Zeszyt Do myślenia, Lela

Aby poznać człowieka nie wystarczy przejść się przez krótką chwilę w jego butach.. Trzeba również przeżyć choć w małej mierze to, co przeszedł on.. przejść przez płonące kamienie, skoczyć w przepaść, upaść tak jak on, tyle samo razy i próbować się tak jak on podnosić..

nie wiem czy to ja się zmieniam czy ludzie , nie poznaje Was, Wy nie poznajecie mnie . mijamy się . dyskretne spojrzenia , wertowanie w pamieci , w poszukiwaniu chociażby imienia . pustka , ale nie . coś jednak jest . czujesz, że ten ktoś był kiedyś ważny , ten cholerny ucisk w piersi nie daje mi spokoju . znam Cie , znałem . kiedyś . to żałosne , jak osoba nam bliska z perspektywy czasu staje się obca.

Człowiek może być tak naprawdę szczęśliwy tylko wtedy, gdy wie, że jest w tym miejscu gdzie powinien być, gdy tak się nie dzieje jego życie staje się teatrem, w którym musi tkwić i udawać, że wszystko jest dobrze.

Szukał mnie w zdaniach, jakbym faktycznie potrafiła stać w jednym szyku... Pomiędzy wieloma, które i tak nie zostają zauważone.
A ja jestem tą jedną, wśród wielu jednych, czarnych, niebieskich, w zależności od humoru pośpiesznie nabazgranych lub z wolna kaligrafowanych, pochyła, a może sztywna, wybiegająca naprzód czy też skryta w cieniu innych. Tą jestem, wśród wielu tych, które tylko razem mogą coś znaczyć.
Czasem bez wyrazu, w kropce, w przecinku... Gdzieś na samym środku potężnego alfabetu. Tam, gdzie z pewnością patrzyłeś . I tam, gdzie wciąż jeszcze nie potrafisz mnie dostrzec.

Nie życzę Wam byście dostrzegali małe cuda w święta... Ale życzę byście nie zamykali oczu, kiedy już one się skończą.

Idź na przód! Zaufaj! Sprawdź co skrywa!
Bo światełko w tunelu to nie zawsze lokomotywa...