Wiersze

Wmawiam sobie
że niczego nie potrzebuję
wystarczy księżyc
i parę gwiazd

ale czasem
tak, tylko czasem
czuję się jak puste naczynie
do którego ciepłe
jeszcze nienazwane
troskliwie dłonie
włożą serce

a wtedy moje wątpliwości
zapomną o mnie
na zawsze

Zaczynam rozumieć, że ceną, jaką przyjdzie mi zapłacić jest śmierć.
Budzi się we mnie wściekłość, która rozwija się, jak choroba.
Walczę, bo muszę - walczę, abyśmy poznali prawdę.
Idę tam, bo Tobie zabrakło siły, porzuciłaś wiarę naszą - Miłość.

I spójrz, nie ma wystarczająco liny, by mnie związać.
I usłysz, nie ma wystarczająco knebli, by mnie uciszyć.
Kamienie, które rzucasz, sprawiają, że krwawię.
Jednak nie zatrzymam się - aż do chwili, gdy odzyskamy wolność.

Dzikie serca nie mogą zostać złamane.
Oto mój ryk bitewny, jak płacz duszy, wzmocniony gorącym sercem.
Wiem, że to trudne, musimy jednak spróbować.
Pragnąć udziału w Miłości nie jest grzechem!

Bijesz mnie, odwracasz wzrok, zdradzasz.
Ten poplątany świat, co chwilę się zmienia.
Ja jednak będę trwał - nigdy się nie poddam.

Moja wolność płonie.
Nie chcę już znać niczego poza zwycięstwem.
To Dzikie Serce nie zostanie już nigdy złamane...

Późnym wieczorem czekam na twoje dłonie.
Bo Tylko jedno chodzi mi po głowie.
Dłonie, które ściągną, ze mnie codzienność i nicość.
Pokażą Twój zachwyt, nie żadną tam litość.

Ubiorą w zachwyt, nieba błękitu.
Zdejmą, ze mnie wszystkie obawy ,będą pełne podziwu..
Rozbiorą z pychy, ubiorą w radość.
Pokażą ciało, lecz ukryją nagość.

Przytulą dotykiem najdelikatniejszym [...]

Widzę księżyca odbicie
Widnieje na szybie rozmycie
Wiem doskonale, że istnieje
Wpatrując się w blasku lśnienie

Myślę i z lekka marzę
Mając w sercu nadzieję
Marzę o Tobie, poddaje się karzę
Miłość niby jest ,a teraz nie istnieje

Kiedy lubię dzień...
Motyw wieczoru...?
Kładzie cień...
W biały dzień...
Przecież to
Srebrna noc
Psia kość ?

14.09.2020
23:36

biorę łyk gorącej kawy
czuję na skórze wrześniowe powietrze

znów założyłam na siebie niebo
i twarzą przy ziemi
jak jaskółki
zapowiadam deszcz

biorę łyk ciepłej kawy
widzę dumne drzewa
tkwiące w leniwym upojeniu napęczniałym końcem lata [...]

Lubię... kiedy patrzysz na mnie ....
Srebrnymi gwiazdami oczu

Lubię jesień, kiedy widzę miłość w oczach...uśmiech orzechowych ust

My na planecie - tacy ' starzy'
Żartujemy - potrafimy.

Czarujemy jesienią złotą...
Widząc czasami błoto.

Kochać potrafimy...
Jesieni się nie wstydzimy.

Kochajmy Złoto jesieni
Tyle potrafi w nas odmienić.

23:12

Jestem głupia przychodząc do Ciebie dzisiejszej nocy.
Mówisz, że ona nie jest wystarczająca.
Zsuwasz ramiączko mojej bluzki.
Nie.

Każdego wieczoru poczucie winy kładzie się obok mnie.
Stałam się kimś kim nigdy nie chciałam być.
Mówisz: mała hoe czyją własnością jesteś?
Nie.

Ty. [...]

anioły zwiały, pióra zos­tały
po­zamiata­ne
kiedyś też zwieję, rzucę nadzieję
ra­no nie wstanę

tłuką się lus­tra o moją młodość
zmar­szczkom od­bi­jam
to ta­kie płyt­kie, niczym dno but­li
z win(nie)em prze­mijam

wiel­ka to mądrość nie burzyć ciszy [...]

anioły zwiały, pióra zos­tały
po­zamiata­ne
kiedyś też zwieję, rzucę nadzieję
ra­no nie wstanę

tłuką się lus­tra o moją młodość
zmar­szczkom od­bi­jam
to ta­kie płyt­kie, niczym dno but­li
z win(nie)em prze­mijam

wiel­ka to mądrość nie burzyć ciszy [...]

O, białokore brzozy! Rosochate wierzby!
O, lipy miododajne, o, klony! A gdzieżby
was pośród lata odróżnić w zieleni?

Wszystkieście pospolite
wśród zielonych cieni,
jednakowe, choć każde
pełne swych odcieni.

W zieloności tej gamie,
pnąc się w niebo wprost z ziemi, [...]

Lubisz to,
gdy miesza się
ślina z krwią,
a rozkosz bólowi ustępuje...
to czujesz?

Strach wypełzł z ukrycia,
wpada pod powieki zaciśnięte.
Odszedł, zostawiając ślady bicia...
czego chcesz więcej?

Umieram...żyjąc jednak wciąż. Bez Ciebie trudno znaleźć tamten sens. Najpierw odszedłeś Ty, potem jak części dziecięcego domina każdego dnia, kolejna rzecz kradła uśmiech z moich ust... Coraz trudniej robię wdech i na bezdechu zapominam oddychać, aż ból rozrywa mi piersi. .. Zatruwam się smogiem obojętności, fałszu i ludzkiej gry. I nic nie jest tu prawdziwe... Sztuczne miny, płytkie uczucia i wszyscy tacy beznadziejnie szczęśliwi... Jak bańka mydlana pękają moje marzenia. Spuszczam wzrok zanurzona we wczorajszych wspomnieniach... Tracę nadzieję wyciągając dłoń... Nie dotknął jej nawet nikt... Odchodzę. Z każdym dniem jest mnie coraz mniej tu, coraz więcej tam gdzieś... Pachnę jeszcze resztkami miłości. Zziębnięta otulam się wiarą, która ledwo się tli... Zabierz mnie Panie stąd... Wskaż, do których pukać drzwi... Zabierz do lepszych dni... Tu nie otwiera mi nikt...

Na ulicy poezji
mieszka dziwny człowiek
jedni podążają na ósmą
drudzy w przeciwną stronę
on już krąży po ulicach
opisuje zdarzenia.

Oczy jak pulsary
na głowie kopka siana
po burzy
twarz łagodnej tępoty [...]

14.09.2020

♡
Taniec...muzyka
Mojej duszy śpiewanie
Sercem kochanie

17:09