trzymasz mnie w ryzach
puszczając wodze fantazji
czasem pojawiasz się
czasem przenikasz
nie śmiem pytać byś nie odeszła
wśród słów
w których jest odpowiedź.

dolmen z ciał niebieskich
miejsce dudniących samotności

w ujemnej przestrzeni zmysłów
jestem raną
do której nieustannie budzisz mnie
częściowo
a może tylko wyobrażeniem

skrzynia niezawierająca czasu
formą litości
nadzieja na zawsze straconych

matka była mi jak Ta - co wszystko przetrzyma
lub jak wiatr który z ciszy powstał
i w ciszę się obróci
lecz nawet wspięty na czubki palców
nie poznałem nigdy

oblicza wszystkich gwiazd

wygoiłem żałobę
której pamięć w duszy mojej - w bezmiar urasta
gdy wspomnienie do serca się wkrada
by kiedyś bolesnym poderwać się skurczem

a to widmo
ta rana
w oczach półmartwe się mienią
bo czymże jest wszystko
co nie jest wiekuiste i bez końca

bezpowrotne
święte
utracone szczęścia
są niczym kwiaty - które raz tylko zakwitły
dla jednego słońca

W zwierciadle prawdy
rzeczywistość depcze emocje
szarość istnienia
przełamuję przerysowany świat

przenikam pustkę
między oddechami
szukając ciebie
po drugiej stronie Nieba ...

Kochanej Siostrze [*]

15.12.2021
Malusia_035

Wypaliły się
nasze pióra
kruszą się strzępami słów
a kiedy całkiem się spopielą
osuszą to
co pisane sercem

Choć nogi bolą
Trzeba ciągle iść dalej
Przejść życie całe

moja obecność 
niezaakceptowana do końca 
pokłócona z własnym odbiciem 
szukam najmniejszej iskierki

w gwiazdach wypatruję
swojego przeznaczenia 
chcąc zrozumieć i nauczyć się 
znaczenia ciepłych warg

beznadzieja przerasta 
granice wytrzymałości 
a ja zapłacę 
podatek łzami

i ukołyszę codzienność 
bladym cieniem
własnego uśmiechu

ideały są przecież nudne.

W deszczu spływają chwile.
Oddech jak zmęczony wieloryb,
Na twarzy oszronione kolory.
Z całej planety zostało, o, tyle!

Nawet słowa, jak zmokłe ptaki,
Siedzą na gzymsach katedr i domów.
Po co one komu,
Skoro pasują tylko do kloaki?

Niebo to wzburzona pierzyna, [...]

poprzez dotyk słowa całą mnie poczuj
usłysz tryumf drżenia strun miłości
daj ponieść się instynktowi własnej woli
prowadź głosem serca niestrudzenie

osnuty w wiarę miłosnego szału
śmiało patrz w wizję senną
wszystkie zmysły wyostrz własne
rozpal ogień wyobraźni i serfuj

bez ograniczeń w trój-kolorze
plącz i supłaj najśmielsze żądze
wiąż i dziel się pół na pół pocałunkami
na ustach nienasyconymi karmelem

nektar słodki miłosnego balastu
trafne szczęście posmak piołunu
w łabędzim tańcu namaluj serce
obnaż prostotę wylewnych uniesień

w miłości raz na górze raz na dole
serce obok serca jak lew walczy
ryczą kąsają drapią pazurami
głaszczą czule i mruczą nocami

Jest mi wszystko jedno
- rzekła samotność

jestem zawsze w drodze
choć mam jeszcze dom

to w nim puste ściany
na nich obrazy bez ram

parapety na ,których siada
tylko stary rudy kot [...]

Kiedy ją spotykasz
Fizyka czy muzyka
Poezja czy historia
Naukowiec logiczny
Zbyt oczywisty
Czy
Lekkoduch
Nieoczywisty
Mało logiczny
Jakie to ma znaczenie
Bratnie dusze
Ich przeznaczenie

10.01.2022
22:47

Ambrozja artysty
Ty nim jesteś
Potrafiłeś wskrzesić
Co umarło
Było warto?
Odpowiedź znasz
Wskrzeszona Ja
Dziękuję Ci

10.01.2022
22:38

Wagabunda w zakurzonym stroju,
Idąc zmęczoną dniem drogą
Rozmawia z Bogiem,
Kiedy szuka spokoju.

Kamień nie mięknie, wiatr nie ogrzewa,
A jednak iść lżej, oddychać łatwiej.
"Tego przed mrokiem łakniesz "
Szepczą w odpowiedzi drzewa.

Kiedy ostatni uśmiech słońca
Całus złożył na twarzy,
Łzę ogniem rozjarzył,
I świeci nim bez końca.

Quid Quidem