Zeszyt ;, zuzaa.

Wydawała się twardą laską, ale w głębi była bardzo wrażliwa. Nie okazywała tego, bo nie chciała współczucia.

Modlitwa

Dziękuję Ci Boże za
świat pełen męki,
Za to, że jestem, że żyję
Boże, dzięki!

Za ten dom a nie inny
Za to, że często cierpią ludzie niewinni
Za sekundę radości, choć tak krótko trwała
Za to, że nie bez powodu zawsze świata się bałam
Za te kilka uśmiechów na mojej twarzy
Za to, że nie wiadomo jeszcze co w życiu się zdarzy
Za to, że muszę patrzeć na ból innych ludzi
Za każde cierpienie, które kiedyś jeszcze wróci
Za to, że łatwo żyć tylko złym ludziom
Za to, że idę drogą tak trudną...
Za ten zły świat, bez wyjścia, bez wejścia
Za najgorsze dni,
Za to, ze ból pamiętam
Za te trudne decyzje i chwile
Za to, że [...]

Istnieją sytuacje, które nie pozwalają nam wybrać dobrze. Chcąc nie chcąc, niezależnie od naszego charakteru – musimy wybrać źle. Świadomi tego czy nie, robimy na przekór temu co sądzimy, uważamy, wielbimy. Sprzeciwiamy się – bo tak. W którymś momencie jesteśmy zmuszeni uczynić gest destrukcji. Każdy z nas. Nikt nie jest wolny od tego subtelnego przekleństwa. Jesteśmy ludźmi – stworzeniami natury boskiej- i naszym zadaniem jest się jej sprzeciwiać
Kłamiemy dla samego kłamstwa, mówimy prawdę dla samej prawdy. Zabijamy by zabijać. Kochamy by kochać. Nienawidzimy by nienawidzić. I wszystko, każda z emocji ma swoje usprawiedliwienie, ma początek w naszych myślach. Kontrolujemy to. Lecz któregoś dnia zapominamy, że zawsze kłamiemy i mówimy prawdę. Zapominamy, że mówmy prawdę i kłamiemy. Nienawidzimy zamiast kochać, kochamy zamiast nienawidzić. Rodzimy zamiast zabijać. Ratujemy zamiast krzywdzić.
I nigdy nie jesteśmy w stanie powiedzieć dlaczego. Zazwyczaj nawet nie czujemy takiej potrzeby. To się dzieje po prostu. Nie wnikamy, akceptujemy to, że zachowujemy się zupełnie sprzecznie. I nikt inny też tego nie widzi. Po prostu.
To jest.
A w momencie kiedy przekraczamy granicę swojej własnej świadomości.
Dopełnia się nasze człowieczeństwo. Właśnie dlatego – nigdy nie będziemy niczym więcej i niczym mniej niż człowiek.

Spojrzała w niebo. Płatki śniegu poczęły powolotku spadać na ziemię. Miala już dosć zimy. Kiedyś kochała tą porę roku. Z niecierpliwością oczekiwała pierwszego opadu śniegu, pierwszych mrozów. Zima zawsze kojarzyła jej się ze świętami Bożego Narodzenia. Na samą myśl czuła zapach pomarańczy, ciast... oraz wszystkich wigilijnych potraw. Przed oczami stawał jej obraz zastawionego świątecznymi smakołykami stołu oraz siedzącej przy nim całej rodziny. Rodzice, trzy siostry i dwóch braci. Stanowili bardzo zgodną i kochającą się rodzinę.
Rzadko dochodziło między nimi do śpięć. Przykład prawdziwej, porządnej familii... Od roku jednak nie znosi zimy. Przygnębia ją, przynosi niemiłe wspomnienie... Pamięta ten dzień, jakby to było wczoraj. Dzień śmierci jej ukochanego brata. Do dziś, gdy zamyka oczy pod jej powiekami staje obraz tego tragicznego [...]

