Jak oczy szkliste
i ja tak czasem wyglądam
stojąc w deszczu
najlepszy kamuflaż

Kiedyś może
skrzyżują się nam łzy
będziemy wspólną kroplą
nie kryjąc nic

chciałam go nieść
twój i mój
zrobiłabym wszystko

aby ból rozłożyć
na dwa sny

chociaż
dwa zachody słońca

dziś wiem
że za słabe mam ramiona
i zbyt często nie sprawdzam
czy oddycham

bo przecież bez ciężaru
życie jest zbyt lekkie

by móc przetrwać

czasem widuję jej cień
jak się pochyla nad kwiatkiem
ale go nigdy nie dotknie
żeby słońce nadal pieściło
jego nadłamane ramię

a potem jakaś nić niewidzialna
cienka jak babie lato
snuje się w moich snach
i łączy mnie z tamtą dziewczynką

ale gdy wieje zły wiatr
coś w środku jak trzcina się gnie
patrzę na nią jak w wieczność
bo wiem
że nic jej nie złamie

kiedy jestem gdzieś pomiędzy
piekłem a niebem
nie dotykaj emocji
codziennością słów niedomyślnych
gdy wczoraj w żyłach
jeszcze pęcznieje

milczeniem mnie obejmij
gdy przekwitną magnolie