Wiersze

Oddycham
Już tylko dymem
Tli się we mnie
Obłok tętna
Gładko sunie
Między płucami
Wchodzi we mnie
I opuszcza

Lubię czuć
Jak uchodzi ze mnie
Ostatnie powietrze
Jak zwalczam
Kolejne puste słowa
Muszę oddychać
Zapamiętać
Jaki ma kształt
Obłok tego
Co jeszcze przed chwilą
Trzymałam w sobie

Próbuję zatrzymać
To w sobie na dłużej
Przetrzymuję
Jak myśl o tobie
Uwalniam
I [...]

Nie palę
Elixtric
Bo boję się
Że spalę grzałkę
Mniej boję się
Że spalę płuca

Obiecuję [...]

burzowe niebo
jego łza jako pierwsza
wpadła jej w oko

https://www.youtube.com/watch?v=RIIkA2OTfVs&list=RDRIIkA2OTfVs&index=1

* * *

De­likat­nie pobłądziłam,
w twoich oczu pustostanach.
Z nie­czułością pogłaskałeś
po miłos­nych moich ranach.

Zapląta­na w pros­tych słowach,
nie pro­wadzi mnie rozmowa.
Brak kierun­ku i znaczenia,
dro­gow­ska­zem są marzenia.

Chciałam z kimś rywalizować,
poplątałam się w zeznaniach.
Fak­ty do­cierają pogląd,
że nie jes­tem do kochania.

Całkiem zdro­wo się z tym czuję,
znów nad wszys­tkim zapanuję.
Znajdę grunt, cho­ciaż się boisz,
w pus­tosta­nach oczu twoich.

hybryda karnawału w kadyksie
i procesji w uliczkach marsylii

tłum obsypujący się ziarnem
z kamiennych koryt
rytmiczna muzyka zapach kadzideł
gorączka i lubieżny gniew
[...]

w japońskim haiku
sprzed setek lat
cykadę oślepia refleks słońca
na wilgotnej korze śliwy

ponad szmerem pijących korzeni
odwiązane łódeczki mchu

giętkie witki wierzby
mącą poblask źródła
rysują srebrną płetwę

białe oczy hibakusha
tego który przeżył wybuch
rozwarte nocą jałowe
odwrócone grzbietem
do góry
rozkłada w nich gałęzie księżyc

o kamień uderzają martwe ryby

ta cisza jest jak mgła
a pod nią drzemie ocean
na długo zapomniałam
jak się pisze wiersze

w myślach powtarzam słowa
w których nic się nie mieści
jak w dłoniach

dotykamy tylko powierzchni
a głębia wciąż niezmierzona
na dnie kamienie i perły
czy rozpoznasz to miejsce?

09.08.2011

Przelotna myśl o tobie,
jak letni deszcz.
Błękitna chmura, tęcza w tle.
Spojrzenie
miodowe, czy złote;
skarb, na wyciągnięcie dłoni
- nigdy nie odnaleziony.
[...]

Tak wszyscy w ekrany wpatrzeni,
Ciągle chodzimy jak pomyleni,
Nikt swojego życia już nie ceni,
Obecnie na sieci kabli noszeni,
Wszechobecnym zepsuciem spaczeni,
Z prostokątami w rękach scaleni,
Ciągle zbytecznymi informacjami żywieni,
Chodzimy jak zagubieni,
Gdyby choć na moment powrócić do korzeni,
Stanęlibyśmy jak piorunem rażeni,
I swoim położeniem zaskoczeni,
Może na ziemi zobaczylibyśmy wzorce swoich cieni,
Jesteśmy mniej niż one ubarwieni,
Z życia w całości osuszeni,
To jest pewne, że teraz już nic się nie zmieni,
Tak oto chodzimy w cieniu własnych cieni.

Paweł B.

ciemne obłoki
przysłaniające oczy
na radość

neuronowe wyładowania
pragnieniem podsycane
czucia jak najgłębiej
niezadowolenia [...]

Pytam... Gdzie jesteś..?
gdy nasze nagie dusze
zgubiły się w labiryncie
od słów i zdarzeń

Dotykam ścian korytarza
po którym idę sama
gdzie czuję chłód [...]

Miłość moja żyje pod mostkiem z pragnienia
I z głodu
Lecz głód mój to tylko kropla w morzu moich potrzeb, popędów i pasji
Zasadzam się na
Zagryzam
I zażeram się
Spacerującym snującym się samotnie
Żądnym przygód markiem nocnym
Bezdomnym
Czasem znajdzie się prostytutka, którą ktoś już zdążył przede mną przeżuć i wypluć
Padlina
Podlotkiem odważnie wkraczającym w dorosłość, wymachującym kosą pod mostkiem
Kto mieczem wojuje, ten się miota rozkosznie
Psem
Kotem
Szczurem
Dużym dzieckiem
Śmieciem

Miłość moja zdycha pod mostkiem
Zaduch tu i bieda

Kropla leci z nieba
Setna, miliardowa
Ciężkie chmury
Ciężka głowa

To na burzę się zbiera
Deszcz rzęsisty i gwałtowny
Wiatr, kurz z ulicy zabiera [...]

"Błądząc szukałem miejsca pierwotnego, gdzie
nigdy nie stanęła obuta stopa mieszkańca ziemskiego.
Dotarłem tam w końcu, tak mi się zdawało
i siedząc na piasku ujrzałem stopę małą."

Pamiętając o Marku