Przyniósł jej kwiaty kompletnie nie zdając sobie sprawy, że wcześniej już zdążył spalić jej całą łąkę.

przyjechałaś oplem
w kolorze mokrej wrony
ołówkowe niebo
rozlało zmrok

senna erotyka
urwała się z obłoku
tuląc nas do snu

witasz mnie tatuażem
amor caecus
cichość serca
odnajdzie ostatni guzik

Pamiętam dobrze tamten czas
gdy miałem kilka lat ...
myślałem, że zupełnie innym
miejscem jest ten świat ...
Zgubiony w nim tak jakby sam
czekałem tyle dni
aż przyjdzie w końcu dobry Pan
i prawdę powie mi ...

Spójrz w oczy me a ujrzysz raj
i całe świata zło [...]

Życie sunie przez podłoże
wychodzą z niego kwiaty
duże i olśniewające
mkną na księżyc
który obdziera je z płatków
życie wyrasta także w kształcie pąków
drzew, traw
niekiedy ludzi
sypia pod podłożem zmęczone wędrówką
gdy woda kapie na głowę
i czuć rozkład

W kwiatowym raju
Znalazł różę słoneczną
Pełną nadziei przyszłość
Widzi przez lupę zwyczajną

Przygasła nazajutrz róża
Piękna, żółta, cudowna
Mistrzostwem jest wnętrze
Owej elegancji

Skończył się Adwent.
Na razie podzieliliśmy się rocznicami,
Stosunkiem do eksperymentów medycznych.
Generalnie, to był czas strachu i niepewności jutra.

Przykurczeni duchowo, puchnący gniewem,
Rzucaliśmy w siebie oskarżeniami.
Plon tych dni, to na pewno podejrzliwość.
Pytania, pytania, pytania o masową krzywdę.

Nie było więc czasu i ochoty do modlitwy.
Do nadziei, miłości, tym bardziej pokoju.
Mogę nie dokończyć tych strof.
Bo zaraz będę musiał skoczyć do gardła bratu.

Powoli kończy się zmartwychpowstawanie.
Boleśnie jest, bo jest, co jest.
Klęska urodzaju tryumfów ludzi złych.
"Kochanie nakarmię Cię" nami.

Stal przytwierdzona do stali,
Czy ona zawiążę się w złote gody,
Co szlachetną miłością,
Miłością ponad złoto i diamenty?

Czy można rzucić czar i zakląć
Kluczykiem, dwoje w szczęście?
Czy jednak szczęście jest dwoma
Połówkami, tylko jednego jabłka?

Czy nawet, gdy strażnikami zaklęć,
Są tak piękni anielskoskrzydli łabędziowie?
Nie. Przyjdzie czas, że z rozkazu szczęścia,
Wydadzą klucz tej pasującej połówce.

Czy wiesz ?. Że mam szal,
ten sam, sprzed lat.
Gdy maj kwitł, gdy kos tkał śpiew
wśród bzów .
To nic, że wiatr wiał i liść spadł...
dla nas wciąż grał blues.

Czas się snuł jak kadr
wśród mgieł, burz, wśród tęcz.
Pruł nić i kradł róż z mych lic,
a blask nikł, raz w nów, raz w sierp.

Dziś, gdy sen nie chce przyjść i dłoń drży,
mknę w splot morw, mknę w baśń.
Mknę w noc, w świt i w tan,
gdzie świerszcz i swing wciąż brzmi...

Przez oczy zamknięte szeroko,
Obserwacja nocnego nieba bywa męcząca.

Gdy słońce zaklęciem przepędza mrok nocy,
Demony nie lubią zapalonego światła,
Wracają do swoich kątów.

W ciemności widziałem mysz
Biegnącą swobodnie po ścianie,
Wrzask potrafi wybudzić zmarłych.

Walenie od spodu w wieko trumny daje efekty,
Nastaje niezręczna cisza,
Wtedy głos narzeka, jakby starszy sąsiad.

"Gdzie jest koniec filmu, który mi obiecano?
Niech będzie przeklęty oszust,
Udzielający ostatniego namaszczenia."

Czułe szepty stale słyszę
Miłych słów nie szczędzisz mi
Niczym kanarek o świcie
A mi mało znów pieszczot

Krew z krwią nie ma
Styczności chęć rośnie z tęsknoty
Niepohamowana nic mi nie zastąpi
Dotyku ciepła bliskości

Jeszcze jest czas
Jeszcze nie jest za późno
Chcę czerpać szczęście
Pełnymi garściami

Cieszyć się każdą chwilą
Choć zegar tyka zapominam
O sobie i bożym świecie
Czy grzechem jest kochać?

Leżę w łóżku patrzę w sufit ciemno wszędzie dookoła
W mrokach nocy każda z myśli coraz głośniej do mnie woła
Sen kolejną noc mnie mija o co chodzi z bezsennością
Przecież jestem tak zmęczony tą cholerną codziennością

Zdmuchnij z poduszki
przykrych myśli okruchy
gorycz niech zaśnie

Za zamkniętymi oczami
Odchodzę od zmysłów
By nic nie rozumieć
Wszystko przychodzi samo
Takie lekkie i strawne
Nie ciążące na sercu
Jak stek bzdur
Sen zamyka usta
Klamka zapada
Jak deszcz co skrapla
Wszystkie kolory tęczy...

Abecadło

Pierwszy krok i od razu śmiech.
Koszulki nie mogłaś zdjąć.
Za dużo chętnych rąk…
To nie był grzech.

Drugi prowadzi do studni.
Opowieści w mroku.
Podwójne łzy na oku.
Świat echem wtedy dudnił. [...]