Zegar bezlitośnie odmierza
Stracone już na zawsze
Sekundy życia

Księżyc w pełni leniwie sunie się po sklepieniu
Raz po raz
Pomiędzy obłokami
Nieśmiało zagląda
Przez szparę w kotarze

Umysł się wyłączył
A serce
Nie ma sumienia

Pogrążony w bezkresnej ciemności księżyc
Oświetla bladym spojrzeniem
Zawieszone w gwiezdnym pyle
Dwie splątane
Nagie dusze

Niecierpliwie zbliżone do siebie na odległość muśnięcia warg
A oddalone tęsknotą na miliony lat świetlnych

jeszcze snują się mgły nad rzeką
jakby chciały zatrzeć nasze ślady
pachną sny macierzanką i miętą
ale każda noc bez ciebie jest pusta

wspomnienia łaszą się jak kot
gdy o zmierzchu wychodzę na schody

siedzimy z kubkiem kawy
ramię w ramię
na przeciwległych brzegach

chcielibyśmy sobie tyle opowiedzieć
ale babie lato sznuruje nam usta

wybacz że każdym spojrzeniem
rzucałam ci kłody pod nogi
w twoich oczach odbija się świat
ale tam
nie ma już mnie

chciałam dotknąć palcami tej blizny
ukrytej pod butonierką
ale jest przyszyta do serca

jestem zimą
co przy chłodnej szybie
topnieje na twoich policzkach

i tylko ja jedna
nie wierzę że to śnieg