Każdym słowem, każdym gestem
Ciebie słucham, w ciebie wierzę.
Kiedy patrze w twoje oczy widzę pustkę;
Coś zaskoczy?

Twoje serce stare, chore,
Twoje oczy przemęczone.
Lecz twa miłośc ciągle fruwa,
Niebawem wpadnie do farucha

Wtedy wezmę ją, nie puszczę
Ukłon oddam, krok w przód zrobię
Spojrzę w niebo i podpowiem
Duszo moja, ufam tobie!

córka alkoholika chodzi ze spuszczoną głową.broda przy samej ziemi,oczy szare...

córka alkoholika nie chwali sie w szkole tatusiem....

córka alkoholika nie pragnie gwiazdki z nieba...

córka alkoholika pamięta każdy wspólny dzień...każdą chwile,....każdą z tych paru chwil razem...

córka alkoholika kocha,choć nie rozumie jeszcze dlaczego...
i żałuje,bo tak pózno zaczyna rozumieć...

córka alkoholika dojrzewa szybciej niż inne córki...dojrzewa jaśniej ...niż płomień świecy...

córka alkoholika liczy łzy mamy, bo co innego można robić w tej głuchej ciszy...gdy słowa więzną w gardle jak nóż

córka alkoholika ma tylko kilka wspomnień...takich na zawsze ,na jutro i na to co "już"...

córka alkoholika nie pyta "dlaczego?"....i marzy by z dalekiej podróży wracać w objęcia mamy i ...taty

córka alkoholika nie rozumie, dlaczego picie to coś złego

córka alkoholika...

Wdycham nocne powietrze
przepełnione adrenaliną wyczekiwania
jutra
znów

znów myślę
jutro się spotkamy

zastanowimy
zadecydujemy
zaryzykujemy

znów
dla szczęścia

i znów będziemy szczęśliwi
i znów będziemy cali biali w dmuchawcach
i znów będziemy śmiać się tak

znów

Znów się budzę.

Kiedy boli Cię wszystko...
każdy organ, każda komórka...
Zastanawiasz się, czy już umarłaś?
Czy może jednak żyjesz?

Ale skoro boli...
To żyć musisz!
Czyli to nie Piekło.
Nie Czyściec!
To coś o wiele gorszego...
Twoje nędzne życie.

Wtedy ból przeszywa mocniej...i mocniej...
Masz wrażenie, że ból nie oszczędza
najmniejszego skrawka Twojego ciała.
Ale co to za ból?
Fizyczny?
Duchowy?

Przecież to niemożliwe, aby tak bolało!
Za co? Za które z mych grzechów?
Czy było ich tak wiele?
Przecież podobno po każdej [...]

Z dnia na dzień zatracam swą duszę ..
Gubię ją w potoku słów,
Zatracam w marzeniach..
W nierealnych przemyśleniach..
W śpiewie ptaków..
W nutach wiosennej muzyki..
We wszystkim tym co ulotne..
i nie trwałe..
Czy niedługo stracę siebie .?
Co dzień zadaje sobie to pytanie ..

Stała w półmroku ciemności,
księżyc patrzył na nią podnieconym wzrokiem.
Powoli, delikatnie warstwa po warstwie,
rozbierał ją złaknionym okiem.
Zdejmując z jej duszy odzienie.

Gwiazdy na niebie przed pójściem spać,
nuciły jej senną serenadę na dobranoc.
Stała w półmroku ciemności,
bardzo wstydząc się sekretu nagości.

Serce biło i biło coraz mocniej,
w jej piersi jak osika drżącej!
Chciała mieć to już poza sobą,
rąbka prawdy falbanki uchylając.

