Zeszyt all about me, comnietoobchodzi

Mówisz nie czekam na miłość
Lecz ona sama przychodzi
Wśród rzeczy tak zwyczajnych
Uczucie w snach się rodzi

Pachnie słodką ambrozją
Jej płomyk serce ogrzewa
Choć jeszcze w nią nie wierzysz
Lecz dusza wciąż ci śpiewa

Zajęła miejsce w sercu
Jak kwiat na pięknej łące
Nie zwiędnie jednak szybko
Choćby wygasło słońce.

nocą
myśli szaleją
tańczą z wrogami
piją z miłością

nocą
oczy są mokre
od deszczu złości
i burzy smutku

nocą
serce umiera
raz bije za szybko
raz staje na chwilę

nocą
bez masek na twarzy
tacy prawdziwi
nie śpimy wcale
szalejemy z myślami
mokniemy z oczami

ale umieramy sercem

Co za sens umierać na szpitalnej sali, gdzie słychać tylko jęki i rzężenie śmiertelnie chorych? Czy nie lepiej wydać ucztę za te dwadzieścia siedem tysięcy, a potem zażyć truciznę i przenieść się na tamten świat przy dźwiękach strun, wśród oszołomionych winem pięknych kobiet i wesołych przyjaciół?

Niedostępność może być pociągająca, ale nie ma człowieka, który przez całe życie będzie próbował otworzyć na zawsze zamknięte drzwi.

Opcja: zaprzyjaźnij się z samym sobą jest idealna, a właściwie jedyna, żeby nie czuć się megasamotnym w życiu.