Odegrałam rolę jednym aktem
w teatrze Twojej rozrywki.
Spektakl martyrologiczny,
sztuczydło jednego aktora.
Żałosny komediodramat - JA

Czas gwałtownie zatrzymał kukułki.
Anna z trudem łapała oddech.
Jak w niemym kinie, była mgnieniem. Zatrzymany kadr na płótnie.

Lato w tamtym lecie było gorące.

Do niemoty dołączył się dźwięk,
nikły odgłos deszczu uderzającego o ciężkie buty.
A polana niczym mózg, pokryta kłębiącym się dywanem białych zwojów.
Drgające stosy myśli jak wężowisko, wiły się w skwarze,
na nieogarniętym grobie zbrodni doskonałych.
Ślady krwi na dłoniach, usiłowały wysuszyć ciężki oddech.
Polska, barwy ciemnej [...]

miękkie futro światła
noc niedokończona
według wizji kłamstwa
podnoszę ostatnie stracone sumienie
przyrzekam spodziewaną śmierć

znów nie potrafisz wymówić
imienia życia
wskrzeszona z kajdan prostoty
błąkam się po przytułkach
dla zaginionych [...]

To jest właśnie to.
To to, jest tą szablą
Zamiast wilczych dołów przeciw czołgom:
Dziesięcioletni łącznicy.
Dwunastoletnie listonoszki.
Piętnastoletni szturmowcy.
Szesnastoletnia sanitariuszka.
Dwudziestoletni poeci.
Dziewiętnastoletnie malarki.
Mit, choć tak naprawdę
Bluźnierstwo bohaterstwu. [...]

przecież gdybyś była we mnie
już bym tęsknił
twarz przytulam do twojego cienia
chcę więcej i więcej
choć śmiejesz i oddychasz
dla mnie
światłem oczu pulsem moim
się stałaś
żyję bo jesteś ale
nie wierzę w dobro
jednak modlę się
o ciebie
za ciebie
jest noc a ty jesteś tak daleko
dalej niż myśl niż oddech
budzą mnie łzy i strach
i biegnę by być
móc spojrzeć jak śpisz
śpij
zaśpiewam ci

Byłam tam
na łuku doznań
gdzie sen zbyt krótki,
ciągle bzdurzy i marudzi.
Byłam tam gdzie szmeru
strzały nie usłyszysz,
nie zobaczysz…
chyba, że już swoje ciało,
gdy leży i czeka na czas
ko [chania] ...[nania]
Byłam tam
Zabiorę Cię następnym
razem,
pomiędzy noc a blady świt,
gdy kona…
pomiędzy sen a jawę.

Pomiędzy Ciebie i mnie
i niech się Bóg przekona
Czy lepiej żyć
tu i teraz…
czy umrzeć…

w Twoich ramionach.

Podaj mi dłoń, przeprowadzę cię przez życie.
Jeśli chcesz, pomogę tobie pokonać każdy strach, lęk, obawę.
Jeśli chcesz, pokaże ci jak żyć, mimo że nie wiem do końca jak.
Jeśli chcesz będę kochać cię jak nikt inny na świecie.
Pójdź za mną, udowodnię ci, że było warto.
Nie zawiodę cię, jeśli jendak tak odejde spokojnie, bez lęku, strachu i obaw.
Jeśli chcesz pokaże ci co to jest miłość, ta prawdziwa, nie wymuszona przez społeczeństwo, ta dobra.

pozostaw po sobie 
dobre słowo

bądź słońcem
w mojej bezsilności
przywróć uśmiech
mojemu sercu

zawsze przecież wiesz
kiedy i jak otrzeć łzy

gdy kruchość zbyt mocno
daje się we znaki.

Woda mknie pomiędzy rozsianym mchem
a konarami upadłych dębów
Świerszcze stworzyły leśny band
przysiadłszy wśród chaszczy i zrębów

Z oddali słychać wiatru szept
leniwie sączący twe imię
i nie wiem już czy to jawa czy sen
i czy jeszcze chcę ciebie widzieć?

przeżyliśmy
piękne chwile
reszta jest
bez znaczenia
spotkań
więcej
nie będzie
zachowaj miłe
wspomnienia

trudno mi
dzisiaj ocenić
czy kiedyś
mnie jeszcze
zobaczysz
życie jest
pogmatwane
potrafi mocno
zaskoczyć

Jest taki smutek,
którego nie sposób wytłumaczyć.
Bezkształtny. Osiada na sercu.
Niepostrzeżenie zatruwa duszę,

zamykam się w swoich ramionach.
Wewnętrzna instalacja tętnic i żył,
skomplikowana architektura kości.

Kładę palec na ustach, zbyt głośno
dookoła. I światło natrętnie w spojówki [...]

Daj mi różę białą.
Tylko o to proszę.
Posiądź mnie z nią całą,
Jak rozłąkę znoszę.
Jestem tu dla Ciebie.
Jesteś tutaj dla mnie.
Bądźmy blisko siebie
Gdy śmierć nas dopadnie.
Po tym wszystkim w grobie;
Już to sobie wróżę;
Włożą w nasze dłonie
Jedną białą różę.

*************
na Twoim ciele
zostawiam dziś
delikatny ślad
ciepłego dotyku
spragnionych Ciebie
dłoni

23.02.2021

Poro pisania wierszy
spóźniona o całą miłość bezszelestnym stąpaniem w niepamięć
pielgrzymki gubionych słów po złote runo poranków
jej spojrzeń
jakby dzień trwał od wschodu do zachodu uśmiechu
nad czerwieni jej ust horyzontem
a noc
miękkim zstąpieniem powiek mrokom rzęs
we wskrzeszenie mym oczom płomieni snów
jaśniała księżycowym blaskiem
jej policzków [...]

Zabrali Nam tlen
Jak żyć bez Ciebie
Namiastki zabrali Nam...
Ostatnie pierwiastki obecności
Rodzina nie znaczy Nic?
Nie! Nie tak ma być
Scalałeś - próbowałeś
Czasami przegrywałeś
Życia nie marnowałeś
Nie trwoniłeś tlenu
Jak robiło to wielu
Nie oszukiwałeś
Otwarte karty miałeś
Ceniłam Cię za to
Za opanowanie
Za cierpliwe czekanie
Sprawiedliwe traktowanie

23.02.2021
18:12