Zeszyt Miłość, trudnajesień

Kiedyś może skończy się ten hałas i terror, ale twoja miłość i twoje serce zostanie.I te parę dni, które spędziliśmy ze sobą.To tak kiedy czasami budują dom i przyjdzie dziecko. I dotknie wilgotnego betonu ręką.Potem w domu mieszkają ludzie, rodzą się i umierają i przychodzą nowi,ale ten mały ślad ręki zostaje na zawsze.To chyba jakoś tak...nie umiem pisać o miłości.

Miłość nie jest prostą rzeczą, ale bez niej nie można żyć. Prawie wszystko na świecie da się wytłumaczyć miłością. To największy pomysł wszystkich czasów.

(...) I będę mógł sobie kupić dużo książek i czytać je; będę wieczorami chodził do taniego kina (...), a nocami będę słuchał deszczu spadającego na miasto. I tak będzie aż do wiosny. I aż do wiosny nie będę do nikogo mówił o miłości.

Z miłością (...) jest jak z kolką nerkową. Dopóki nie chwyci cię atak, nawet sobie nie wyobrażasz, co to takiego. A gdy ci o tym opowiadają, nie wierzysz.

Błędy - powiedział z wysiłkiem - też się dla mnie liczą. Nie wykreślam ich ani z życia, ani z pamięci. I nigdy nie winię za nie innych. Liczysz się dla mnie, Triss, i zawsze będziesz liczyć. Nigdy nie sprawiłaś mi zawodu. Nigdy. Wierz mi.

Związek w oczywisty sposób unieszczęśliwiał ich oboje, wiódł prosto ku wyniszczeniu, bolał i wbrew wszelkiej logice... trwał.

- Idziesz tam... bo musisz, prawda?

Geralt zawahał się. Zdawało mu się, że czuje zapach bzu i agrestu.

- Chyba tak - powiedział z ociąganiem - Muszę, przepraszam Cię, Chireadan.

- Nie przepraszaj, wiem, co czujesz.

- Wątpię. Bo ja sam tego nie wiem.

Elf uśmiechnął się. Uśmiech ten miał mało wspólnego z radością.

- Na tym to właśnie polega, Geralt. Właśnie na tym.