Rozłąka to wielka lekcja pokory. Sztuką jest wytrwać przy drugiej osobie mimo pozornego nieistnienia. A tęskniąc kochamy dojrzalej...

Ludziom zdaje się, że aby być zauważonym trzeba być kimś niezwykłym. Ale tak naprawdę to każdy z nas jest wyjątkowy. Niepowtarzalny. Nie trzeba się zmieniać. Dostosowywać do ideału. Piękno jest w każdym z nas. W spojrzeniu. To ono pokazuje całą prawdę o człowieku. Pod warunkiem, że chcemy ją poznać...

I skoro Bóg jest Miłością to Miłość nie może zabijać, niszczyć. Bóg jest dla każdego. Miłość jest dla każdego. Dla Ciebie, dla kierowcy autobusu, pani w warzywniaku, dla mnie. Nieważne kim się jest. Podobno Boga najłatwiej spotkać w drugim człowieku. To znaczy, że z Miłością jest tak samo. To my jesteśmy Miłością. Nosimy ją w sobie. W naszym sercu. Jesteśmy obdarowanymi i darującymi. Pamiętajmy o tym.

Kiedy cały świat zdaje się krzyczeć: nie warto. Kiedy wszystkie znaki na niebie i ziemi mówią: odpuść. Kiedy przyjaciele, ci 'tak zwani' oraz ci prawdziwi pukają się w głowę... Możesz oczywiście ich posłuchać, zrezygnować, dać za wygraną. Ale jeżeli wśród tego całego zgiełku usłyszysz choćby najcichszy szept serca: możesz wszystko, uśmiechnij się do siebie i zakasaj rękawy. Nie ma lepszych. Musisz w to wierzyć.