Zeszyt ..., fahimah

kim jesteś

podróży wiecznym nienasyceniem
kolekcjonerem tanich nadziei
które na moment bierzesz
w ramiona

kim powiedz

gdy chwila krucha w lustrze odbita

- pamięci motyl

w natłoku wspomnień
kolorem skona

Nie szukam siebie w ludziach, przestałam szukać w miejscach,
odkąd powroty stały się trudniejsze niż ucieczka.
Pakuję doświadczenie w plecak, odkładając książki
I idę. Idę w rytm swojej słabości...

Umiera się na wiele sposobów: z miłości, z tęsknoty, z rozpaczy, ze zmęczenia, z nudów, ze strachu... Umiera się nie dlatego, by przestać żyć, lecz po to, by żyć inaczej. Kiedy świat zacieśnia się do rozmiaru pułapki, śmierć zdaje się być jedynym ratunkiem, ostatnią kartą, na którą stawia się własne życie.

Gdzieś w centrum miasta, które tkwi w każdym z nas, leży cmentarz starych miłości. Szczęściarze, zadowoleni ze swojego życia i z tego z kim je dzielą, przeważnie o nim nie pamiętają. Nagrobki są wyblakłe lub powywracane, trawa nieskoszona, wszędzie plenią się jeżyny i dzikie kwiaty. U innych miejsce to wygląda dostojnie i schludnie jak cmentarz wojskowy. Kwiaty podlano i ułożono, wysypane tłuczem ścieżki są starannie zagrabione. Widać ślady częstych odwiedzin.

Cmentarz większości z nas przypomina szachownicę. Niektóre pola są zaniedbane albo wręcz leżą odłogiem. Kto by sobie zawracał głowę nagrobkami – czy też miłościami, które pod nimi spoczywają? Nawet nazwiska zatarły się w pamięci. Inne groby pozostają jednak ważne, choć byśmy niechętnie się do tego przyznawali. Odwiedzamy je często – prawdę mówiąc – zbyt często. Nigdy nie wiadomo, jak się będziemy czuli po wyjściu z cmentarza: czasem będzie nam lżej, czasem ciężej na duszy. Nie sposób przewidzieć w jakim nastroju będziemy wracać do domu teraźniejszości.

Serce, Ty się nie kieruj uczuciami i emocjami, bo jak się rozum dowie, co narozrabiałeś to będzie trzecia wojna światowa..

kochali się w sobie pół żartem, pół serio

on ją żartem
ona go serio..

... czy chciałbyś być kochany/szanowany dlatego, że ktoś obiecał komuś za to nagrodę?... albo zagroził karą?...
... Nie?...
... to dlaczego sam tak kochasz i szanujesz innych ludzi?... dlaczego wymagasz tego od innych, w stosunku do innych?...

Poskładam jeszcze ostatnie
okruchy wspomnień,
zmiotę do serca.
Nie śmiem zapytać
czy kochasz.