Zeszyt najpiękniejsze..., koala

Codzienne układa wersy wypełnione czułym oddechem serca,
który jak niewidzialne dłonie potrafią zatrzymać w objęciach wspomnienia...

Kiedyś przez przypadek upuściłam swoje serce na podłogę, a że serca są kruche, roztrzaskało się ono na malutkie kawałeczki. Małe, malutkie, malusieńkie... Tak długo próbowałam je posklejać, złożyć, sprawić, by wyzdrowiało. Tak długo szukałam klucza i sposobu. Sposobu na życie z sercem z ranami i bliznami, z malutkimi śladami po dotychczasowym życiu... Chciałam żyć, bo to podobno najważniejsze, więc zaczęłam ubierać świat w słowa. Pisząc, zmieniałam obrazy, malowałam je od początku, dostrzegając nowe szczegóły, przeżywałam każdy dzień, każdą chwilę, sekundę znowu, i znowu, od początku do końca. Świat miał pomóc... Pomóc... Pomóc... Tak chciałam. Ale on nie ma skłonności do pomocy, a ludzie nie mają skrupułów. Oni tylko chcieli pomocy ode mnie.Chciałam pomóc całemu światu, ale on nie dawał mi [...]

Chcę spadać tam...
Chcę spadać daleko, chcę spadać...
Gdy spadam
jesteśmy
chociaż nas nie ma...
Spadamy
w otchłań...
Świata...
Za ręce,
za usta,
za ciała złapani...
Spadający
ponad życiem
kochani...
... Spadamy
razem...
A jednak
oddzielnie...
Spadamy razem
bo już...
Już nas
nie ma....
Spadamy razem
bo
świata
nie ma….

Napisałam, że to wiersz… Bo szczerze nie miałam pojęcia w jakiej części cytatów mą twórczość umieścić… A to, że z wierszem to nie ma zbyt dużo wspólnego, to tylko szczególik, na który mam nadzieję przymkniecie oko…

Chyba nie mam nic do dodania. Koniec. Dzisiaj łączą nas tylko wspomnienia. Chociaż to pewnie też już tylko przez chwilę...

Szczęście czasem puka tak cichutko,
więc dobrze słuchaj ,bo może właśnie przyszło do Ciebie.

Przewrotnie Ci, którzy nigdy nie uklękli pod ciężarem nawałnicy czarnych dni.....Niszczeni są najsubtelniejszą z sił......Miłością.