W świętości umyta, w naturę odziana.
Zbyt głośnym umysłem tak zatroskana.
Myśląca nadzieją bez złej przeszłości,
W swej linii życia nie ma miłości.
Kradnie uczucia z serc innych ludzi,
Na lepsze chwile markotnie się łudzi.
Jest jak marzenie wciąż do spełnienia.
Beż żadnej skazy, bez mroku cienia.
W wiecznym uśmiechu, na szczęście otwarta
a w samotności nienawiść zawarta.
Minuta - godziną, godzina - wiecznością
Bezwonnie truła się swą wrażliwością.
Wytrzymać nie mogła sama ze sobą
Wewnątrz jej krzyk był tu cichą mową.
Nikt jej nie słyszał...
Nikt nie jej nie pomógł.
A jednak wyszła nie mówiąc nikomu.
Ze sobą samą szła za horyzont
Z uśmiechem na twarzy, z wiosenną bryzą.
Choć wciąż była sama, już kogoś miała.
W swych oczach miłość wielką złapała.

Z każdym dniem,
Przed snem, po śnie,
Rozmawiam o Tobie z Bogiem.
Proszę o Ciebie, tak jak o niezwykłe danie,
Danie najlepsze, danie, które jest jedyne
Na całym świecie.
Nie o zwykłe, nie o niejedyne.
Wciąż w locie,
Nie mogę nic zrobić.
Serce przestaje bić,
Zaczynam gnębić
Samą siebie.
A to wszystko dlatego,
Że nie mam Ciebie...

Autorstwa mojej kuzynki Angeliki.M ;*

półpełna butelka
z winem przy ścianie
stoi jak żołnierz na warcie

krótka rozmowa
plus chwila szczerości
kłótnia się toczy zażarcie

budzikiem w dłoni
celuje i ciska
rozpryska się szkło na opak

kwiaty na stole
już świeca przygasa
jak bardzo się starał ten chłopak?

butelka rozbita
bałagan zostaje
a Ona wychodzi bez słowa

On pozostaje
i plama na ścianie,
zaczyna wszystko od nowa...

"Serce"
Zaciskam mocno powieki choć
Nadal słyszę ten huk
Pęka, kruczy się.
Przestaje bić
Mija żołądek, mija kolana
Dotknęło asfaltu
Chcę je podnieść,
Ale go już nie ma.
Został tylko proch.

Była sobie Misia - Krysia.
Balowała dzień, co dnia.
Wpierw zabawa, potem szkoła:
wyznawała taką myśl.
Dzisiaj w pubie, jutro w klubie.
Później w pubie i znowu w klubie.
Każdy dzień był taki sam.
Koleżanka jej najbliższa
powiedziała kiedyś tak:
„Głupia jesteś, mówię ci.
Ucz się lepiej, a nie pij.”
Krysia sobie tak myślała,
co by teraz zrobić tu,
lecz za późno było już.
Bo koniec roku zjawił się niespodziewanie.
A nasza Misia - Krysia
drugą klasę powtarzała,
bo swej koleżanki nie posłuchała.

To jest mój świat,
Który znam od lat.
Tam me marzenia,
me sny i moje łzy,
Mają miejsce swe.

W nim jestem ja,
Wszystko, co moje - też,
Lecz, a ja o tym wiem,
Nie ma miejsca dla Ciebie.

Byłby to nasz świat,
Który znamy od lat,
Tam nasze marzenia,
Nasze sny, uśmiechy,
Miałyby miejsce swe.

Lecz, ja o tym wciąż wiem, że
Nasz świat nie istnieje.

Jestem ja, jesteś Ty,
Nie ma nas.

I Początek nocy, zachód

Nie może być przecież Zachodzić w grubych ramach linni horyzontu
dnia Zrobić nam zwykły żart Żegnać suchym wiatrem Podkreślać
nierówności wzgórz Zachodzą wspomnienia znów
zachodzi

Ale zaraz pojawia się inne Białą smugą głaszcze wierzchołki
sosen Przedstawia się jako ten który coś przedstawi Patrzy
nam w oczy ale zaraz jeszcze nie czas nie zaszło żeby wzejść tak
szybko

II Kontynuacja nocy

Wreszcie dalej dalej wyłania się wychodzi z chmur żmiji dziury
w niebie [...]

Od początku była Samotność.
*
To Ona wsunęła w Boską dłoń
grudkę gliny...
*
Tworząc człowieka,
Bóg,
na podobieństwo własnej,
stworzył
Samotność ludzką.

Pewnych rzeczy nie mówi się głośno..
póki słowa nie dorosną,
póki myśli nie dojrzeją.
póki czyny nie spoważnieją..