Zeszyt Najlepsze., Murzyn__

Masz tak czasem, że "czegoś" Ci brakuje?
Tego "czegoś" czego nie potrafisz nazwać?
Odczuwasz bolesną pustkę "czegoś", czego nie potrafisz określić...
Jakby brakowało kawałka układanki, o nie zdefiniowanym kształcie.
Im silniej próbujesz to nazwać, nadać temu kształt,
tym bardziej obraz się rozmywa...

Powiem Ci jak ja sobie z tym radzę.

Zamykam oczy.
Odprężam się wsłuchując się w spokojne, kojące dźwięki muzyki.
...i czekam.
Czekam do momentu aż do oczu zaczynają napływać mi łzy.
Przechodzą mnie ciarki po całym ciele, czuje przyjemne ciepło wlewające się w moją duszę.
Wtedy wiem, że jestem u źródła...
U źródła poznania, napajam się nim i odnajduje w nim to czego mi tak brakowało.
W dalszym ciągu nie potrafię tego nazwać, określić, nadać temu fizyczny wymiar,
ale w tym momencie jest to nie istotne, nawet bym powiedział- zbędne.
Istotne jest to, że otrzymuje to, czego potrzebuję- co mnie stwarza.

Tak właśnie sobie z tym radzę...

Przychodzi taki moment w życiu... chociaż raz...
że nagle sobie zdajesz sprawę, iż jesteś kompletnie sam.

- Już zapomniałam jak to jest...
- Co takiego?
- Jak to jest być tak beztrosko i cholernie szczęśliwą.

Codziennie zabijamy...
... czyjeś nadzieje, marzenia i szczęście.

16.08.10r.

Każdy powinien mieć kogoś, z kim mógłby szczerze pomówić, bo choćby człowiek był nie wiadomo jak dzielny, czasami czuje się bardzo samotny.

Problem w zrozumieniu Boga polega na tym, że On jest zawsze i wszędzie, a my tylko tu i teraz.

- Co się z Tobą dzieje?
- A co ma się dziać?
- No, co to za mina? Gdzie uśmiech? Zawsze byłaś taka wesoła!
- Uśmiech mam zawsze dla tych, którzy naprawdę chcą go widzieć. Wesoła też jestem. Na swój sposób. Dzięki tym, którzy są ze mną zrzuciłam maskę którą nosiłam przy wszystkich innych.
- A co jeśli ja poproszę o pomoc?
- Nie odmówię, jak zawsze. Ale nie licz na to, że będę jak one. Te, które się z Tobą "przyjaźnią". Ja powiem to co myślę, Ty zrobisz z tym, co zechcesz.

/rozmowa autentyczna/

I trzeba być wielkim przyjacielem i mocnym przyjacielem, żeby przyjść i przesiedzieć z kimś całe popołudnie tylko po to, żeby nie czuł się samotny. Odłożyć swoje ważne sprawy i całe popołudnie poświęcić na trzymanie kogoś za rękę.

Tylko wyobraźnia pozwala nam dotknąć na moment nieba nie opuszczając ziemi pełnej rzeczywistości .