Zeszyt 04-14, Krystian S. Z.

Twój dotyk wciąż w mej pamięci,
Niczym ukojenie dla ran podświadomości.
Choć tego nieświadomi,
Jak niewidomi po omacku
Szukamy siebie nawzajem.

Cóż by to było,
Gdyby zamiast wspominać i marzyć
Zaryzykowalibyśmy, aby się skazić
Miłością, oczywiście
Czym, że innym?
Grzechami, wrogością?

Nie ufam Twoim błękitnym oczom
I Twoje wymówki wstrętne..
Trudne słowa przed nami.
Żegnać się nie potrafimy,
To chociaż spotkamy się nocą.

Człowiek nigdy nie jest i nie będzie ideałem w relacjach jak i przywiązaniu.
Psychologiczny bełkot jest upośledzony i ślepy na życie, gdyby było inaczej, żylibyśmy wartościami które mniej dzielą i było to normą. Ucząc się na przeszłości, postrzeganiem - bliżej absolutu /nie mylić z wódą/ . Miłość, to wzajemne wspieranie się w drodze, w wolności własnej i partnera, oraz drugiego człowieka. Łyżka dziegciu* tkwi w jednostkach, które zrobią i dopną wszystko za każdą cenę, uruchamiając choćby samo piekło.
I tak - historia drogi swoje... a człowiek swoje. Taka oto miłość wzajemna, do doopy komu potrzebna, najprostsza z możliwych.
dlatego
koń
kuleje
a ktoś ma
kota

Niegdyś misio tulisio
Dziś tylko tulisio
Uczysz się na nowo sobą być
Kilka rozstępów się mojej uwagi domaga
Gładzę, całuję

Dni długie
Noce dłuższe
Bez Ciebie
- Jest mi źle,
Czy na mocne słowa kiedykolwiek odważę się..

Zielone oczy
Tak głęboko patrzące
Głęboko zranione
- Pozwól mi być przy Tobie.

Nie uciekłam,
Choć klnęłam
Cichutko pod nosem.

Uczucia są,
Kiedy chcą,
Nie prosimy o nie.

Założę tę sukienkę
Raz jeszcze,
Obliżę usta
Z czerwonej szminki
I Twojego mleka.

Choć może i tego nie za wiele,
Moje uczucia do Ciebie są szczere.