Zeszyt nieskwalifikowane, ~`Oneiros`~

Są ludzie, którzy widzą rzeczy jakimi są i pytają: dlaczego? Ja marzę o rzeczach, których nigdy nie było i pytam: dlaczego nie?

Ja opowiadałem mu o Miriam, opowiadałem mu o niej tym chętniej, że chciałem uniknąć mówienia o ojcu. Po tym, jak przyjęła mnie do grona pretendentów, teraz odrzucała jako nieciekawego kandydata.
– Nie szkodzi – mówił pan Ibrahim. – Miłość, jaką do niej żywisz, jest twoja. Należy do ciebie. Jeżeli ona jej nie chce, to i tak nic nie może zmienić. Po prostu z niej nie korzysta. To, co dajesz, Momo, pozostaje twoje na zawsze; to, co zachowujesz, jest na zawsze stracone.

Niekiedy budziłem się o drugiej, trzeciej w nocy i nie mogłem zasnąć. Wstawałem z łóżka, szedłem do kuchni i nalewałem sobie whisky. Ze szklaneczką w ręku wpatrywałem się w ciemny cmentarz po drugiej stronie ulicy i światła samochodów na drodze. Chwile łączące noc z dniem były długie i mroczne. Gdybym mógł zapłakać, byłoby mi lżej. Nad czym jednak płakać? Za kim? Byłem zbyt skupiony na sobie, by opłakiwać innych. Zbyt stary, by opłakiwać samego siebie.

Nie lubicie ludzi w maskach. Wiecie co? Ja uwielbiam je nosić.
Bo gdy jedna z nich zostanie uderzona słowami tak silnymi,
że zostanie zniszczona, to założę nową.
Taką, której te słowa będą obojętne.

W życiu mogą cię spotkać dwa rodzaje nieszczęścia. Kiedy twoje największe marzenie się nie spełni. Albo kiedy się spełni.