Zeszyt Najlepsze. , lost soul.

Wiesz, kiedyś zakochałam się w twojej inności, niepowtarzalności. W tym, że gdy piszesz do mnie, to mogę uchwycić jeszcze więcej uczuć i słów, niż w realu. Że mogę poczuć głębiej, szczerzej, mocniej; że możesz być mój. Z tymi różnymi wadami, niepowtarzalnością. Potrafiłeś dotykać słowami, razić w oczy pięknem wyrazów, wyśmiewać się z moich okropnie głupich kompleksów. Byłeś przyjacielem. Byłeś ukochanym, miękkim przyjacielem. Potrafiłeś ranić. Potrafiłeś zabijać. Potrafiłeś… A jednak byłeś Przyjacielem. Nieosiągalną łodzią gdzieś na środku morza. Kiedy byłeś, czułam się jak dziewczyna z teledysku Placebo. Kiedy byłeś nawet moja mania odchudzania się, nie wytwarzała na mnie takiego wpływu. I nasze rozmowy do późnego wieczora. I nasze wyjazdy do Londynu, do naszych marzeń, razem. I nasze plany. I nasze, nasze, nasze. A teraz czasami tęsknię. Włączam „Special Needs” i słucham, słucham, słucham. Czując się tak, jak wtedy, gdy napisałeś po raz pierwszy.
Pamiętaj mnie wtedy, kiedy byłam tą jedyną.

Chociaż wydaje nam się, że umieramy przez miłość wiele razy, ale tak naprawdę to ta pierwsza niespełniona miłość zabija, bo przecież tylko raz można umrzeć…Każda kolejna miłość może dać nam jedynie nadzieję na zmartwychwstanie…aby móc wyjść z grobu i zaufać jeszcze raz.

Czasami pod serdecznym uśmiechem kryją się wielkie doznane krzywdy,niespełnione marzenia i miłość,która zamiast szczęścia ofiarowała ból.

Nieważne jak człowiek żyje, ale jak umiera. Nie mówi się o czynach, których dokonał za życia, lecz o tych, które wykonał tuż przed śmiercią.

Dlaczego tak jest, że mimo tego, że oddalamy się od siebie, a ja mimo to kocham cię coraz bardziej ?