Zeszyt cytaty, sylwus6

Pewnie nie spodziewałeś się tego, że napiszę. Nie martw się, ja też. Nawet teraz nie wiem czy dobrze robię. Nie wiem jak na to zareagujesz. Szczerze się przyznam, że też bym nie wiedziała... Ale do sedna. Właśnie, gdzie jest to sedno? Czy to jest ciągłe myślenie o Tobie? Może codzienne wypatrywanie Twojej twarzy na ulicy, choć i tak wiem, że jej nie spotkam? Ciągłe zastanawianie się co robisz, z kim się spotykasz, co jesz na śniadanie? Ciągła nadzieja na to, że chociaż w snach Cię zobaczę? Spotykam Cię wtedy, kiedy już o Tobie tak nałogowo nie myślę. Wtedy wszystko powraca jak bumerang. Kiedy o Tobie nie myślę, mam wrażenie jakbym Cię zdradzała...chociaż nigdy razem nie byliśmy. Jestem tchórzem, bo nie potrafię walczyć o swoje marzenia. Nie potrafię mówić o swoich uczuciach. Boję się ich. Boję się, że kiedy ujrzą światło dzienne, zniknie w nich całe piękno, cała magia...
Chcę, żebyś wiedział, że Cię lubię. Bardzo. Bardziej niż powinnam.

Mogłabym nacisnąć Enter, ale przecież tego nie zrobię. Mogłabym też pójść do Ciebie, powiedzieć Ci to wszystko prosto w oczy, o barwie czekolady. Wiesz? Lubię czekoladę. Bardzo, bardziej niż powinnam.

Mogłabym. Ale jak mam niby to zrobić, jak nawet nie mogę napisać "co u Ciebie?", no jak?

Nie widziałam cię już od miesiąca.
I nic. Jestem może bledsza,
Trochę śpiąca, trochę bardziej milcząca,
Lecz widać można żyć bez powietrza.

Miłość jest namiętnością. Wytrąca z równowagi. Gubi rytm. Zaburza spokój. Zmienia wszystko. Przewraca świat do góry nogami. Wywraca wszystko na lewą stronę, zachód zmienia w południe, a północ we wschód, to, co złe, w dobre, każe otwierać serce bez warunków. W takim obłąkaniu cierpienie i lęk są niezauważalne. Paradoksalnie, bez nich miłość nie ma sensu.

Miłość jest wtedy, kiedy chcesz z kimś przezywać wszystkie cztery pory roku. Kiedy chcesz z kimś uciekać przed wiosenną burzą pod osypane kwieciem bzy, a latem zbierać z tym kimś jagody... i pływać w rzece. Jesienią robić razem powidła i uszczelniać okna przed wiatrem. Zimą - pomagać przetrwać katar i długie wieczory, a jak już będzie zimno, rozpalać razem w piecu.

Spotykamy kogoś na swej drodze, zupełnie przypadkowo, jak przechodnia w parku lub na ulicy, przeważnie darujemy mu tylko spojrzenie, ale nieraz całe życie. Nie wiem, dlaczego tak jest, kto i dlaczego przecina nasze drogi? I dlaczego nagle dwie drogi stają się jedną. Jak to się dzieje, że dwoje dotychczas zupełnie obcych sobie ludzi chce iść nią razem. Twój ojciec uważał, że to miłość i że nie istnieją przypadkowe spojrzenia.

Żeby przeżywać życie, trzeba widzieć w nim sens. Żeby chcieć rano wstać z łóżka, trzeba widzieć w tym jakiś cel.

Myślisz, że wspomnienie rozbite na tysiąc kawałków przestaje być wspomnieniem? A może ma się wtedy zamiast jednego tysiąc wspomnień? Jeśli tak, to myślisz, że teraz każde z tego tysiąca będzie bolało z osobna?

Nie wiem, czy w ogóle jest możliwe, aby uchwycić moment, w którym rozpoczyna się miłość. Nie jakieś tam zakochanie, ale miłość. Zakochanie jest mimo wszystko tylko rozjątrzeniem siebie, trudną do opanowania, natarczywie natrętną obsesją zajmującą cały czas i całą przestrzeń. Zagnieżdża się wprawdzie w mózgu, ale tak naprawdę wypełnia głównie ciało.
Miłość, jeśli w ogóle, pojawia się później. Absorbuje inaczej. Nie jest tylko namiętnością obecnej chwili. Patrzy w przyszłość.

Kiedyś pytałeś, co to znaczy "tęsknić za Tobą". W przybliżeniu to taka hybryda zamyślenia, marzenia, muzyki, wdzięczności za to, że to czuję, radości z tego, że jesteś i fal ciepła w okolicach serca.