Pokarm dla duszy!

dzień ci niosę dobry człowieku
zagubiony w zgiełku myśli
obrazów i miarek
za snu krawędzią
przepaść
znów
patrzy na ręce

jeszcze można by zostać
jeszcze naprawiać zdrowieć
biel flag zafarbować
w sensu połowie
oczy
zawiesić
naprędce

i w wierszach prostych
szarością pisać

więcej niż ty nie mam
więcej niż ty nie chcę

nie płacz tato

od twoich łez ciężko mi jest
oddychać

świat będzie
jak i był

że kłębek życia maleje
i tobie i mi ?

nie płacz tato

może bezpieczniej jest czasem
pytaniem nie unosić brwi
zamknąć się w klatce
dni szarych

jak ranny zwierz
i milczeć

- choć chce się wyć

Chciałabym zapomnieć o każdej
smutnej piosence świata
i o tym, że klin klinem.
Zamykam uczucia w szufladzie
i kluczem pieczętuję
ta nieznośna niemoc.
Pomocy.
Kupiłam prawie litr pomocy
w nocnym na rogu.
Żeby zatkać dziury po tych strzałach,
nie rykoszetach.
Jeszcze krew parzy żyły,
a włosy same chcą rwać się z głowy.
Poczuje to jeszcze nie raz w pompce,
będzie widoczne w słonym oku.
Ale już nie dziś.
Pomoc, czas start.
Healing has begun.

Jedna maleńka łza, spłynęła po policzku......
Jedna maleńka łza, złapałam ją do słoiczka.......
Niech zostanie, każdego dnia popatrzę na nią.....
Niech przypomina mi, że nie jestem zła.....
Widzą mnie, jak widzieć chcą.....
Malują mój obraz na złą.......
Jedna maleńka łza.......
Czy to łza, czy ja.....
Zamknęłam się, w małym życia słoiczku.......

Dziś nie mogę przejść
obojętnie obok ciebie

zatrzymałam się
na chwilę
spojrzałam w
twoją stronę

z daleka wydajesz się
taki wielki
lecz gdy zamykam oczy
widzę cię

mały,skulony człowiek
przygnieciony marzeniami
w oczach przygaszony żar

Bóg nie potrzebuje liter, aby
zrozumieć co do niego mówisz.
Lecz dobrze nieraz napisać list
lub wiersz, by nie musiał szperać w
zakamarkach myśli. Cieniutkich,
puchatych i ulotnych niczym babie
lato,

opadające mgły, ukazują
prawdę. Umierasz mi wtedy
i nie pasujesz do kwadratury drzwi, [...]