Zeszyt O nim, o niej, Annie132

Pytasz czym jest miłość...
Pytasz czym jest szczęście...

To drobne gesty dnia codziennego
To słowa szeptane z ust do ust
To ja... gdy skradam się na palcach
by pocałować cię w szyję
To ty... gdy w środku nocy, na wpół
przebudzony szukasz mej dłoni
To nasze usta wciąż siebie głodne
To chwila gdy się do mnie uśmiechasz
To moment gdy cię do siebie przytulam
To kawa, którą mi parzysz tak jak lubię
To koszula uprasowana tak jak lubisz
To ostatni kawałek ciasta, który ci oddaję
To tęsknota gdy musimy się rozstać
To pragnienie gdy jesteśmy tak blisko
To moja głowa złożona na twojej piersi
To twoja głowa złożona na moich kolanach
To serce narysowane na zaparowanym lustrze
To polny kwiat, który dajesz mi bez okazji
To wiersz, który wkładam ci do kieszeni

To właśnie jest miłość...
To właśnie jest szczęście...

* zainspirowane dzisiejszym aforyzmem autorstwa "Seneka 18"

Jesteś, a za chwilę Cię nie ma
i choć żadne z nas już o to nie dba,
tęsknię za Tobą
całym sercem, duszą, sobą.
Byłam niby tak blisko,
a szukając drogi spadłam tak nisko,
że czuję się od Ciebie tak daleko,
jakbyś Ty zahaczył o niebo,
a ja pod tym niebem
uganiała się po ziemi za chlebem.
By przyjąć Cię właściwie
tak, jak należy prawdziwie
do mych ramion utęsknionych
Tobie jednemu tylko przeznaczonych.

Nie proszę Cię, Panie Boże o cuda. Serce uparcie mówi mi, że to wiara powinna spełniać wszystko to, o czym opowiadam tylko Niebu. A więc - pragnę w nie wierzyć, ale nie przerywać im snów. Bowiem są one rajami, na które należy czekać, ale nie wolno ich się domagać.

Trudno czekać na coś co wiesz, że może nigdy nie nastąpić. Ale jeszcze trudniej zrezygnować, gdy wiesz, że to wszystko czego pragniesz.

Jestem..
Jeszcze przez chwilę..
Jestem..
Jeszcze na moment..
Jestem..
Nim pozwolę sobie odejść.
Tak jakby nigdy mnie nie było,
jakby nie istniało
żadne moje wspomnienie w Tobie.

Pamięć to taka choroba mojej duszy...
Polej mi śmierci, śmiało!
Ja też..
Pragnę zapomnieć....