przyszła na łąkę
pełna nadziei
przysiadła przy zielonym świerku
myślała
nad sobą
nad dniem
nad życiem
zrozumiała
że dziś jest teraz
że istnieje lepsze jutro
że może być lepsza od wczorajszej siebie
odeszła i wiedziała
że nie wie kiedy świat
skończy się dla niej

Wysycha mi serce
staje się lekkie jak powietrze.
Trzęsą mi się ręce
doświadczam chłodne,puste wnętrze.
Na tysiące kawałków się rozbijam.
Sobą sama się ranię,
bólu wcale nie omijam.
Czy na pewno mam manię?
Co jeśli to normalne?
Walka na przekór, po najkrótszym,
lecz wyboistym torze. [...]

Mglista ciemność zamyka powieki me.
Płynę, szybuję, odchodzę, nie ma mnie...
W tej namiętnej ciszy, perfekcyjnie zgubiłam się.

Odnaleźć się nie chcę,
szukać nie będę.
Trwać tak bez końca,
to moje pragnienie.

W tej ostrej ciemności mam świat doskonały,
wyobraźnią delikatnie wyrysowany.
Spokojny oddech i bicie serca,
które przyśpiesza tylko w Twoich objęciach.

Odnaleźć się nie chcę,
szukać nie będę.
Trwać tak bez końca,
to moje pragnienie.

Zapach świeżo skoszonej trawy.
Zapach porannej rosy.
Zapach parującej ziemi.
Nic nie mogło równać się z jego zapachem.
Odgłos lecącego ptaka.
Odgłos padającego deszczu.
Odgłos otwierającego się rano kwiatu.
Nie ma prawa równać się z jego głosem.
Najpiękniejszy kwiat.
Najpiękniejszy ptak.
Najpiękniejszy obraz.
Nie może równać się z jego wyglądem.
Wszystkie wspaniałe chwile nie dorastały do pięt tym,
które były spędzone z nim.
Każde jego spojrzenie znaczyło coś innego.
Każdy jego uśmiech był inny od innych
i inny od poprzedniego.
Tylko teraz każdy wypity kieliszek wódki
i każdy wypalony papieros jest taki sam.
Niczym się nie różni.
Mimo najszczerszych chęci,
nie pomaga i nie daje zapomnieć.