku w Twoich oczach
Ile powrotów i rozstań
Pozwól, że udźwignę piętno pozostałej miłości
......................................................................
Ostatni raz oddaj się w me objęcia
......................................................................
by zapomnieć o mym istnieniu

Potrafię schować się
w szufladach strachu
gniewu czy zazdrości

Potrafię nawet
wbrew dumie i zamiarom
wywołać u człowieka mdłości

Popadam w zapomnienie
wymagając od wrogów i przyjaciół
byle nie od siebie

Acz tak rzadko
marzę o tym
jak byłoby w Niebie.

oczy jaśnieją
jak gwiazdy ciemną nocą
duszę oświetlają

lornetujesz wzrokiem

wypatrzeć prawdę
uczciwa
na przyjęcie

życie

ech najpiękniej jest
jak pokochasz bliźniego
aż czujesz niebo

Krystyna A. Sz. 29.09.2014r.
*

mówiłaś mi
będziemy
i dzisiaj rozumiem że to mniej
niż kolejna podróż donikąd
i mniej nawet niż dom z grubych bali
co ciepłem miał otulać powroty

to nawet nie znaczyło podnosić się z kolan
dłoń w dłoni za-trzymać przed zaśnięciem
i nie znaczyło to również stawać się bliższym
ale odchodzić i czynić inaczej

żeby mglić źrenice żeby gubić ścieżki
by palić listy w odległym głosie szukać nadziei
żeby nie umieć wybaczyć i żeby tęsknić
na końcu języka zostawić smak skóry

ale przede wszystkim
żeby się zapomnieć
z szelestu słów drżących pościeli
żeby unosić wzrok ponad ból w sercu
roztłuczone szczęście znajdować w okruchach.

"Jes­tem za blis­ko, żeby mu się śnić." Wisława Szymborska.

odległość to taka bliskość
która uczy nas trwać
czasem w dwóch różnych światach
stąpając po jednym niebie
ale ty jesteś tutaj
zbyt blisko
by dotknąć cię w snach
a jednak można się stracić
z oczu
na jakiś czas
lecz trzeba zaufać ścieżkom
które nas prowadziły do siebie