20 wrzesień.
6:30. Budzik. Pobudka. Poniedziałek, czas do szkoły. Kolejny nudny dzień... Podnoszę się z łóżka, by założyć swoją maskę. Maskę, którą zwykłam nazywać "wszystko jest okey". Myję
twarz i schodzę na dół przygotować sobie śniadanie. Poranny napój. Jedna łyżeczka kawy rozpuszczalnej, dwie łyżeczki cukru zalane do połowy wodą, a od połowy mlekiem. Na moment
wyrzuciłam GO ze swoich myśli. Znów powrócił. Zapragnęłam rzucić stojącym obok wazonem o ścianę, schować twarz w dłoniach i się rozpłakać. Nie. Uspokój się. Opierając ręce o blat
i spuszczając głowę, zamknęłam oczy. Policzyłam do dziesięciu, wzięłam kilka głębokich oddechów i w pośpiechu przygotowałam sobie jeszcze drugie śniadanie do szkoły. Zarzuciłam plecak na jedno ramię i wyszłam z domu. Wsiadłam do samochodu i usadawiając się [...]

18 wrzesień.
Wydawałoby się, dzień jak codzień. Nic bardziej mylnego. Obudziły mnie promienie słoneczne dostające się do pokoju przez niedokładnie zasunięte rolety. Jednak gdy otworzyłam oczy, myślałam, że wciąż śnię. Jako pierwsza pojawiła się w mojej głowie myśl o NIM. Co teraz będzie ? Starałam się ją zagłuszyć rozmyślaniami o rozpoczęciu roku szkolnego, lecz
nadaremne moje starania. ON i tak znajdował się na pierwszym miejscu, więc poddałam się. Nie miałam siły ze sobą walczyć. Ponownie zamknęłam oczy z nadzieją, że może jeszcze zasnę
i choć na moment zapomnę. Zregeneruję siły, by normalnie funkcjonować. Niestety, do pokoju wszedł mój kochany braciszek i mnie rozbudził. Chcąc nie chcąc, zmuszona byłam wstać. Przeszłam do wykonywania moich codziennych czyności. Najpierw łazienka i poranny prysznic. [...]

Milcząc przez całą drogę, dotarli wreszcie. Ich oczom ukazał się mały, drewniany domek, wokół którego rosły ogromne drzewa. Ogród przed domem porastało mnóstwo kwiatów, mieniących się tysiącami kolorów. Pomiędzy nimi kamienna dróżka, prowadząca do wnętrza ogrodowego królestwa. Otworzyła furtkę. Przywitał ją piękny zapach rosnącego opodal jaśminu.
- Tak wgl to jestem Amelia - speszona podała dłoń. - Z tego wszystkiego nawet Ci się nie przedstawiłam - uśmiechnęła się delikatnie i wykonując zapraszający gest dłoni, powiedziała:
- Zapraszam do siebie na kawę lub herbatę, w zależności, co wolisz.
Robert zastanowił się przez chwilę. Widząc jego zawahanie, dodała:
- W ten sposób będę mogła Ci się odwdzięczyć za dotrzymanie mi towarzystwa. Wiesz, to tak dla mojego sumienia.
Chłopak zaśmiał się i zdecydowanym [...]

Na powierzchni jeziora odbijało się słońce. Nieodczuwalny wiatr poruszał trzciną, która porastała brzeg jeziora. Rozgrzany piasek pażył jej nagie stopy. Jak każdego dnia, tak i dziś, zażywała słonecznej kąpieli. Spacerowała po plaży, a jej ciało pochłaniało promienie słoneczne. Odgarnęła włosy z czoła i rozłożyła koc. Położyła się na plecach. Zamknęła oczy i napawała się upałem dzisiejszego południa. Poczuła jak jej ciało powoli pokrywa się kropelkami potu. W tle słychać było tylko świergot ptaków, lecz tak cichy, że ledwo słyszalny. Od czasu do czasu dało się usłyszeć dźwięk uderzających o powietrze skrzydeł ważki, które przelatywały nad jej głową. Ocknęła się, gdyż przypomniała sobie, że nie posmarowała się filtrem. Usiadła więc i nasmarowała się nim. Odczekała chwilę, aż wsiąknie w jej rozpalone [...]

