Wiersze

Chciałabym pocałować Cię
w sam środek duszy.
Dotknąć
aż do bólu krwi.

Dlaczego muszę oddychać
samotnością?
Dławić się Twoim nagim,
lecz niewinnym wspomnieniem?

Znów [...]

rozgryzione
na pół
obupłciowe świadectwo
nieprzemyślana myśl
bez lewej źrenicy

pozwolisz mi zapomnieć
o czarnym ciele
choć znaczy je tyle blizn
po pocałunkach?
[...]

biegłam w nagie ramiona drzew
udeptanymi przez dzikie zwierzęta
ścieżkami
ich zawiłość była obrazem mojej duszy

kryłam się w suchości traw
głębi arterii kruchości
a na wietrze falowało moje wnętrze

promienie światła nieskończone
kładły się na górach
i oplatały gęste lasy
jak włosy moje
twoją ciepłą dłoń

Wciąż jeszcze piszę, choć nie wiem,
czy ty przeczytasz te słowa.
Wciąż piszę i ślę do ciebie
i nadzieję w sercu chowam.

Na twoją odpowiedź czekam
lat, bez mała, kilkanaście.
Dlaczego tak długo zwlekasz
- zapomniałaś kupić znaczka?

Smutek znów maluje Twoje spojrzenie
zimnem swym chwyta serce-niespodziewany,
usiadł jak cień cicho obejmując Ciebie,
zupełnie przez nikogo niechciany.

Deszczem znów spłynęły Twoje źrenice
w potokach słów niechcianych,
upadasz bezsilnie na krawędziach umysłu
osamotnieniem chwil niezrozumianych.

Jeśli tylko bym mógł ...

Chciałbym skraść całe światło gwiazdom,
wyjątkowy blask Twoim smutnym oczom przywracając,
płynąc na szmaragdowych falach zaufania,
cichym szeptem ponownie w Tobie się rozgaszczając.

Tchnieniem nadziei Twój wielki smutek oswoić,
żal minionych chwil ciepłym dotykiem ugasić.
Z nieskalanych piór anielskich nadziei użyczyć
i niegasnącą jak ramieniem na zawsze otulić.
Dedyk.
~ I ภ ғ ĭ ภ ĭ т ε ~
21.11.2020

Zamknęliśmy się w swoich światach
My samowystarczalni
Oddajemy cześć swoim obrazom
Idealnego świata
Zapomnieliśmy, że żyjemy
Tak krótko i krucho
A w nas taki sam duch
Który opuści proch ciała

Chorzy na chorobę
Przenoszoną drogą płciową [...]

To na dzisiejszy poranek po...ezja

Świat ogarnia pustkę istnienia
Nie mam siły do ciągłego walczenia
Biję się co dzień ze śmiercią o siebie
Wiem tylko tyle, że bez Ciebie.
Odeszłaś w nieznane
Potrzebuję Cię nazbyt
Może zapuszczam się w zakazane
Odeszłaś w niebyt
Istnienie jednostki niczego nie zmieni
Teraz nazywam się Legion i wszystko będzie w kolorze płomieni.
Zaczynam odwet na jestestwie ziemi.
Jak skończę, może coś się zmieni.

Dar oniemienia
aksamitem ciemności
pośród gładkiej toni
ciszą splecionych oddechów
by palcem warg
czytać
brailem porów skóry
zapisane tajemnice
gdzie nawet Bóg
nie może dać więcej
by rozumieć bez słów
niż twój dotyk
gdy świat staje się
kobietą

I Znowu spotkanie, na które serce stukało swym kołataniem. Krew się spieszyła, wzburzeniem poganiała, by wreszcie się doczekała. Jak dotykiem w biegu usta sie wiły plącząc języki do krańca siły. Powieki szeroko zamknęły się w tym biegu by łzom zamknąć bramy tęsknoty. Jak dwa dzikie koty, skoczyły sobie do gardeł wzajemne pożądania, ja Ciebie...Ty mnie...spotkaniem odsłaniasz. Otwierasz żądze, ja w nie wnikam i wzniecam szczyt błogi. Splątane w tym tańcu są nogi wzajemnie...mmmm... mruczą przyjemnie stany zmysłów. Za chwilę trysną nawzajem natchnieniem...skrajne dzikości poruszenie.
I kiedy następne spotkanie?

