Chyli się ku zachodowi -
upalne popołudnie sierpniowe
czas kończyć kombajnowanie

Strudzony żniwiarz stojący
-na ściernisku- pokornie
chyli czoło -dziękując w duchu
za skwarną pogodę -Panu Bogu

Ociera lejący się pot z czoła
liczy wały słomy- jeszcze tylko [...]

Już nieboskłon
rozbłysnął morelowym
nad oranżem pochylił głowę

A w tunelu błąka się promyk
raz wychyla się spoza arkady
to znów szlocha na ramieniu
-palisady

Ponad linią horyzontu
światło w mimochodem
-zaplątane

Nad łąkami snują się opary
skupione nagie -zatroskane
wolą walki o wolę przetrwania
złota jesień -kolorowy październik

Tak wiele myśli pod palcami się ukryło.
Trzeba było dorosnąć, przestać żyć chwilą.
A Ty mi Wiosno nostalgicznie przypominasz,
Którą wersją siebie z największą radością byłam.
Rozsadzam wspomnienia, na balkonie, z bratkami,
Zazdroszcząc synowi czasu gdy byliśmy tacy mali.
Weno proszę pozwól mi to napisać…
Kursor miga, tańczy namiętnie walczyka.
Zamykam oczy, napełniam płuca powietrzem,
Delikatne promienie słońca muskają – chcę więcej!
I nagle czuję jak mnie w sercu skręca…
Bo bez Ciebie nie ma już słońca i nie ma powietrza.
Słońce za chmurami, uczucia za słowami,
temperatura spada, marcowe poranki.
Hibernuję by przetrwać, jeszcze jeden moment
Jesteś jak ocean, gdy mam unieść - tonę.

Wtem spojrzę jeszcze na drzewa,
Ptaki wiją już gniazda.
I pomyślę jak się miewasz,
Wspomnę przeszłości czas nasz.

Ta pierwsza akacja
ciągle jest smagana wiatrem
drugiej los dobrodziej
zaoszczędził wrażeń
kiedy tworzył na rozstaju
swój wysmukły szpaler

Tą na skraju drogi
posadził jako pierwszą
rzucając tym samym
rozkazom żywiołów [...]

Akacjowa aleja
gronem kiści dojrzewa
na pochyłym zakolu
w blasku pereł się płoży

Gwiazdy w cieniu zerkają
na jej wisiory z marzeń
na dostojny koloryt anturażu

Jakiś świerszczyk zaskrzeczał
z patronami namieszał
co to robią za przyjmę
w jeziorze

Co tam świerszczyk niecnota
kiedy gwiazdy pokotem
obgryzają paznokcie przy stawie

wrzesień 2019

Akacje dostojne
całują wiatr mocno
i wierzba w ich cieniu
ociera swe czoło
nad rzeczką

Już kwiaty przekwitły
żywicę pień wyśnił
natura maluje nieboskłon

Zarosły wspomnienia [...]

Kompromitacja na własne życzenie
w miejsca zakazane przysięgą
pozbawione konsekwencji wchodzenie
nijaki wymiar ma słynne przed ołtarzem-klepanie
kiedy mamy klapki na oczach
wpatrzeni bez pamięci w płaską ziemię

Czy to listek wiruje na wietrze
czy to sokół przecina powietrze
czy to wicher szybuje po niebie
czy to zając cicho siedzi pod miedzą

To nie listek nie sokół -wiadomo
to nie zając skostniały się chwieje
to tylko podświadomość Agatka

Gwałcona niekochana-
-za próg wypierana
niczym śmieci nieposegregowane

Czy to mróz i zawierucha
czy to wichura i plucha
za karę -na chwałę pozoru

Nie bój się
to dziki sad
porasta nasze wnętrza
w głowach wirują wrony
wywołując lęk
którego nie da się
opanować

Bogu modlitw
już nie posyłamy
w szarych kopertach [...]

NICZYM RZEŹNIK Z BAKERSFIELD,
OBRYZGANY MOJĄ KRWIĄ,
"JUŻ ZROBIONE" ODRZEKŁ I
W SERCU ZABRZMIAŁ ULGI GROM ...

U KRAWCZYKA UCZYŁ SIĘ,
CO LAT CZTERY WSTECZ OD DZIŚ
Z LEWEJ ZOPEROWAŁ MNIE ...
TERAZ - UCZEŃ, WTEDY - MISTRZ ...

DZIŚ JUŻ NIE MAM ŻALU ZA
LATA BÓLU, BO JUŻ ZNIKŁ
GDY PAN HEINE NA 102
PRAWE BIODRO WSTAWIŁ MI ...

SKĄD SIĘ BIORĄ LUDZIE CI ...
OD NAPRAWY CHORYCH NÓG ? ...
NIE WIEM ALE WIEM, ŻE DZIŚ
MISTER HEINE BYŁ JAK BÓG.

*Dla Kamila Heine*

Przyjechała rodzina
Co mieszka w onym mieście
Tylko siedemdziesiąt siedem przecznic
Na lewo od Franciszkańskiej 3
Z zamiarem że pójdziemy pod konkatedrę
Wyburzyć pomnik
A może jeszcze inne ze trzy

Milczeliśmy
Przeczekaliśmy jak leonidów kamieni roje
A potem jakoś tak wspólnie [...]

a kiedy powróci gwiazda
przeterminowana od urodzenia
kiedy urojenia staną się słowami
bez posłuchu
pocałujesz na pożegnanie
moje linie papilarne
przygarniesz utraconą doczesność

będzie nam
jak w wykwintnym piekle
wśród łez do jakich się nie przyznaję [...]

Obcy dotyk dłoni znienacka
Wywołuje dreszcz grozy w głowie
I po całych plecach obcy dotyk
Jak intruz kradnie strefę intymną

Trudno się oswoić od razu z obcym
Zetknięciem w łączności blisko
Nie zawsze się udaje ujarzmić
Lęk w sobie przed obcym poruszeniem

Trudno jest od razu odgadnąć
Na dystans czyjeś intencje
Trauma rośnie jak grzyby
W lesie po ciepłym deszczu

Przed traumą nie można uciec
Fobie nie dają chwili spokoju
Wciąż dmucha się na zimne
Gdy się nosi znamię ofiary

Pod koronkową równiną
alabastrowych chmurek
po zachodzącym okręgu
czerwonej kuli
- prześlizguje się
pojedyńczy promyk
odjeżdżając za horyzont
karmazynowym powozem

Dla chylącej się ku zachodowi
-tarczy-przywołuje zapomniane
wspomnienia dnia mijającego

Przywołuje powoli -rudą kitą
oplatając wystrzępione obłoki
ostanim muśnięciem promieni

Obłoki zawieszone na rozdrożu
w spojrzeniu modrzewiowych
wierzchołków -nieopodal
transformatora

listopad 2018