Wybiegła ze szkoły, zarzucając na ramię plecak. Raz po raz wpadała na innych uczniów. Gromadzące się w oczach łzy przesłaniały jej widoczność. Szykbim krokiem szła przed siebie.
Chciała jak najszybciej znaleźć się w swoim pokoju. Tymczasem usłyszała za swoimi plecami JEGO głos.
- Amelia ! Poczekaj, proszę ! Ja Ci to wszystko wytłumaczę ! To wcale nie jest tak jak Ty myślisz ! Poczekaj...
Poczuła szarpnięcie za ramię. Stała teraz twarzą w twarz ze swoim... od dziś byłym chłopakiem. Wyrwała się z JEGO uścisku.
- Zostaw mnie ! Nie chcę mieć z tobą już nic do czynienia !
Tłum uczniów zgromadzonych przed szkołą zawiesił swój wzrok na tej dwójce. Przyglądali się z zaciekawieniem obecnej sytuacji.
- Proszę Cię, pozwól mi [...]

W mieszkaniu panowała totalna ciemność. Siedziała na kanapie w salonie z podkurczonymi nogami i kubkiem, zimnej już, czekolady w ręce. Ze wzrokiem utkwionym w martwy punkt na podłodze, czekała. Czekała na kogoś, kto jej powie, że to, czego właśnie się dowiedziała to tylko głupi żart. Była północ, siedziała już tak od 4 godzin. Pragnęła, by nareszcie ktoś
ją wybudził z tego stanu. Spojrzała na kartkę leżąca na stoliku obok. Sięgnęła po nią. Po raz setny dzisiejszego wieczoru, przeczytała pierwsze zdanie, ale po raz pierwszy poczuła
nieopisaną złość, jaka ją ogarnęła. "Nie chciałem, żeby tak wyszło". I co ? I tylko tyle miał jej do powiedzenia po tylu latach tak wspaniałej przyjaźni, jaka ich łączyła ? A może to wcale nie [...]

Niby banalne pytanie, a jednak nie jest tak łatwo na nie odpowiedzieć. Szablonowe odpowiedzi to: rodzina, miłość, czasem kariera. A tak naprawdę, czy wiemy co jest dla nas
najlepsze?
Również zadaję sobie to pytanie nieustannie, każdego dnia. Co jest najważniejsze dla mnie jako dla człowieka u progu swojego życia? Mam 16 lat, lada chwila będę wybierać się na
studia. I to jest dla mnie główny bodziec do takich rozmyślań. Bo to dla mnie potwornie trudny wybór, nie umiem potraktować go trochę luźniej. Wiadomo - chodzi o moją przyszłość. Ale przychodzi refleksja - czy to naprawdę takie ważne? To tylko praca, kariera, sposób na zarobienie pieniędzy. Z drugiej jednak strony, kto nie marzy o tym, by mieć pracę, która wiązałaby się [...]

- Powiedz mi, bałaś się ?
Cisza.
- Nie wstydź się. Strach to nic złego.
Cisza.
- Skoro nie, to...
* Tak. Bałam się, boję się i będę się bała.
- Czego ?
* Samotności.
- Dlaczego ?
* Bo nic w życiu mnie tak przykrego nie spotkało jak odejście kogoś bliskiego.
- Co wtedy czułaś ?
* Pustkę. Tak naprawdę nie czułam nic poza wielką pustką. Oczywiście, mogę wymieniać wiele uczuć, przeżyć, wrażeń... ale to wszystko i tak sprowadza się do jednego. Czułam się niepotrzebna. Oszukana. Wykorzystana. Nieważna... Byłam przepełniona tęsknotą. Miałam... chyba nadal mam, taką wielką dziurę w sercu. Wraz ze swoim odejściem zabrał jakąś wielką cząstkę mnie. W pewnym stopniu umarłam. Potrafiłam nie jeść, nie spać, nie [...]