Miasto spowite złą mgłą ...
już miesiąc nie ma tu prądu ...
Śmierć przyszła zabrać nasz dom ...
Nastały w końcu dni sądu.

Odór ciał zgnitych spod drzwi
uparcie się wydostaje,
już nie ma ich grzebać kto i
zaraza prawdziwa się staje.

Na zewnątrz zgubione w złym śnie,
na głodzie snujące się zombi
by tylko pożywić znów się
zżerają z ciał trupów wnętrzności.

Ci którzy zrobili nam to,
schowani w swych drogich fortecach
się śmieją na straszne to zło,
gdyż dla nich to niezła jest heca.

Piękno...to piękno...jak miękko... dłońmi dochodzę do Ciebie. Wyczuwam na przestrzeni Twej niebie, jak gwiazdy czułości dotykiem spełniają rokosz na ciele. Ciepło...cieplej...to lepiej rozniecać do Ciebie. Rozpływam sie na Tobie powoli, nostalgią dopieszczam zakątki swawoli. Przejmujesz nić inicjatywy, szepcząc głosem tkliwym. Unoszą słowa się w przestrzeń, jak muzyką westchnienia łechcą. Przebiega dreszcz niecierpliwie, kocham masować Cię chciwie. Emocji przypływ napełnia zmysły tworząc obrazy, pejzaże dotyków w negliżu podziwiam, łapczywie wnikam w miejsc oczekiwanie...wspólne naszych rozgrzanych ciał kołysanie. Szum spojrzeń , stukot tętniącej krwi, iskry namiętnie o skórę tryskają. Szelest biegnących dotyków przenika, krzyk w krzyk wnika. Ta chwila zawsze szybko umyka. Lecz wieczna w pamięci - choć krótka w fizycznej zamieci...

 ...

Szarym srebrem tkana cisza

kropelkami kruchej nocy...

gubi gwiazdy szept księżyca

niosą sny uliczne koty... 

wiatr zawodzi jakby grał [...]

Zdrajca na piedestale kłamstw ...
Aplauz dla pocałunku Judasza!
Szczyt szczytów chamstwa chamstw ...
przeklęta rasa jest wasza!

Robaki w szponach chciwości ...
dusze kupione za grosze!
obraz upadku ludzkości? ...
Ludzi nie mieszać tu proszę!

Ścierwa zawzięte w swym źle ...
nie wiedzieć czemu a jednak
nie zmieni na lepsze już się,
nie dojdzie nigdy do sedna ...

Bo sednem jedna jest rzecz ...
zepsucie do szpiku kości ...
na ludzkość podnosi swój miecz
w zła imię rycerz nieludzkości.

Nawet gdy dom
W kłamstwie i drwinie
Póki rozstrzygniesz sąd
Kto winien
Odejdzie on lub ona
A ty poczujesz się
Zraniony lub zraniona
A dla niej lub jemu
Po wszystkim tym
Nie drgnie choć odrobinę skroń
I będzie dalej swe życie
Podłe wieść
Jak gdyby nigdy nic
I niby co
I niby nic

Kulę się w sobie
gdy nadzieja
opada na podłogę
a listopadowa aura

Odzwierciedla smutek
zaplatany o ciche
niejedno westchnienie
pragnące znaleźć ulgę

Mogę tak godzinami
odbywać rozmowę
między sercem a rozumem
lecz dusza szepta..

"Cierpliwie czekaj.." ;)

20.11.2020