Do tego miejsca cichego
gdzie nie zobaczy mnie już nikt
Płakać tam mógłbym nie skrywając łez
Patrzyłbym w dal bez słów
Może wtedy byłbym spokojniejszy

Pamiętam to niebo wielkie i księżyc
Bylem tam tylko ja on
i samotność
Jesteśmy sami
Zawsze byliśmy [...]

Czujesz?
Powiedz że też to czujesz
Czasem pustkę
a częściej obecność nicości
niczym druh idąc zawsze obok
krok w krok

Za bardzo zaciskałeś zęby
za bardzo piekły policzki od soli
wszystko to było za bardzo
[...]

Popchnij swój los
W objęcia czułego serca
Ulżyj w swej wędrówce
Podczas której nosisz płaszcz
Cierpkiej samotności
Niechże skończy się
Spacerowanie samotne
Gdy ciszę rozrywają twoje kroki
Daj się ponieść uczuciom
A być może moment wahania
Zniknie bezpowrotnie
Aby przerodzić się w miłość
Drugiego człowieka
Do ciebie

GDY CIEBIE ZE MNĄ NIE BYŁO, BYŁO ŹLE ...
GDY CIEBIE ZE MNĄ NIE BYŁO, BAŁEM SIĘ ...
GDY CIEBIE ZE MNA NIE BYŁO, MYŚLAŁEM ŻE
ME ŻYCIE JUŻ SIĘ SKOŃCZYŁO I NIE BĘDZIE MNIE ...

I WTEDY PRZYSZEDŁEŚ TY,
MÓWIĄC ŻE BYŁEŚ, LECZ BYM
MÓGŁ CIĘ ODNALEŹĆ ME ŁZY MUSIAŁY POPŁYNĄĆ ...
MUSIAŁY POPŁYNĄĆ.

MYŚLAŁEM, ŻE CIĘ NIE BYŁO I JESTEM SAM ... [...]

To niesamowite jak wszystkie ludzkie historie są podobne.
Niesamowite jest też to, jak w słowach innych ludzi odnajdujemy siebie.
Niesamowite połączenie.
Każdy z każdym znajdzie przynajmniej jedną styczność.
Bo przecież wszyscy żyjemy pod tym samym niebem...
To samo słońce rozświetla nasze twarze i ten sam księżyc ujawnia nasze lęki i najskrytsze pragnienia.
Marzymy dzięki tym samym gwiazdom i ta sama ziemia przyjmuje nasze łzy, pot i ostatecznie ciała.
Nasze drogi są takie same...
To dlaczego nadal jesteśmy sobie obcy???
Art_emida

Pytasz... Co u mnie?
Wiesz, że zazwyczaj w porządku.
Jednak dziś... Dziś ptaki,
cała chmara czarnych, wrzeszczących ptaków
przesłoniła niebo.
Słońce zgasło, tylko czarne skrzydła szybowały nad miastem i ten wrzask...
Trwało to tylko chwilę,
ale chwilą wystarczyła, by zauważyć różnicę.
Nastała cisza i pojawiła się jasność.
A ja patrząc w niebo
zastanawiałam się...
Czy to ptaki przesłoniły niebo?
Czy może jasność nieba rozproszyła ptaki?
I wtedy właśnie pomyślałam o Tobie.
Art_emida

żaden odcień ani barwa
nie odzwierciedli zarysu
jak jest w niej cudownie
biel nie jest niewinnością

trudno oprzeć się pokusie
gdy się zerka i dotyka atłasu
żadnych koronek broń Boże
drapią jak niesforne pazurki

fiszbiny i plastyk
odpadają powiem cicho
uwierają tu i ówdzie
torturują gładką skórę

czerwień jest podnietą
w poście od rozpusty
wyzwala dzikie żądze
najlepszy odcień nocy

czarny na ciele kobiety
magnesem przyciąga sekret
biustonosz i figi w komplecie
nie zastąpionym atrybutem

W tafli błękitnego jeziora
Purpurowe odbicie perłowych serc
Wodna toń zatrzymana w uścisku
Przezroczystym widokiem wzruszenia
Wiatrem malachitowych nadziei
Akwatyczne zroszenie uczuć
Rozświetlone marzenia przywiązania
Nurtem płynącej zmysłowości
Odwzorowane wnętrze szczęścia
Drobinowym blaskiem brokatu
Wodny cień zakochanych
Ukazuje głębinową miłość.

Grab ze starości
pamięć stracił.
Nie wie kim jest
i po co.
W lustrze ogląda
swą koronę,
boi się jej nocą.
Pień gruby, pełen
zmarszczek,
fale jeziora dodają
mu grozy. [...]

szukałam tylko
zapachu
twoich słów

nie wiedziałam
że będą
o smaku poziomek

Przygarbione kapliczki
przysypane uliczki
płynie z nieba
niewinność śnieżynek

Białe gwiazdki figlarne
lecą z nieba i tańczą
zima gra im na lutni ze śniegu

W parku jest tak bajecznie
biało czarno jak we śnie [...]

WHO THE HELL HAD SPREAD ABOVE US
SUCH A HUGE AND UNBREAKABLE FIRMAMENT?
WHAT'S THE POINT OF PAST AND
WHAT COMES IN THE FUTURE? ...
QUESTIONS BOIL INSIDE MY HEAD ...
WHAT'S THE MEANING OF ME?
WHAT WILL BE WHEN I'LL DIE?
WILL I EXIST ANYWHERE? ...
BUT WHY SHOULD I CARE NOW? ...
HERE IS PIECE OF MY LIFE
SO I SHOULD DO THE BEST I CAN. [...]

Są takie dni, kiedy serce płonie
Więcej niż ogniem
I zaplecione wieńcem dłonie
Stają się domem.
Wtedy leniwe poranki
Kontynuują bankiet,
Z południem stając w szranki.
Są takie noce, kiedy pod gwiezdnym kocem
Chowamy to, co kochamy,
A rozpalonym szeptem
Dajemy w śmiechu więcej,
Niż wcześniej od życia mamy.
Ukrywasz tam moje radości,
Wyśnione jak najprościej,
By samotności cień pokonany
Już w nas nie gościł.
Milczymy czasem dłużej,
Niż ciszy trzeba do odszukania nieba
W ukołysanych wiatrem drzewach
Po bezlitosnej burzy.

Quid Quidem

jak bardzo chciałbym
dotknąć twoich dłoni
usłyszeć śmiech wyszeptać myśli
i po prostu siedzieć obok
szukając w chmurach znaczeń
tymczasem tylko kos śpiewa
na pustej nagiej gałęzi
ławka pusta
posłuchaj

w ciemności ubrania
pozostają tuż przy

kosmiczne ciała
rozproszone
po przerwaniu obiegu

wystarczyłoby je złożyć
i odnieść
jedną myślą przed snem

wraz z najmniejszą częścią
twojego świata
w sobie

przepołowić