Zeszyt moje..., Matusia

Żadne z nich nie przypuszczało, że przypadkowe spotkanie, rozmowy do czwartej nad ranem, wspólny śmiech, jej łzy, rozstania i powroty zaprowadzą ich w tam, gdzie powiedzą sobie 'tak'.

Bez westchnienia.
Bez wspomnienia.
Cisza.
Utrapiona garstką pustki przerwała
Spojrzenia obojętności kochanków
Bezwstydnych słów.
Zastąpili się oboje
Bezmyślną grą
świateł.
Zostało milczenie trzaskające drzwiami.

Kiedyś paraliżował mnie strach przed zaangażowaniem się... Bałam się stracić to, co mam najcenniejszego- moją Wolność. Teraz wiem, że tak naprawdę nie byłam wolna... Byłam zniewolona przez Strach i Niepewność. Nie było w moim życiu Wolności...nie było Miłości... A dzisiaj wiem, że jedno bez drugiego istnieć nie może.
Dzięki Tobie jestem wolna, dzięki Tobie przepełnia mnie Miłość. Kocham Cię:*

Zabłądziłam w rzece pytań.
Nic nie rozumiem.
To jak obsesja na punkcie czegoś co z pozoru jest niemożliwe.
To przecież nie mogło się wydarzyć.
Nie teraz.
Nie mi.
A jednak zdarzył się cud.
Popadam w paranoję na samą myśl o swoich uczuciach.
I co mam zrobić ?
Już za późno.
Nie uwolnię się od przeznaczenia.
Chyba nawet nie chcę.
Muszę stawić temu czoła.
Nie mogę przez całe życie uciekać od swojej natury.
Ona cały czas próbuje dojść do głosu.
Aż w końcu się odezwie.
I na jaw wyjdą moje skrywane uczucia.
Wszyscy dowiedzą się o tym ile dla mnie znaczysz.
Jesteś jak deszcz, a ja w tym przedstawieniu gram role pustyni.
Potrzebuję Cię.
I nic nie mogę na to poradzić.
Ogień zapłonął choć próbowałam go zgasić.
Na samą myśl o tobie, pali me serce.
Twoja obecność pobudza wszystkie moje zmysły.
Uśmiech sprawia, że czas się zatrzymuje.
Spojrzenie przeszywa me ciało.
A dotyk przyprawia mnie o dreszcze.
Zachorowałam.
A na to nie ma lekarstwa.

Kiedyś byłem kimś. Było mi za mało. Teraz jestem nikim. Dlaczego? Ponieważ zamiast trzymać się tego co było, postanowiłem się zmienić i zniknąłem. Kiedyś byłem kimś, dzisiaj jestem nikim dla świata, ale jestem wszystkim dla niej, a ona jest wszystkim dla mnie. Czy było warto dla mnie tak, dla świata nie. Ale kogo obchodzi świat? ;)

Wiesz.. Kiedy byłam dzieckiem. Lubiłam łapać w swoje małe dłonie owady. Najtrudniej było złapać ważki. Były sprytne i szybkie, a zarazem takie unikalne i piękne. Kiedyś jedną prawie złapałam, ale szybko mi uciekła między palcami. Innym razem jedną naprawdę udało mi się złapać! Mimo to otworzyłam rękę i puściłam ją wolno, a ona siedziała na mojej otwartej dłoni i jakby na mnie patrzyła. Została jeszcze na chwilę i dopiero później odleciała.
Wyobraź sobie, że szczęście jest taką ważką. Nie ważne ile razy będziesz starał się ją złapać, ona wymknie się między Twoimi palcami. Da Ci nadzieję, że w końcu będziesz szczęśliwy, a później zniknie tak szybko, jak i się pojawiła. Dopóki, gdy dasz jej wyboru. Nie wiesz, czy będzie to prawdziwe szczęście, czy tylko nadzieja. Bo jeśli dałeś komuś wybór. Dałeś wybór szczęściu. Może nie zawsze wybierze Ciebie, ale kiedyś na pewno.
Nie żyj fałszywą nadzieją, po prostu żyj tak jak chcesz żyć. Najlepiej bez złudzeń i kłamstw. Wtedy szczęście na pewno się pojawi. Nie wiem czy prędzej czy później, ale wiem, że na pewno.

Przypuszczam, że kiedyś żyło się lepiej. Teraz mam wrażenie, że każdy walczy o przetrwanie. Świat powoli staje się dżunglą, a ludzie zamieniają się w zwierzęta.

człowiek często postępuje wbrew sobie...
mimo to,że tak naprawdę wie,że będzie żałował,
jednak z drogi którą kiedyś obraliśmy bardzo ciężko zawrócić...
czasami jest to wręcz niemożliwe.

I slubuje nade wszystko kochac zycie. Nawet wtedy, gdy wstane z lozka lewa noga. Nawet wtedy, kiedy oczy bede miala zapuchniete od lez i dostrzegac bede swiat jedynie waska szczelina. Slubuje. Szanowac i kochac zycie. Bo to najpiekniejsze, co mozna bylo dostac.