Zeszyt najulubiensze:), Conni

Dałeś mi cząstką swojej aureoli.Jak amulet.Gdy przychodzi zwątpienie rozbłyska jasnym promieniem, nade mną, jak gwiazda w ciemną noc.
W kieszeń wcisnąłeś dwa pióra z anielskich skrzydeł.Gdy nie wiem w którą stroną iść, one kreślą na mapie kierunek i drogę.
Bądz moim pasterzem w każdym dniu ,w każdej godzinie
W minucie śmierci przeprowadz bezpiecznie - na drugą stronę

...jeszcze raz Boże mój podaj mi dłoń...
jeszcze raz daj poczuć skrzydła Anioła
...jeszcze raz pozwól mi z klęczek wstać
pozwól mi na szczęście wśród łez...

bo upadłam, spójrz, Twe dzięcię Cię woła...

Nigdy nie pozwolę abyś zobaczył jak leże w kącie pod ścianą ze stosem chusteczek na przeciw. Zawsze będę szła z podniesioną głową, abyś kiedyś powiedział : Żałuję.

zastanawiajac sie czy za nim tesknie, stwierdzilam, ze ja prawie go nie znam, wiec za czym mam tesknic.? wiem, jaki ma kolor oczu, jak sie usmiecha, jak dotyka, jaki zapach ma jego skora.. wiem, ze nie pija kawy, ze woli herbate zimna niz ciepla, ze chce studiowac politologie, wiem ze robi swietne obiady i ze ma niespokojny sen.. wiem jaka ma barwe glosu i jak patrzy gdy mowi 'jestes piekna'..
to nie wiele.. ale tak. tesknie.. tesknie cholernie, bo juz nigdy nie posmakuje tego szczescia, a to co mi pozostalo to tylko tesknic. kazde wspomnienie o tym powoduje usmiech, ale i lzy..zyje glupia nadzieja, ze moze jeszcze kiedys spotkam go przypadkiem na ulicy i bedzie mi dane jeszcze raz na niego spojrzec, mimo, ze mam ta swiadomosc, ze on odwrocilby wzrok i przeszedl bokiem..

Mama to miękkie ręce. Mama to melodyjny głos, to chuchanie na uderzone miejsce. Mama to samo dobro i sama przyjemność. Coś, co dobrze jest mieć w każdej chwili życia koło siebie, dookoła siebie, gdzieś na horyzoncie.

Musi być coś jeszcze między tym co jest, a tym czego nie ma. Może to jakaś niewykorzystana szansa, albo okazja którą można dostrzec dopiero wtedy gdy jest się na to gotowym...

Jego oczy przyciągały uwagę i hipnotyzowały, jego usta oszałamiały ją. On nawet nie wiedział jak wielką sprawiał jej przyjemność, gdy dotykał wzrokiem i pieścił słowami...

Są takie chwile, sytuacje, ludzie, którzy sprawiają, że się rumienimy. Wstyd o tym powiedzieć głośno, ale często jest nam z tym dobrze.

Ta niezmiernie urocza nieśmiałość w tych skradanych spojrzeniach, w spojrzeniach w których pokonujemy już nieistotny dystans, gdy spotykamy się choć przez chwilę…

Z powodu nadwyżki samotności człowiek skłonny jest zapukać do każdych drzwi, byle znaleźć ciepły kąt w czyiś ramionach. Nie dostrzegając fikcyjności uczuć.